Klink inderdaad alsof het ineens allemaal veel te hard is gegaan voor haar. Dat er teveel dingen in haar leven in een keer aandacht van haar vragen, en dat ze zichzelf geen tijd meer kan gunnen om aan de nieuwe situatie te wennen.

Mag ik vragen hoe lang jullie al een relatie hebben? Hoe lang kennen jullie elkaar? Hebben jullie al samengewoond? Hoe lang hebben jullie gepraat over een huis kopen, voordat je het daadwerkelijk deed? Heeft zij genoeg tijd gehad om het idee van samenwonen in een koophuis ook werkelijk te gaan beleven?

Als de stap wat te groot was, dan denk ik dat je haar even met rust moet laten. Want dan ben jij, en jouw acties om haar weer thuis te krijgen, nu een bron van onrust voor haar. Dat kan ze dan beter even met anderen proberen wat stapjes in te zetten dan met jou. Dus ik zou dat onderwerp even laten rusten, denk ik. Even denken dat dat over een tijdje wel weer aan bod komt, maar even niet. Even kijken of zij zichzelf weer op de been kan krijgen, en of jullie dan samen verder kunnen. Maar het nu niet op de spits drijven. Tijd geven. Maar je moet zelf bedenken of je dit beeld een beetje herkent..............

Succes!!!!!!! Sterkte!
Waterman

Wat een nare toestand, Vincento! Wonen in een leeg huis dat in de verkoop moet dat je doet herinneren naar alle blijde dagen die hadden moeten komen! En nu komen ze niet meer. Nu ben je haar kwijt, is je vertrouwen in een flinke deuk, en is alles wat gaat komen qua relaties ledig en nietszeggend. Dat is wat ik bij je verhaal voel. Ik ben niet van plan je op te beuren, want it sucks. Ik kan wel zeggen: "Kop op", en "Wees positief", en "Kijk naar de toekomst", en "Alles gaat voorbij", maar daar is dit niet het goede moment voor, want dat zou betekenen dat ik de situatie waarin je zit niet erken. Een leeg huis, bah. Maar goed, het huis wordt verkocht en dan ben je alleen. Weer een deuk in je hart. Doch, deuken deuken uit over een lange tijd. Misschien is het goed dat in gedachten te houden. En zet een of twee plantjes neer op tafel.