Er zijn momenteel 0 gebruikers en 7 gasten online.
Ik kan het niet meer hebben het liegen en bedriegen. Het had zo mooi kunnen zijn, maar je hebt mijn verliefdheid en eerlijkheid voor lief genomen. Ik vertrouwde je
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen ik wil je nooit meer spreken maar ik weet ook dat ik zwak ben één lief woordje en ik sta weer voor je klaar & dat weet jij ook... Volgende week hebben we een afspraak als je überhaupt komt opdagen waarschijnlijk ben je toch te laf. Ik zou niet weten hoe ik je onder ogen moet komen ik vertrouw jou niet meer.
Sorry mensen voor het vreselijk onsamenhangende verhaal maar ik moest het van me afschrijven.
@Kees002
Dat klinkt als een noodkreet.
Hoef je toch geen sorry voor te zeggen?
Als het je helpt van je afschrijven, vooral doen.
In een relatie hoort wel vertrouwen te zijn naar elkaar toe, anders gaat dat dwars zitten.
Sterkte!
Zo voelt het ook echt. Ik hou
Zo voelt het ook echt. Ik hou zoveel van deze persoon maar ik weer dat zij niet goed voor mij is. Het vreet energie elke zeg ik dat ik geen contact meer wil en dan ga ik toch weer terug wordt moe van mezelf
Hoi Kees
Sterkte man! Klim weer uit deze dip! Zorg er voor dat je er niet in blijft zitten. Zoek je eigen kracht weer.
Heel veel sterkte
Waterman
Bedankt! Ik snap het ook echt
Bedankt! Ik snap het ook echt niet waarom ik aan deze persoon blijf hangen! Zo frustrerend vroeger zou ik gedacht hebben stik er lekker in/zoek het uit.
Maar ik blijf hopen dat het weer net zo fijn wordt als in het begin terwijl ik toch wel weet dat dat niet meer gebeurd
Het is zo'n tweestrijd met mezelf aan de ene kant is het genoeg en is mijn emmertje vol maar aan de andere kant hoop ik toch dat dit weer goed komt. Echt vreselijk irritant en vooral erg vermoeiend :/
Hoi Kees
Je mag hoop houden, maar pas een beetje op met valse hoop, hoor. Dat is een heel gemene raadgever.....
Hoi Kees,
Welke actie jij ook gaat ondernemen, het verdriet zal toch nog even blijven.
Stel je kiest ervoor om het liefdesverdriet te ondergaan, dan ben je lief voor jezelf maar je pakt wel de klacht aan en je leert ervan, je wordt mentaal sterker en je weet je bij een volgende keer je waarschijnlijk meer staande te houden.
In beide gevallen heb je verdriet waar je doorheen moet. Nu ook steeds.
Ga je hier mee door zoals nu dan wordt je steeds nietiger en deksels heb je al meerdere keren op je neusje gehad zo te lezen.
Hoe ver ga je nog om niet lief voor jezelf te zijn, niet goed voor jezelf te zorgen?
Het lijkt me dat je uiteindelijk in opstand komt.
Veel sterkte, hoe dan ook.
Wees goed voor jou!
Kees
Hoi Kees,
Vervelend om te lezen dat je hoofd en je hart zo in strijd zijn en je hart het elke keer lijkt te winnen. Vermoeiend vooral, zoals je dat zelf ook al aan geeft.
Ik zou je een ongevraagde tip cq advies willen geven, zodat je ook een beeld voor jezelf krijgt. Deze luidt; Stel jezelf de vraag wat je nog steeds zo leuk vind aan haar, wat zorgt ervoor dat je elke keer toch weer terug rent.. Ondanks dat je weet dat deze relatie giftig is voor je.
Schrijf dit voor jezelf op, de leuke kanten vs de niet leuke kanten.
Zorg voor jezelf dat je de feitjes op een rijtje krijgt en dat je op een semi-objectieve manier kunt kijken naar deze relatie.. Creeer je eigen afstand door het zwart op wit te zetten, bedenk wat jijzelf zou hebben gezegd/gedacht als dit lijstje van een vriend zou zijn geweest. En welk advies je zou hebben gegeven aan deze vriend.
Houden van is nou eenmaal niet genoeg als je jezelf volledig kwijt raakt. Een giftige relatie is als het blijven innnemen van drugs of alcohol.
Op langere termijn ben je nog een schim van wie je ooit was en afkicken wordt steeds moeilijker naar mate je er mee door blijft gaan. Kies voor jezelf en je eigen behoeften, je kloterig voelen hoort er echt bij.. Maar geef jezelf die ruimte je zo te voelen. Ook een man mag huilen.
Heel veel wijsheid gewenst.
Groetjes
Heeeee Ptje
Even mijn bewondering voor jou
Ik denk dat jij elke keer eigenlijk heel verstandig, heel rationeel, heel doelbewust antwoord geeft. En dat je daarbij voldoende ruimte laat voor emoties en de zaak liefdevol benaderd. Bij jezelf en je reacties. En daar heb ik bewondering voor!
Zo, dat wou ik je toch even zeggen
Maar eigenlijk wist je ook dit al, he?
Waterman
-
-
Sorry spelfoutje
Ik kon mijn eigen reactie niet eens meer bewerken
en de zaak liefdevol benaderd.
Moet zijn:
en de zaak liefdevol benadert.
Waterman
-
-
....
...
Hey!Bedankt voor je reactie
Hey!
