Sinds 10 maanden heb/had ik een relatie met Ben. Ik heb Ben leren kennen tijdens een sportevenement. Op dat moment had hij een relatie van 10 jaar en een kindje van 2 jaar. Ik heb een vreselijk leuk weekend met hem gehad veel gelachen maar niets gebeurd. Omdat ik veel foto's had gemaakt had ik deze aan hem vertuurd per mail en kreeg daarop een reactie of we een keertje wat konden gaan drinken. Dit hebben we gedaan en we hebben het erg gezellig gehad en veel gepraat. In de loop van de maand zijn we erg verliefd geworden, maar ik gaf aan dat ik geen relatie wilde met een man die gebonden is. Hij gaf aan dat het al heel lang niet goed gaat in zijn relatie maar dan nog! Een paar weken later heeft hij de relatie uitgemaakt met zijn inmiddels ex vriendin en heeft mij "verkering: gevraagd. We zijn er toen in volle vaart in gegaan en waren stapel verliefd en zaten op de bekende roze wolk. Hij nam zijn zoon mee en ik mijn 2 kinderen en we hadden het top en gezellig. Na een 4 maanden spraken we af om te gaan kijken voor een huis. Zijn kleding lag inmiddels al in de kast bij mij en we woonde praktisch samen ( hij had ook zijn eigen huis). hij heeft ccouderschap met zijn zoon en dit betekent dat hij zijn zoon 3 dagen per week hebt. In de 5e maand hebben we een huis bezichtigd maar ik merkte aan mijzelf dat ik er eigenlijk nog niet aan toe was. Vanaf de 6e maand ging het in eens berg af met onze relatie. In mijn ogen claimde zijn ex hem erg. Hij heeft zijn zoon 3 dagen en moet altijd om half 7 s'morgens bij haar thuis aanwezig zijn tot hij wakker is. Daarnaast werkt hij als brandweerman en heeft 24 uurs diensten op de kazerne. Dus er bleef weinig tijd voor ons over. Daarnaast is hij fanatiek sporter en neemt zijn sport ook 2 avonden en een middag in beslag. Zijn ex begon ook steeds meer eisen te stellen, ze wilden niet dat zijn zoon bij mij sliep omdat dit te onrustig voor hem was. Hij heeft heel goed contact met zijn ex en de relatie is op vriendschap gebaseerd( dit was in het verleden ook zo ze leefde als broer en zus vandaar dat de relatie van zijn kant niet werkte) dus hij geen akkoord waardoor er steeds minder tijd voor ons samen was. Zijn zoon staat bij hem op de eerste plaats en hij wil het allemaal zo goed doen, ook wel uit schuldgevoel naar zijn kind en ex omdat het gezin gebroken is. Ik merkte dat hij steeds emotioneler werd en begon te twijfelen en steeds meer onrust had. Ook naar mij nam hij een stap terug zodat ik meer aan hem ging trekken. hierdoor ontstonden behoorlijke ruzies omdat ik merkte dat hij twijfelde en ik eigenlijk gewoon deel uitmaakte van zijn rouwproces van het verlaten van zijn vrouw en kind. Als ik hem vroeg of hij terug wilde naar zijn ex zei hij nee, maar hij miste wel de dagenlijkse dingen met zijn zoon opstaan naar bed brengen e.d. Ik begreep dat uiteraard heb zelf kinderen hij mist get gezin zijn. Dit is ongeveer 2 maanden geleden nu en onze relatie gaat berg afwaart door de vele ruzies en het is inmiddels drie keer uit geweest dit duurde maar kort een paar dagen maar toch.... is er een verwijdering ontstaan afstand en twijfel met name van zijn kant. Ik wil er helemaal voor gaan maar hij geeft nu aan dat hij mij niet kan geven wat ik wil omdat hij zelf niet weet wat hij wil. Hij leeft van dag tot dag zegt hij. Alleen het ene moment vreet hij mij helemaal op zegt hij dat hij van me houdt en mij mist en het andere moment richt hij zich weer op zijn eigen leven en lijkt het hem niets meer te doen. Hij geeft ook eerlijk toe dat het momenteel zo is. De afgelopen week hebben we afgesproken dat we deze maand tijd vrij maken voor elkaar en tijd gaan besteden aan elkaar , dit was mijn voorstel, om na een maand te kijken of er nog genoeg liefde is. Als dit niet zo is stoppen we ermee want het is slopend en erg vermoeiend om zo te leven.
