Ik moet zó erg van me afschrijven op dit moment. Voor de zoveelste keer begrijp ik mezelf niet meer. En doe ik mezelf maar mogelijk ook een ander pijn of verdriet.

Mijn eerste echte relatie ging in 2010 definitief uit vanuit hem, na een moeizame maar toch ook zeer leuke en met veel liefde - relatie. Eerder had ik al een aantal keer die relatie stopgezet, maar het gevoel zei iets anders dan onze hoofden. We hielden zó veel van elkaar. Nog nooit voelde ik me zó gewaardeerd en geliefd door een jongen. Maar we hadden teveel geruzie en gedoe. Achteraf heb ik daar veel geleerd, ben daar ook extreem onzeker door geworden toen het vanuit hem echt over en uit was. Want toen pas besefte ik wat ik allemaal écht anders had moeten doen.

En dat kan ik soms nog terugkrijgen als ik in contact kom met hem. Soms zoekt hij dat op, heel soms. Heel soms doe ik dat. Zodoende deed ik dat gisteren, nog wel op de verjaardag van mijn huidige vriend. Gewoon een onschuldig gesprek op Facebook. Maar ik was er weer helemaal door van de kaart. Ik kreeg te horen namelijk dat hij zo goed als een nieuwe liefdevolle relatie had, en natuurlijk ben ik blij voor hem. Maar weer komt dat onzekere en toch wel ergens al die spijt naar boven. En ook dat ik denk: zo'n lieve jongen en dat heb ik toen allemaal verpest... Terwijl we dat samen destijds hebben gedaan.

Ik was er zo misselijk van dat ik me niet meer helemaal kon gedragen die dag, oftewel heb ik daar over na lopen denken en over liggen draaien op de verjaardag van mijn huidige vriend. Ik heb zelfs diezelfde dag twijfels gehad: vind ik mijn huidige vriend dan wel écht leuk genoeg, want anders had ik dit verdriet nu toch niet?

Ik heb het er ook met hem nog over gehad, met mijn huidige vriend. Hij begreep mijn gevoelens (ik vertelde niet van de lichte twijfel of paniek die ermee gepaard ging), hij had dat ook met zijn eerste ex. Dat als hij daarmee in gesprek ging dan bracht dat ook dingen naar boven. Wil niet zeggen dat hij daar iets mee zou willen, maar hij moest zichzelf dan wel herinneren soms aan het feit dat dat al vaker stuk was gelopen.

Dus nu heb ik niet alleen geen vertrouwen meer in mezelf, maar denk ik ook: wat nou als hij het in dezelfde mate heeft bij zijn ex als ik bij mijn ex? Zitten we dan alletwee wel in een goede relatie?

Je hoort, ik ben echt totaal even de weg kwijt. Ik ben zo in paniek.... Ik weet niet wat ik moet doen. En dat vier jaar na dato.