Bedankt voor je reactie vooral dat van die schim herken ik heel erg. Ik voel me mezelf ook niet meer. Vroeger zou ik gedacht hebben zoek het lekker uit ik ben jou niet waard. Ik ben heb eigen grenzen helaas allang overschreden.
Wat ik in deze persoon zie? Zij was in het begin perfect! We hebben ,klinkt heel cliché, heel erg veel gemeen. We hebben uren gekletst en gelachen we hadden het over de toekomst samen. Normaal ben ik heel terughoudend en gooi ik mezelf niet zo snel open naar iemand maar bij haar voelde het goed. Ik was voor het eerst sinds jaren weer echt verliefd.
Ik snap ook niet hoe iemand die zo leuk is tegelijkertijd zo vreselijk slecht kan zijn... Het lijkt wel of ze twee gezichten heeft .
To give a little love was all that I wanted
Give a little love was all my intent <- zo voelt het voor mij, ik zou zo graag gelukkig willen zijn met haar maar ik weet gewoon ook dat zij mij niet wilt anders zou ze niet zo met mij om gaan. Maar aan de andere kant zegt ze ook niet precies wat ze nou voor me voelt ze geeft geen duidelijkheid en daarom blijf ik ook hoop houden. Ze zegt bijv niet expliciet dat ze me wel/niet leuk vind. Ook dat is erg frustrerend want als ze een nee zegt kan ik het ook makkelijker naast me neerleggen. Maar nu blijf ik toch een soort van hoop hebben ;S
Het doet echt pijn en heb er ook echt enorme verdriet van omdat het in het begin juist zo mooi was, daarom snap ik gewoon niet dat iemand zo in gedrag kan omslaan.
Kees
Hey!
Bedankt voor je reactie vooral dat van die schim herken ik heel erg. Ik voel me mezelf ook niet meer. Vroeger zou ik gedacht hebben zoek het lekker uit ik ben jou niet waard. Ik ben heb eigen grenzen helaas allang overschreden.
Wat ik in deze persoon zie? Zij was in het begin perfect! We hebben ,klinkt heel cliché, heel erg veel gemeen. We hebben uren gekletst en gelachen we hadden het over de toekomst samen. Normaal ben ik heel terughoudend en gooi ik mezelf niet zo snel open naar iemand maar bij haar voelde het goed. Ik was voor het eerst sinds jaren weer echt verliefd.
Ik snap ook niet hoe iemand die zo leuk is tegelijkertijd zo vreselijk slecht kan zijn... Het lijkt wel of ze twee gezichten heeft .
To give a little love was all that I wanted
Give a little love was all my intent <- zo voelt het voor mij, ik zou zo graag gelukkig willen zijn met haar maar ik weet gewoon ook dat zij mij niet wilt anders zou ze niet zo met mij om gaan. Maar aan de andere kant zegt ze ook niet precies wat ze nou voor me voelt ze geeft geen duidelijkheid en daarom blijf ik ook hoop houden. Ze zegt bijv niet expliciet dat ze me wel/niet leuk vind. Ook dat is erg frustrerend want als ze een nee zegt kan ik het ook makkelijker naast me neerleggen. Maar nu blijf ik toch een soort van hoop hebben ;S
Het doet echt pijn en heb er ook echt enorme verdriet van omdat het in het begin juist zo mooi was, daarom snap ik gewoon niet dat iemand zo in gedrag kan omslaan.
Kees,
Aller eerst wil ik zeggen: Hoop is een slechte raadgever en zorgt er ook nog eens voor dat je langer in je verdriet blijft zitten. En om heel eerlijk te zijn weet jij ook wel heel erg diep van binnen dat wat is geweest, ook echt is geweest. ( Misschien heel rot het zwart op wit te lezen, en ik bedoel het allerminst rottig. )
Mooi gezegde: " Actions, speaks louder than words ". Wat zij nu doet is in het midden laten wat ze voor je voelt. Maar als iemand echt van je houdt of je ook echt op die manier leuk vind, dan laat zo iemand jou niet zo in onzekerheid zitten. Plat gezegd, ze laat je gewoon hangen. En ergens denk ik dat ze dit weet, dondersgoed.
Soms zul je echt moeten accepteren dat bepaalde dingen niet meer zullen zijn zoals ze waren. Neem jezelf in bescherming en probeer het een plekje te geven. Je doet jezelf zo onnodig pijn hiermee.
Trouwens;
Waarom zet jij haar op nummer 1 en niet jezelf? Jij hoort toch op die plek? Je wordt hier toch ook niets wijzer, gelukkiger en beter van? Wil je hier echt mee door gaan?
Jij verdiend een meid die volledig voor jou wil gaan, je neemt met al je gebreken en eigenschappies. Je zou eigenlijk ook niets minder moeten willen.
Loslaten is onwijs moeilijk.. Trust me, ik zit ook in die periode. Maar je doet het voor een goed doel: jezelf. Dit schiet toch ook niks op?
Het gaat echt heel lastig worden, en je zult heus nog terugvallen hebben. En zoals ik eerder typte mág je verdriet hebben, boos zijn, balen, je k*t voelen. Maar onthou dat dergelijke gevoelens niet voor altijd zullen blijven. Je zult zien dat je op een dag de spiegel in kijkt en oprecht kan zeggen dat je gelukkig bent.
Je bent nu een gevangene van je eigen gevoelens, je wensen, je hoop. Een vrijwillige celstraf zou ik het noemen. Want als je heel goed nadenkt over de situatie en hoe de dingen (ver)lopen dan weet jij ook dat als je hiermee door gaat het een gebed zonder einde wordt.
