Help mij hier uit aub... reageer

afbeelding van Kimhailey

Lieve mensen,

Ik ben nu 3,5 jaar uit elkaar met mijn ex waarbij ik een dochtertje heb, hij heeft een nieuwe relatie en een kindje bij haar.
Ik ben nog steeds zijn minnares...
Zondag zijn we samen met ons dochter naar de cross geweest en hebben het heel gezellig gehad.
Hij heeft zoveel ruzie met zijn huidige vriendin en gaan iedere maand wel eens uit elkaar, hij drinkt en is nooit thuis.
Hij was thuisgekomen en had gezegd tegen haar: ik heb het echt naar men zin gehad met mijn gezinnetje.
Toen zei ze: ga dan terug naar haar, en hij antwoordde: mss doe ik dat nog wel.

Ik weet niet of hij dat zei om haar te kwetsen of als hij dit meent.
Ik zie zoveel verdriet in zijn ogen, ik weet niet meer wat te doen!!
Ik denk dat hij niet trug wil komen voor zijn ego...
Help me, wat moet ik doen?

Liefsssss

afbeelding van mrpither

Re:

Je doet het net voorkomen alsof je geen eigen keuzes kan maken...
Is dit het voorbeeld wat je aan je dochter geeft?
Je kan haar voor de rest van haar leven onherstelbaar beschadigen, is mij ook overkomen...

Hij bepaalt nu je leven, is dat wat je wilt? een willoos schaap zijn?
Je bent zijn minnares, lekker voor hem... hij zal zich niet aan je binden dat zul je zelf ook weten...

Jij bent zelf de sleutel naar je toekomst.. "Sta op en wandel!"

afbeelding van Kimhailey

..

Ik kan jou indd geen ongelijk geven want je hebt gelijk...
Iedereen heeft de sleutel van zijn eigen geluk, maar het probleem is dat ik volgens mij de sleutel ben verloren.
Hij bepaalt indd mijn leven wat ik niet zou mogen toelaten.
Maar ik hou nog van hem, dit is het moeilijke eraan.
Ik zou hem moeten loslaten maar dan denk ik bij mezelf: wat als ik ervoor vecht, komt het dan nog goed?

liefs xxx

afbeelding van mrpither

Re:

Je bent de sleutel.
Kies voor het welzijn voor je dochter.
Je zegt van hem te houden, maar is dat wel dezelfde man dan die je ziet?

Aan jou de vraag: kies je voor jezelf met een relatief korte periode van ldvd of een kutleven?.....

afbeelding van Kimhailey

hey

Ik denk het wel, met zijn gebreken erbij...
Dus ik weet het even niet meer, hoe kom je erachter of je echt iemand wil?

xxx

afbeelding van Lovertje85

@kimhailey

Ik mis ook echt een beetje jouw ding in dit verhaal... Wat wil jij? Zit jij al 3,5 jaar te wachten op het moment dat hij terug gaat komen? Ligt jouw toekomst aan hem?

Zoals Mr Pither ook al zegt: Sta op en wandel!!! Kies je eigen pad, en stop met die afhankelijkheid.... Hij eet lekker van 2 walletjes zo (dat is zoals het op mij overkomt in elk geval). Hij heeft het ideale leven. 2 gezinnen en bevalt het ene hem even niet springt ie weer even terug naar het andere gezinnetje.... Kom op meid!!! Kies voor jezelf en je dochter.... Wees wat harder voor hem!!

Het is natuurlijk voor zowel jou, als hem, als je dochter goed dat jullie goed contact hebben, en heel fijn als jullie soms samen dingen kunnen doen, maar ik denk dat het ook voor je dochter niet echt fijn is om die onzekerheid mee te krijgen. En wat als hij ervoor kiest om terug te komen en het loopt daarna weer fout, maar dit keer op een minder fijne manier? Dan ben je de hele gezinsband misschien wel kwijt....

Meis, kies voor jezelf en je dochter en stel duidelijke grenzen naar je ex. Zet de band die jullie nu hebben tegenover jullie dochter voorop, en zorg dat je hierin geen risico's neemt die dit kunnen verpesten...

Hoop dat je hier wat aan hebt!

