eigenlijk is het heel rustig verlopen allemaal.....
ik heb hem een brief laten lezen die ik had geschreven....al mijn gevoelens heb ik er ingelegd.
hij heeft hem gelezen en gaf me in heel veel dingen ook wel gelijk....
maar de vraag is nu .gaat hij daar nog iets mee doen?????????

mijn gevoel zegt nee......het is echt te laat.
hij woont daar , en heeft het er naar zijn zin....
boem dat komt wel aan hoor.....

heb hem alleen gevraagd of hij er nog eens over na wil denken , maar of hij dat doet?
ik betwijfel het..........
ik heb op sommige momenten moeten huilen , als ik hem weer zie besef je pas zo goed wat je bent kwijt geraakt.....

ben leeg , op , moe.......
en lijk nu pas echt te beseffen dat ik hem echt kwijt ben....
dat ie een kind heeft........ja wat zal ik zeggen........hij vind dat het om ons gaat en niet om ons kind....
daar ben ik het dus niet helemaal mee eens...
natuurlijk kan hij niet om ons kindje bij ons blijven.....
maar verdiend mijn zoontje het niet dat papa en mama er alles aan gedaan hebben??
ik vind dus van wel.........
en dat hebben we absoluut niet gedaan !!!!