Sometimes goodbye is a painfull way to say I love you
Of dit nou met- of zonder haar is. Kies voor je eigen geluk, je hebt maar een leven gekregen. Spendeer dat wijselijk.
Heel veel sterkte, welke keuze je ook maakt.
Groetjes.
Iedereen heel erg bedankt
Iedereen heel erg bedankt voor de lieve reactie's en de ondersteunende woorden! Zoals ik al dacht ging het woensdag niet door. Diezelfde dag zag ik haar door de binnenstad fietsen... Ik verstijfde helemaal Mij heeft ze niet gezien. Tevens negeert ze me nu weer overal. Ik weet dat ik nu gewoon overal mee moet stoppen. Maar ik blijf ook zo hopen dat het weer wordt zoals eerst. Het is zo'n ontzettende tweestrijd. En ik maar van mezelf denken dat ik zo'n nuchtere kerel was...
@Kees002
Nee, ging het niet door?
Negeren zegt ook al genoeg hè? Alles eigenlijk!
Zoals het begin was, is niet meer. Is ons Ldvders ook eens overkomen.
Nu een andere weg.
Kan me voorstellen dat je verstijfde.
Nu heb je toch wel denk ik genoeg handelingen gezien om jezelf op te 'rapen' en aan jouw verwerking te beginnen van het liefdesverdriet.
Maak jouw leven weer leuk!
Ontzettend veel sterkte!
Ha Kees002
Ik weet dat ik nu gewoon overal mee moet stoppen. Maar ik blijf ook zo hopen dat het weer wordt zoals eerst. Het is zo'n ontzettende tweestrijd. En ik maar van mezelf denken dat ik zo'n nuchtere kerel was...
Kees, sterkte!!!!!! Ik denk dat je uiteindelijk toch die nuchtere kerel bent
Waterman
@kees002
Hoi Kees,
Vervelend dat het op deze manier moet gaan. Zoals Hetlevenismooi al aangaf herkennen veel mensen hier dergelijke situaties. Op het moment lijkt het wel alsof er geen einde aan lijkt te komen, en elke keer opnieuw wordt je weer met heel vervelende situaties geconfronteerd (bijvoorbeeld dat je haar voorbij ziet fietsen) of krijg je weer een teleurstelling te verwerken (afspraak die niet doorgaat). En, zoals heel veel mensen hier zullen herkennen, voel je ergens diep in je dat 1 lief woordje dan alweer genoeg is om het haar allemaal te vergeven.
Het klinkt misschien heel hard en bot, maar je doet dit zelf. Niet van de een op de andere dag, maar in de loop der tijd groeit dat. Het liegen en bedriegen, het negeren, het niet nakomen van afspraken en ga zo maar door. Allemaal dingen die (als ik je goed begrijp) over jouw grenzen heen gaan, maar die je wel toestaat. Langdurig die grens van jezelf negeren nodigt haar zo ongeveer uit om op een dergelijke manier met je om te gaan. Jij houdt je niet aan je eigen grens, dus waarom zou zij dat dan wel doen als je het zelf niet eens doet? Want ze weet ook, 2x met haar ogen knipperen en je hebt het haar allemaal vergeven… Dus wat houdt haar dan tegen om dan niet zo met je om te gaan? Inderdaad, helemaal niets… En hoe langer je dan niet je eigen grenzen erin respecteert, hoe meer zij dan dus ook niet jouw grenzen respecteert en daarmee ook jou dus niet respecteert. Heel kort gezegd gebruikt ze je dan als een soort van voetveeg.
Hanteer dus je eigen grenzen, sta niet toe dat anderen, maar ook jijzelf, over die grenzen heen gaan en op die manier groeit je zelfrespect, maar ook het respect dat anderen voor jou hebben. Respect dwing je in die zin dus ook gewoon af.
Het hanteren van je grenzen is dan ook geen teken van niet van iemand houden. Vergelijk het maar eens met kinderen. Als een kind iets doet wat niet mag, gaat dat kind dus over een grens heen. Je kan duizend keer zeggen dat je het niet wil, maar als er geen maatregel volgt, blijft dat kind dat toch steeds maar weer doen. Immers, wat houdt hem tegen? Maar als er een straf volgt naar aanleiding van dat gedrag, dan wordt het vaak al wel een ander verhaal, gaat het kind niet over de grens heen, wordt jij niet boos op het kind en is iedereen weer happy. De straf is daar dus een manier om juist die liefde te tonen. Niet om wraak te nemen, maar om een manier van omgang met elkaar te creëren waarin er op een respectvolle manier met elkaar om wordt gegaan. Dat is hier niet anders natuurlijk.
Dat dit niet makkelijk is in de praktijk, daar weet ik alles van en kan ik inmiddels wel een boek over vol schrijven Het is een kwestie van leren… Verwacht niet dat het van de een op de andere dag gaat om die knop om te zetten, maar uiteindelijk komt er wel een moment dat je het kan. En dan ligt de keuze bij de ander om te bepalen of die met je “algemene voorwaarden” akkoord gaat en in je leven wil voorkomen, of dat die voorwaarden haar niet aanstaan.
Hopelijk heb je hier iets aan. Ik snap als je het nu allemaal nog even niet zo zal inzien, maar bedenk dat jij de controle over jouw leven hebt. Neem die dan ook. Succes in ieder geval de komende tijd.
@Kroegtijger
2 x met haar ogen knipperen en je hebt het haar allemaal vergeven schrijf jij Kroegtijger en over het respect klopt helemaal. Mooi en treffend omschreven.
