Ik wil mijn verhaal graag even kwijt, van me af schrijven. Ik heb 8 maanden met een jongen gedate ,maar hij wilde de volgende stap (een relatie) niet nemen. We hadden veel lol, we deden alles wat je in een relatie doet, hij had gevoelens voor me en was graag bij me. Maar het sterke gevoel van in het begin was verminderd en daar nam hij geen genoegen mee. Hij vergelijk mij ook telkens met zijn ex. Dat ging een maand uit voordat hij mij ontmoette, een meisje waar hij 3 jaar lang gek op was maar door de grote afstand (zuid-amerika) kon het niks worden.

Ik heb het erg moeilijk hiermee gehad, ik zag het eerlijk gezegd niet aankomen. Ik heb zoveel mannen gedate maar bij deze jongen was mijn gevoel echt heel sterk vanaf het begin. Ik was/ben echt helemaal gek op hem. Het is nu een jaar verder en ik ben weer gelukkig en doe veel leuke dingen. Ik heb veel gedate etc, maar het gevoel voor hem blijft helaas, hoewel we elkaar niet meer echt zien (ik kom hem in het dorp nog weleens tegen).Een maand geleden zocht hij ineens weer contact en nodigde me uit bij evenement hier in de buurt. Daar gedroeg hij zich weer heel verliefd, liep de hele tijd achter me aan en ook van zijn vrienden hoorde ik dat hij me nog leuk vond. Daarna kregen we weer meer contact. Allemaal heel leuk, maar ik wilde meteen duidelijkheid wat hij nou wilde. Zaterdag was hij hier bij me thuis en het was heel gezellig, maar toen heb ik het gevraagd.

Ik kreeg helaas hele harde antwoorden. Het ging hem vooral om de de gezelligheid. Hij zoekt het gevoel van 'wow zij is geweldig' en dat je 24/7 aan die persoon denkt. Hij is graag bij me en vind me heel leuk, maar zijn gedachte is niet veranderd. Zijn gevoel is niet sterk genoeg en hij neemt geen genoegen met 'minder'. Ik ben dus 'minder' en hij neemt geen genoegen met mij. Dat was erg pijnlijk om te horen. Als toppunt zegt hij nog 'er zijn wel meerdere meiden die mij ook zo leuk vinden, maar waar ik niet het gevoel heb waar ik naar zoek'. 'Ik gun mezelf het beste en ik stop niet voordat ik dat vind. Stel dat dat niet lukt dan kan ik later altijd nog genoegen nemen met minder, maar ik ben nu nog jong.'

Het klinkt ook echt te bizar voor woorden. Het was echt te pijnlijk om aan te horen. Ik zit al zo lang met hem in mijn hoofd en hij doet alsof het niks is. Ik was er ook wel meteen klaar mee. Ik heb gezegd dat ik geen contact meer wil en afspreken heeft voor mij ook geen zin. Of hij gaat voor me of er is niks. Het is wel heel lastig omdat ik deze jongen nog heel vaak tegen kom. Hij komt aan de kassa waar ik werk en werkt zelfs tegenover mijn huis. Ik kan al het contact verbreken, maar ik zal hem hier altijd nog zien. En toch na al die harde woorden heb ik nog een zwak voor hem. ik wil hem zo graag loslaten en openstaan voor andere mannen. Maar iets wil me toch aan hem vasthouden en hopen. Het is gewoon niet realistisch. Ik snap niet eens waarom ik hem nog wil, er zijn zoveel negatieve punten. Hoe kom ik van dit gevoel af?

Heeft iemand tips voor me? Bedankt