Groetjes!

afbeelding van Kimhailey

thanx

Bedankt voor je reactie,

Dit is indd de manier waarop ik het MOET doen, maar ik weet niet of ik zo sterk ben om "afscheid" van hem te nemen...
Ik moet indd aan mijn dochter denken...
Wat ik wel nog wil zeggen is: ik heb hem toen het huis uitgezet doordat ik last had van postnatale depressie... hij is nooit uit zichzelf weggegaan, dus mss is die liefde er nog wel??
Ik heb hem dit nooit verteld dat het door die postnatale depressie was dat ik zo was...

xxxx

afbeelding van ExSeX

Waarom

Kimhailey schreef:

Bedankt voor je reactie,

Dit is indd de manier waarop ik het MOET doen, maar ik weet niet of ik zo sterk ben om "afscheid" van hem te nemen...
Ik moet indd aan mijn dochter denken...
Wat ik wel nog wil zeggen is: ik heb hem toen het huis uitgezet doordat ik last had van postnatale depressie... hij is nooit uit zichzelf weggegaan, dus mss is die liefde er nog wel??
Ik heb hem dit nooit verteld dat het door die postnatale depressie was dat ik zo was...

xxxx

Waarom heb je hem nooit verteld, dat het door de postnatale depressie kwam?

afbeelding van Kimhailey

depressie

Hey,

Uit schaamte, ik heb al een depressie sinds mijn 19de en mijn medicijnen waren dus ook stopgezet tijdens mijn zwangerschap, ik weet niet of hij dit zou begrijpen...

liefs

afbeelding van krulie

Postnatale Depressie

Als je hem zo laag inschat dat hij dit niet zou kunnen begrijpen, vooral mede omdat je met de pillen moest stoppen, wat is een "relatie"dan waard?

afbeelding van hortensia

kimhailey

Hey meis ,
Gebruikte je al medicijnen toen je je vriend leerde kennen ? weet je ook of je gedrag erg is veranderd tijdens de zwangerschap ? en daarna toen je in een postnatale depressie raakte dat er weer een omslag kwam? hoe gaat het nu met je en misschien gebruik je nu nog medicatie?
Het is voor je vriend heel moeilijk geweest denk ik , om in te kunnen schatten wat er allemaal door jou hoofd is gegaan , je reacties op bepaalde dingen , gedragsveranderingen etc. Misschien dat hij zich ook heel machteloos heeft gevoeld en niet kon begrijpen wat er allemaal speelde binnen in jou. Je hebt hem misschien ook niks uitgelegd en ik denk dat dat toch wel heel belangrijk is dat je samen wel bespreekt wat er aan de hand is, je moet toch op elkaar kunnen vertrouwen en elkaar kunnen steunen ook al in het belang van jullie dochtertje.
Misschien zou het fijn zijn als je eens met je vriend een rustig moment zou kiezen en dat je alles gaat vertellen en ook waarom je het niet eerder durfde, een postnatale depressie is echt niet iets waar je je voor hoeft te schamen dat overkomt echt meer vrouwen en daar kun je helemaal niets aan doen . Misschien een hele opluchting voor jou om het uit te kunnen legggen waar jij doorheen bent gegaan en ik denk dat hij het fijn zou vinden en misschien ook meer inzicht heeft in het verleden toen jullie nog samen waren. Vandaar uit kun je altijd verder zien in hoeverre het nog mogelijk is om weer naar elkaar toe te kunnen groeien en er beide nog voor openstaan om alsnog het samen opnieuw te willen proberen .

Heel veel sterkte

afbeelding van Kimhailey

Hey

Bedankt voor je mooie antwoord, ik nam indd al medicatie maar die heb ik stop moeten zetten door mijn zwangerschap... daardoor was ik ook heel jaloers en opvliegend enzo, ik neem nu in totaal 7 jaar antidepressiva. Hij komt deze week nog langs en hoop dat ik erover kan praten want het moet eruit en ik wil zekerheid, hij heeft net onze dochter teruggebracht en is vrij snel doorgegaan doordat hij visite had.
Nu voel ik me zo slecht... mijn medicijnen zijn nu 2 maand voor de helft verzwaard.

xxx

afbeelding van Kimhailey

hey,

Schaamte doordat ik raar zou bekeken worden ofzo...
Mensen die geen depressie hebben meegemaakt weten niet wat het is.
Dus ik heb heel veel spijt dat ik dit niet vanaf het begin heb meegedeeld,
was waarschijnlijk mijn fout

xxx

afbeelding van hortensia

Kimhailey

Niemand zal je er raar voor aankijken echt niet , je hoeft je er echt niet voor te schamen , hoeveel mensen zijn er wel niet die medicijnen slikken omdat ze niet lekker in hun vel zitten, dat zijn er echt heel veel.
Je hebt niks fout gedaan , je kon er niks aan doen het is je overkomen en al moeilijk en zwaar genoeg voor jou .
Hoop dat het goed gaat en je met hem er nu wel over kunt praten

afbeelding van Kimhailey

hey

Dank je voor je antwoord, maar ik denk niet dat ik erover kan praten met hem!
Ik denk dat het mss wel beter is dat ik hem laat lopen en probeer verder te gaan met mijn leven, ookal is dit heel moeilijk, de toekomst zal het uitwijzen denk ik Verdrietig

xxx