@hetlevenismooi
ja, ik weet precies hoe dat gaat... ik heb het zelf ook hoor, dus het is erg herkenbaar. Maar af en toe moet je ook je poot stijf kunnen houden en aan jezelf trouw blijven. En daar zit de moeilijkheid dan ook in. Want hoe weet je nu wanneer je je poot stijf moet houden, en wanneer je wel toe "mag" geven? Moet je super strak aan je eigen grenzen vast houden? of moet je af en toe ook wel eens de andere kant op kijken? Er zijn geen "regels" voor wat dat aangaat.
Ook hier weer, net als met kinderen... Ook daar heb je grenzen / regels waar die kinderen zich aan moeten houden. Maar moet je je daar altijd aan houden? Of moet je soms even de andere kant op kijken? Moet je altijd een gezonde maaltijd eten? Of mag je af en toe ook wel eens patat en kroketten eten? En hoe bepaal je dat dan?
Ik zit met hetzelfde in dat opzicht. Als ik grenzen stel, dan is dat meteen ook een échte grens. Daar loopt het lijntje en klaar. Heel duidelijk, heel rechtlijnig. Als ik geen grenzen stel, dan is er ook echt geen grens. Daar zit niets tussen, en daar gaat het dus ook wel eens mis in. Wat dat betreft ben ik misschien een beetje te binair. Iets is 1 of iets is 0, en er zijn geen andere opties. In dit verband is dat niet handig en dus probeer ik dan ook weer elke dag opnieuw om daar een juiste manier in te vinden. Niet met regels, maar met gevoel. Dat dit niet makkelijk is blijkt wel, maar het is ook zeker niet onmogelijk merk ik.
Kroegtijger, een stoelgrens ;-)
Ja, grenzen, het zit in iemand en kan soms anders worden b.v als je veel van iemand houdt, zoals bij jou nu het geval is, bij een ander zou je waarschijnlijk heel anders reageren. Omdat je daar niet van houdt. Ben je b.v heftig verliefd wat soms als waanzin kan zijn, dan heb je soms andere grenzen, al zeg je er steeds iets van, zo moet je niet met mij omgaan. Achteraf denk je dan, toen ging mijn ex over mijn grenzen en als ik het over mocht doen dat had ik het anders gedaan. Ooh ja!
Ik las laatst ergens een stukje van iemand en die zei, er zijn geen grenzen.
Even in het kort wat me daarvan bijstaat.
Iemand had een stoel klaargezet waar het druk was en vrijgehouden voor een ander.
Toen kwam een vriendin binnen en die ging op die stoel zitten, de ander zei vriendelijk die stoel is bezet gehouden voor...
De vrouw zei, nu zit ik hier en ze bleef zitten .... en de emoties van de andere persoon die de stoel bezet hield vlogen van binnen alle kanten op. Ze gaat over mijn grenzen...!...mijn vriendin...ik zeg toch dat...huh...?
Later is diegene erover gaan nadenken, dacht er zijn eigenlijk geen grenzen, waarom mag zij daar niet gaan zitten? Kun je dan ook weer om lachen haha, om zo een situatie.
Grenzen stellen is denk ik kijken vanaf het verstand en dat is moeilijk soms maar je voelt zelf wel als iemand over je heen loopt. En dat niet negeren.
Dat zit in iemand en je kunt het ook leren maar als je vriendelijk zegt dat jij het niet prettig vindt en de ander blijft over jouw grenzen gaan ja wat weerhoudt jou dan om te doen?
Bij kinderen vind ik het een heel ander verhaal, geen vergelijk, die zijn nummer 1, een partner niet, die is inwisselbaar.
@hetlevenismooi
Ja, grenzen, het zit in iemand en kan soms anders worden b.v als je veel van iemand houdt, zoals bij jou nu het geval is, bij een ander zou je waarschijnlijk heel anders reageren. Omdat je daar niet van houdt. Ben je b.v heftig verliefd wat soms als waanzin kan zijn, dan heb je soms andere grenzen, al zeg je er steeds iets van, zo moet je niet met mij omgaan. Achteraf denk je dan, toen ging mijn ex over mijn grenzen en als ik het over mocht doen dat had ik het anders gedaan. Ooh ja!
Inderdaad. Dat is ook wat ik bedoel met dat grenzen dynamisch zijn. De grens die je voor de ene persoon hebt is anders dan de grens die je voor de andere persoon hebt. Maar voor alle twee geldt dat kenbaar maken en handhaven noodzakelijk zijn. Tegenover een “vreemde” is dat niet moeilijk. Gaat die over je grens, dan bonjour je zo’n persoon zonder pardon uit je kennissen-kring. Maar bij een relatie is dat een ander verhaal. Daar is het handhaven van die grens vaak moeilijk. Je weet namelijk dat het handhaven van die grens pijn gaat doen, en dus wordt er heel snel voor de makkelijke uitweg gekozen. Even de andere kant op kijken en weer verder. Move along people…nothing to see… Maar dat blijkt heel vaak een korte termijn oplossing te zijn, die uiteindelijk leidt tot nog veel meer pijn. En achteraf bedenk je dan dat je beter dat kleine beetje pijn toen had kunnen accepteren om die enorm grote pijn later te voorkomen. Vaak merk je het op het moment zelf niet, en zie je het pas achteraf. Zoals je al zegt, mocht ik het over doen, dan had ik het anders gedaan…. Tja, achteraf kijk je een koe in z’n reet natuurlijk, maar je hebt er wel veel van geleerd, en de volgende keer doe je het dan wel in 1x goed (hopelijk)
Ik las laatst ergens een stukje van iemand en die zei, er zijn geen grenzen.