We zouden aankomende week 2 dagen weg gaan maar afgelopen week ging het alweer mis.
Afgelopen weekend had hij een weekend weg met vrienden en op vrijdagavond heeft hij mijn voicemail ingesproken dat hij mij zo miste. De dagen daar na heb ik niets gehoord maar maandag had ik hem aan de telefoon dat hij de middag met mij door wilde brengen. er waren eigenlijk belangerijke wedstrijden maar die liet hij vallen voor mij. Heerlijke middag gehad maar wel kort want daarna moest hij zijn zoon ophalen bij zijn ouders. Ik vroeg hem of zijn ouders wisten hoe het met ons ging en hij zij ja.
Ik heb steeds het gevoel gehad dat we een relatie hadden maar dinsdag sprak ik zijn moeder en het bleek dat hun al weken in de veronderstelling waren dat het uit was. Ze zij dat ze er doodziek van werd dat haar zoon zo vreselijk twijfelt en dat hij maar is een besluit moet nemen. Ik heb hem hiermee geconfronteerd en hij bleef eerst heel stil en zij alleen maar ja dat is zo...toen zij hij dat we het alleen nog maar over dit hebbn en dat hij het zat is en niet meer weet. Hij wilde het niet uitmaken zij hij maar kan mij niet bieden wat ik wil.Hij kiest voor zijn eigen leven zegt hij Hij wil wel met mij qwa gevoel maar op de een of andere manier lukt het hem niet. Hij houd van mij en vindt het heerlijk als we samen zijn maar als hij weer zijn eigen leven lijdt is dat ook goed en houdt hij zich niet met mij bezig.In mijn ogen is zijn verliefd heid gewoon weg en is hij te laf om het uit te maken. Wie weet kijkt hij al uit naar wat anders. Hij heeft het met zijn ex ook pas uitgemaakt nadat hij mij tegenkwam Het enige wat ik wil is een volwaardige relatie waarbij je voor elkaar kiest en samen naar de toekomst kijkt. Dit kan hij mij nu niet geven misschien over een paar maanden zegt hij als hij dan tot bezinnen komt. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet wordt er gek van heb nu gezegd dat ik hem niet meer bel en dat ik doorga met mijn eigen leven, alleen kan ik dit niet wat ik moet steeds aan hem denken en weet niet waar ik het zoejken moet. Het liefst bel ik hem of sms hem maar dan ga ik weer iniatief nemen en ik wil nou is dat het is van zijn kant komt. Hij gaf ook steeds aan dat hij de gelegenheid niet krijgt om mij te missen. Nou die gaat hij nu krijgen alleen hoop ik zo dat hij mij echt gaat missen en bij wijze van op zn knieeen voor de deur ligt over enige tijd. Maar ik ben zo bang dat het niet zo is en hij vrolijk verder gaat met zn leventje waardoor hij steeds minder aan mij denkt. Ik ben gewoon zo bang om hem echt kwijt te raken maar ik moet hem loslaten want ik ga eraan onderdoor. Hij geeft ook aan bang te zijn dat hij mij kwijt raakt en dat ik veel aandacht krijg van mannen dat vind hij ook vervelend( hij is vrij jaloers en wantrouwig )

Wie kan mij raadgeven bij het loslaten en heeft ook zo'n ervaring. Heeft het geholpen om een tijdje geen contact met elkaar op te nemen. Is het daarna goed gekomen??

Alleen is het nu zo dat over 2 weken ik met vriendinnen naar een tournooi ga dit is een heel weekend waar hij dus ook is.
Ik ga er dus voor zorgen dat ik er op en top uit zie en het helemaal naar mij zin heb daar ( dat wordt dus waarschijnlijk een act maar ik heb mijn trots) We gaan allemaal met elkaar om dat weekend en dat vindt ik heel moeilijk. Ben is een erg aantrekkelijke man en kan om elke vinger 10 meiden krijgen . Ik ben zo bang dat hij daar met een ander gaat. Dit is mijn verhaal ik hoop dat iemand wil reageren!