hey, ik hoop dat er iemand toch een beetje informatie voor mij heeft...
het zit zo: na een hele poos een vriendin gehad te hebben, ben ik nu sinds kort alleen. het is heel moeilijk, omdat ik zelf niet zo gemakkelijk m'n hart volledig kan geven, en ik daar toch eindelijk in geslaagd was. er zijn brokken gemaakt, en niemand had gelijk in de ruzies die we maakten toen zij er allemaal niet meer zo zeker van was. op korte tijd zijn we een paar keer terug samen geweest, met de belofte er gewoon voor te zullen vechten. Helaas was dat allemaal wat te vroeg en te optimistisch, waardoor zij nu maar gewoon de hele situatie overboord heeft gegooid en alle strijd voor wat een prachtige relatie was, opgeeft. wat ze nu wil is zichzelf ontdekken, en mij enkel als vriend houden, zonder garanties voor de toekomst, maar zodra ik lief ben voor haar, dan denkt ze dat het een truckje is om haar te bewijzen dat ik geweldig ben. ze vindt dat overbodig en storend, na al die tijd weet ze wel dat ik een lieverd ben. maar is dat ook zo? ik doe geweldig mijn best om niet wanhopig over te komen, maar ik kan nooit wachten tot ik iets van haar hoor, na een dag geen contact hou ik het niet meer en ben ik bang dat ze me vergeten is. ze wil dat ik het ook maar gewoon afsluit, maar dat wil ik niet! ik kom van zo ver en had eindelijk iemand waar ik alles voor wilde doen en geven en zijn. zij maakte van mij de man die ik altijd wilde zijn. maar van de ene dag op de andere heb ik een klik bij haar gemerkt, die me volledig gek maakt. en bovendien is dat mijn schuld, want ik werd gek van de onzekerheid en heb de hele boel proberen forceren. ik was enkel op zoek naar een reactie van haar waaruit zou blijken dat zij echt om mij geeft, maar zij kon daar niet mee om en heeft nu alles stil gelegd.moet ik dan alle hoop opgeven en verder gaan met m'n leven? ik hoor wel van zowat ieder koppel dat ik ken, dat zij ook even uit elkaar gewest zijn, en dat de ene op de andere gewacht heeft, of men alles heeft kunnen vergeven enz. Maar hoe herken je het verschil tussen een defenitieve breuk en een breuk die te genezen is? Nu probeer ik dus een vriend te zijn, en daardoor heb ik al een dag niks meer gehoord. hoe kan ik zo een vriend zijn? En wanneer we samen zijn, knuffelen we nog steeds en moeten elkaar toch af en toe even beetnemen, maar voor haar zou dit uit gewoonte zijn? zij denkt dat ze me minder graag ziet dan ik haar, maar da's onzin, nu is dat even zo, door de situatie. Wat moet ik toch doen. wil haar niet kwijt, maar ik ga door de hel nu en doe domme dingen, zo ga ik haar alleen verder drijven. ieder uur dat ze me niet ziet, vergeet ze me misschien! ik weet het echt niet meer. en niemand van onze vrienden of familie had het aan zien komen, sterker nog, wij waren het soort van koppel waar iedereen van dacht dat we samen honderd jaar zouden worden. help!