Even in het kort wat me daarvan bijstaat.
Iemand had een stoel klaargezet waar het druk was en vrijgehouden voor een ander.
Toen kwam een vriendin binnen en die ging op die stoel zitten, de ander zei vriendelijk die stoel is bezet gehouden voor...
De vrouw zei, nu zit ik hier en ze bleef zitten .... en de emoties van de andere persoon die de stoel bezet hield vlogen van binnen alle kanten op. Ze gaat over mijn grenzen...!...mijn vriendin...ik zeg toch dat...huh...?
Later is diegene erover gaan nadenken, dacht er zijn eigenlijk geen grenzen, waarom mag zij daar niet gaan zitten? Kun je dan ook weer om lachen haha, om zo een situatie.
Grenzen stellen is denk ik kijken vanaf het verstand en dat is moeilijk soms maar je voelt zelf wel als iemand over je heen loopt. En dat niet negeren.
Dat zit in iemand en je kunt het ook leren maar als je vriendelijk zegt dat jij het niet prettig vindt en de ander blijft over jouw grenzen gaan ja wat weerhoudt jou dan om te doen?
Bij kinderen vind ik het een heel ander verhaal, geen vergelijk, die zijn nummer 1, een partner niet, die is inwisselbaar.
Hier snap ik je even niet. Wat bedoel je precies met “wat weerhoudt jou dan om te doen”? Bedoel je dan om je grenzen te handhaven? Of om zelf ook maar over je grens heen te stappen?
Naar mijn idee is het feit dat iemand, ondanks dat je herhaaldelijk aangeeft het niet prettig te vinden, toch over je grens gaat een bewuste keuze. Het is geen ongelukje, maar iemand kiest er op dat moment heel bewust voor om jouw grens niet te respecteren en dus indirect ook jou niet te respecteren. Dan is handhaving dus logisch naar mijn mening.
Bij kinderen geldt daarvoor in principe hetzelfde. Goed, je zal daar niet snel tegen zeggen dat je je kinderen niet meer wil kennen, maar ook daar geldt dat een grens wordt aangegeven, eventueel nog een keer wordt aangegeven, en uiteindelijk bij bewuste overschrijding van die grens wordt gehandhaafd, bijvoorbeeld door het kind een minuut of 10 op de gang te zetten. En af en toe kijk je bij een kind ook wel eens de andere kant op en laat je die grens wel passeren. Dat zijn uitzonderingen dan. Maar doe je dat elke keer, dan is het geen uitzondering, en zal dat kind structureel over die grens proberen te gaan. Er zit dan immers toch geen gevolg aan dus waarom ook niet dan… En natuurlijk zitten er ook heel veel verschillen tussen grenzen bij kinderen en grenzen tussen volwassenen in. Dat spreekt voor zich uiteraard; het ging me dan ook met name om de werking van grenzen die bij grenzen die naar kinderen toe wordt gesteld erg duidelijk is. Je kan hetzelfde voorbeeld ook voor bijvoorbeeld een hond nemen. Ook die moet je grenzen leren via waarschuwing en handhaving. Zelfde principe qua werking.
Hoi Kroegtijger,
Met "wat weerhoudt jou om te doen" bedoel ik en het was over het algemeen bedoeld dat je dan maatregelen treft voor jezelf omdat je over je eigen grenzen heen gaan.
Net als met mijn ex, toen met die streek zeg maar, dat was de druppel, toen nam ik afstand en rust. Verwijderd van whatsapp. Ik ga een man niet overtuigen, dan lijkt het of ik aan hem trek.
Dat ben ik toen gaan doen. Het weerhield mij om zo verder te gaan. Deed te veel pijn, aantrekken en afstoten. Nu na zo een tijd verder kwam ik hem toch weer tegen en praten we normaal met elkaar en over die streek hebben we het gehad. Hij zijn visie, ik de mijne.
Hoe vond je het van die grens over die stoel?
@hetlevenismooi
Met "wat weerhoudt jou om te doen" bedoel ik en het was over het algemeen bedoeld dat je dan maatregelen treft voor jezelf omdat je over je eigen grenzen heen gaan.
Net als met mijn ex, toen met die streek zeg maar, dat was de druppel, toen nam ik afstand en rust. Verwijderd van whatsapp. Ik ga een man niet overtuigen, dan lijkt het of ik aan hem trek.
Dit stukje snap ik nog niet helemaal. "Dan lijkt het of ik aan hem trek". Voor wie lijkt het dan zo? Voor jezelf? maar jij weet toch voor jezelf hoe de vork in de steel zit? Voor hem? waarom ga je dan voor hem denken? voor de buitenwereld? Wat zou het jou uitmaken wat de buitenwereld er van denkt?
Misschien dat ik met jouw uitleg daarin m'n ex ook wat beter ga begrijpen. Die kwam een paar weken geleden ook met zo'n onbegrijpelijke opmerking op de proppen die ik totaal niet kan plaatsen. "ik wil je geen hoop geven" was dat toen. Snapte ik net zo min, maar de uitleg kwam niet verder dan "zoals ik het zeg", en daarna werd er weer subtiel overheen gepraat
Dat ben ik toen gaan doen. Het weerhield mij om zo verder te gaan. Deed te veel pijn, aantrekken en afstoten. Nu na zo een tijd verder kwam ik hem toch weer tegen en praten we normaal met elkaar en over die streek hebben we het gehad. Hij zijn visie, ik de mijne.
Ah ja op die manier. Wat mij er voor alsnog van weerhoudt is dat ik haar wel een eerlijke kans wil geven om zelf terug te gaan naar de goede kant van mijn grens. Heel lang heb ik namelijk geen grenzen gehandhaafd, en ik vind het dan niet fair naar haar toe om een grens in te stellen, even te waarschuwen en als daar geen gehoor aan wordt gegeven meteen maar de stekker eruit te trekken. Dat vind ik "te makkelijk" wat dat betreft. Als ik nu wel altijd netjes m'n grenzen had aangegeven, maatregelen had getroffen etc, dan was het een ander verhaal, maar eerst jarenlang geen grenzen stellen, dan een grens instellen en meteen harde handhaving toepassen vind ik niet eerlijk. Andersom heeft zij er weinig moeite mee lijkt wel, maar ik vind niet dat het mij daarmee een vrijbrief geeft om hetzelfde te doen.
Daarnaast snap ik het ook maar al te goed hoe dat functioneert. Immers, het is exact hetzelfde als hoe ik met haar omging en waarom ze de relatie heeft beëindigd. Daar ging ik ook over haar grens heen, vond ze ook dat ik m'n beloften niet nakwam, en daardoor verdween ook haar gevoel voor me. Bij mij weet ik waarom dat gebeurde, en heb er wat aan gedaan. Bij haar weet ik niet waarom ze dat doet, maar er kan een heel goede reden voor zijn (vindt ik zelfs heel aannemelijk dat er een goede reden voor is. Ik ken haar lang genoeg om te weten dat dit niet "zomaar" is. Het is totaal niet haar karakter).
Wel hikt ze, zoals je al wel gemerkt heb vermoedt ik, dicht tegen die grens aan dat het een take it or leave it beleid gaat worden. Dan wordt het een kwestie van of m'n grenzen respecteren en normaal tegen me doen (eerlijk, beloften nakomen etc. Gewoon zoals je van iedereen mag verwachten), of ik hoef haar in ieder geval voorlopig niet meer te kennen. Ze kan van mij altijd een 2e, 3e of zelfs 100e kans krijgen, maar elke keer dat de grens opnieuw geschonden wordt zal ik die wel weer handhaven. En natuurlijk is dat niet meteen bij het eerste de beste vermoeden van schending van die grens dan direct uithalen, want af en toe een grens schenden, dat gebeurt eigenlijk altijd wel eens. Doe ik wel eens, en doet zij ook wel eens. Dat geeft ook niet. Maar bewust door blijven gaan dan, dat is een ander verhaal, en dan neem ik weer opnieuw afstand van haar. En leuk is dat aller minst, want dan ga ik ook niet gezellig op een feestje staan doen waar ze ook is... Dan mag ze vertrekken daar, en als zij niet gaat, dan ga ik wel. Als ik met iemand niets te maken wil hebben, dan bedoel ik ook écht niets. Het vervelende daarvan vindt ik dat indirect ik daarmee onze gezamenlijke vrienden er ook mee opzadel. Die moeten dan op een verjaardagsfeestje of iets dergelijks gaan "kiezen" tussen ons, en eerlijk gezegd vindt ik dat onzin. Ik wil helemaal niet op zo'n manier ermee om moeten gaan, zij ook niet zegt ze, maar na een tijdje is er dan simpelweg geen keuze meer. Dat is nu eenmaal de eigenschap van een voor mij in ieder geval zo essentiële grens natuurlijk.
Hoe vond je het van die grens over die stoel?
Dat illustreert wel redelijk wat ik bedoel met wat ik zelf niet als grens zie ja Een stoel vrijhouden als grens aandragen, dat is voor mijn beleving van een grens in ieder geval raar, en misschien is dat ook wel waarom ik relatief heel weinig grenzen ken. Als ik er meer dan 2 moet gaan benoemen, dan moet ik wel heel erg hard gaan nadenken eerlijk gezegd
Hoi Kroegtijger,
Wat ik bedoel "dan lijkt het of ik aan hem trek"
Voor mezelf en voor hem wilde ik dat niet. Heeft niks met de buitenwereld te maken.
Een relatie zou vanzelf horen te gaan en niet uit balans, zodat ik zou gaan trekken aan hem toentertijd. Hij zou vanuit zichzelf bij mij willen zijn.
@hetlevenismooi
ah, dus je bedoelt "lijkt" niet als in de zin dat het iets anders is dan dat je zou verwachten. Dat maakt de context nogal anders en dan snap ik inderdaad wat je bedoelt
#grenzen: slagbomen & stoplichten
Kroegtijger,
Jouw vertrekpunt op een paar blogs van de laatste tijd, lijkt erg beïnvloed te worden door het thema dat in jouw persoonlijke leven momenteel enorm actief is.
Die van ‘grenzen herkennen en bewaken’.
Hoewel dit thema zeer zeker wel op vele verhalen toepasbaar is, denk ik in jouw uiteenzetting ervan een essentieel element te missen die ik je niet zie benoemen. Kan zijn dat je dit in je eigen blogs wel doet, maar ik moet bekennen dat ik deze - door de overvloed aan uitleg, absolute denken en veel voor de hand liggende voorbeelden - wegens verveling aan mijn kant (wat allereerst wat over mij zegt, natuurlijk) voorbij laat gaan.
Wat ik denk te missen in je bovenstaande betoog over ‘grenzen’, is dat er aan de oorsprong van het niet in staat zijn grenzen te herkennen of te bewaken, een diepgewortelde en zelfs misschien wel verborgen/onbewuste behoefte schuilgaat. Waar het gaat over het niet kunnen waarborgen van je grenzen, lijkt er veelal de hoop of wens schuil te gaan dat een ‘behoefte’ (dus) vervult zal kunnen gaan worden. En precies dat element, zorgt er vaak voor dat mensen geneigd zijn – en nog vaker bereid zijn- om hun oorspronkelijke grenslijn/en te gaan uitrekken. Grenzen, ten behoeve van het vervult zien van die behoefte, bij te stellen. Of de grenzen maar helemaal open te gooien.
Wat het ingewikkeld maakt, en dan daar waar het gaat over het bewaken van die grenzen, is dat ‘een verlangen’, ongemerkt en vaak ook heel onbewust, transformeert in (de beleving van) een ‘behoefte’.
Het verlangen lijkt de eigenschappen van ‘een behoefte’ over te nemen, waardoor er hoop ontstaat en verwachtingen worden opgewekt, om dat verlangen dus vervult te zien. Aan behoeften kan namelijk worden voldaan. Zijn ook heel simpel: honger, dorst, slaap, etc. Als je daaraan tegemoet komt, wordt je ‘bevredigd’. Iets verlangen, wordt in onze ‘mind’ gecreëerd. Onze geest die vooruit huppelt op de toekomst. Ambities. Het is een projectie (van het ego) op de toekomst, maar geen werkelijke behoeften. Heel veel ‘behoeften’ die mensen ervaren, daar wordt heel wat van ‘de bevrediging ervan’ bij een ander gelegd. Hij moet ‘dit en dat’ en zij moet ‘zus en zo’ en dan... ‘gaat het allemaal wel lukken’.
Een oorspronkelijk ‘verlangen’, lijkt dan in een ‘primaire behoefte’ te zijn veranderd. Wanneer dit gebeurt in een relatie tussen twee mensen, heeft dit tot gevolg dat één of zelfs beide partners, heel veel druk op die ander gaat leggen, om dus die ‘behoefte’ (wat eigenlijk oorspronkelijk dus een ‘verlangen’ is) vervult te krijgen.
Je kunt dit bijvoorbeeld hier op het forum vaak teruglezen in talloze verhalen, waar er dus door één of beide partners fel en genadeloos gestreden wordt in pogingen om die ander te dwingen, tegemoet te komen aan je eigen persoonlijke ‘verlangens’.
Heel interessant hierin is de vraag: in welke mate en in hoeverre kun (en 'mag'?) je van iemand anders verwachten, dat diegene aan jouw behoeften (=verlangens) tegemoet komt? Bij wie van de twee ligt die verantwoordelijkheid nu allereerst?
Kan, en mag, ik bijvoorbeeld van mijn partner verwachten dat hij op 'de whatsapp' binnen afzienbare tijd reageert? Of dat hij in de ochtend stopt met brommen en klagen? Of dat hij mij niet vergeet op die o-zo speciale '14 februari'-dag? Wanneer is er 'uit onzekerheid de behoefte tot bevestiging' in het spel en wanneer spreken we dan van een zuivere, zielenbehoefte die eigenlijk heel 'gangbaar' en universeel is? Wanneer is het een gelijkwaardige 'behoeftevervulling' en wanneer spreek je van een behoefte die voornamelijk uit eigenbelang en 'controle over' wordt geopperd?
Achter grenzen, houdt zich vaak een heel groot onbegonnen en wellicht zelfs dichtgegroeid gebied schuil.
Dus, we kunnen het principe van ‘grenzen’ wel blijven analyseren, hoe het werkt, hoe je het kenbaar maakt, hoe je het waarborgt en bewaakt, maar als je je niet bewust bent van wat er nu precies aan de oorsprong ligt van die grenzen (=behoefte=verlangens), dan zal het altijd een flink gestoei blijven met stoplichten, slagbomen en de nodige bekeuringen….
@chelle
Jouw vertrekpunt op een paar blogs van de laatste tijd, lijkt erg beïnvloed te worden door het thema dat in jouw persoonlijke leven momenteel enorm actief is.
Die van ‘grenzen herkennen en bewaken’.
Hoewel dit thema zeer zeker wel op vele verhalen toepasbaar is, denk ik in jouw uiteenzetting ervan een essentieel element te missen die ik je niet zie benoemen. Kan zijn dat je dit in je eigen blogs wel doet, maar ik moet bekennen dat ik deze - door de overvloed aan uitleg, absolute denken en veel voor de hand liggende voorbeelden - wegens verveling aan mijn kant (wat allereerst wat over mij zegt, natuurlijk) voorbij laat gaan.
Ik kan het me voorstellen dat je (lang) niet alles hebt gelezen wat ik daarin schrijf. Neem ik je dan ook absoluut niet kwalijk natuurlijk, en de kans dat ik hier een aantal elementen die een rol (kunnen) spelen niet heb benoemd zijn levensgroot. Aanzienlijk veel groter zelfs dan de kans dat ik wel alles benoemd heb. Keulen en Aken zijn ook niet op 1 dag gebouwd natuurlijk. Wat ik in m’n post probeerde uit te drukken is dat je zelf veel meer in de hand hebt dan wat je op het eerste gezicht zou denken. De manier hoe iemand met jou omgaat is een direct gevolg van je eigen handelen. Andersom is dat net zo; de manier hoe jij met een ander omgaat is een direct gevolg van de manier van handelen van de ander. Bevalt de manier waarop iemand met je omgaat je dus niet, dan is een logische conclusie dat je daar dan ook zelf wat aan kan doen.
Wat ik denk te missen in je bovenstaande betoog over ‘grenzen’, is dat er aan de oorsprong van het niet in staat zijn grenzen te herkennen of te bewaken, een diepgewortelde en zelfs misschien wel verborgen/onbewuste behoefte schuilgaat. Waar het gaat over het niet kunnen waarborgen van je grenzen, lijkt er veelal de hoop of wens schuil te gaan dat een ‘behoefte’ (dus) vervult zal kunnen gaan worden. En precies dat element, zorgt er vaak voor dat mensen geneigd zijn – en nog vaker bereid zijn- om hun oorspronkelijke grenslijn/en te gaan uitrekken. Grenzen, ten behoeve van het vervult zien van die behoefte, bij te stellen. Of de grenzen maar helemaal open te gooien.
Wat het ingewikkeld maakt, en dan daar waar het gaat over het bewaken van die grenzen, is dat ‘een verlangen’, ongemerkt en vaak ook heel onbewust, transformeert in (de beleving van) een ‘behoefte’.
Ik denk dat ik snap wat je bedoelt, namelijk dat een grens niet meer gebaseerd wordt op hetgeen daadwerkelijk je grens is, maar om een doel te bereiken; een soort van chantage-middel dus. Of juist door het compleet los laten van die grens om een doel te bereiken. Maar is die grens dan ook wel een daadwerkelijke grens? Of is “grens” dan meer een excuus dat gebruikt wordt?
Het verlangen lijkt de eigenschappen van ‘een behoefte’ over te nemen, waardoor er hoop ontstaat en verwachtingen worden opgewekt, om dat verlangen dus vervult te zien. Aan behoeften kan namelijk worden voldaan. Zijn ook heel simpel: honger, dorst, slaap, etc. Als je daaraan tegemoet komt, wordt je ‘bevredigd’. Iets verlangen, wordt in onze ‘mind’ gecreëerd. Onze geest die vooruit huppelt op de toekomst. Ambities. Het is een projectie (van het ego) op de toekomst, maar geen werkelijke behoeften. Heel veel ‘behoeften’ die mensen ervaren, daar wordt heel wat van ‘de bevrediging ervan’ bij een ander gelegd. Hij moet ‘dit en dat’ en zij moet ‘zus en zo’ en dan... ‘gaat het allemaal wel lukken’.
Een oorspronkelijk ‘verlangen’, lijkt dan in een ‘primaire behoefte’ te zijn veranderd. Wanneer dit gebeurt in een relatie tussen twee mensen, heeft dit tot gevolg dat één of zelfs beide partners, heel veel druk op die ander gaat leggen, om dus die ‘behoefte’ (wat eigenlijk oorspronkelijk dus een ‘verlangen’ is) vervult te krijgen.
Wat me aan dit stuk erg opvalt is dat je hier aangeeft dat een behoefte wordt “omgezet” in hoop en verwachting. Waarom zou dat zo zijn? Ik zie die relatie namelijk niet helemaal. Als ik een behoefte ergens aan heb, dan snap ik de relatie naar hoop wel (je hoopt dat je behoefte wordt vervuld), maar dat is totaal wat anders dan een verwachting. Ter illustratie: Ik heb behoefte aan geld, ik hoop de loterij te winnen, maar ik verwacht het absoluut niet.
Als ik je goed begrijp, dan heb ik het idee dat begrippen als hoop, verwachting, behoefte etc voor jou een andere definitie heeft dan voor mij. Kan je dat dan wat meer definieren wat je precies daaronder verstaat?
Je kunt dit bijvoorbeeld hier op het forum vaak teruglezen in talloze verhalen, waar er dus door één of beide partners fel en genadeloos gestreden wordt in pogingen om die ander te dwingen, tegemoet te komen aan je eigen persoonlijke ‘verlangens’.
Heel interessant hierin is de vraag: in welke mate en in hoeverre kun (en 'mag'?) je van iemand anders verwachten, dat diegene aan jouw behoeften (=verlangens) tegemoet komt? Bij wie van de twee ligt die verantwoordelijkheid nu allereerst?
Kan, en mag, ik bijvoorbeeld van mijn partner verwachten dat hij op 'de whatsapp' binnen afzienbare tijd reageert? Of dat hij in de ochtend stopt met brommen en klagen? Of dat hij mij niet vergeet op die o-zo speciale '14 februari'-dag? Wanneer is er 'uit onzekerheid de behoefte tot bevestiging' in het spel en wanneer spreken we dan van een zuivere, zielenbehoefte die eigenlijk heel 'gangbaar' en universeel is? Wanneer is het een gelijkwaardige 'behoeftevervulling' en wanneer spreek je van een behoefte die voornamelijk uit eigenbelang en 'controle over' wordt geopperd?
Dat heeft naar mijn mening alles te maken met wat je er zelf mee doet. De vraag die je stelt, “in welke mate en in hoeverre kun (en 'mag'?) je van iemand anders verwachten, dat diegene aan jouw behoeften (=verlangens) tegemoet komt?” is naar mijn mening dan ook een vraag die niet relevant is. Het gaat namelijk in de vraagstelling al van een verwachting uit, terwijl volgens mij veel relevanter is om je af te vragen waarom je die verwachting hebt. Een verwachting kan namelijk op 2 manieren ontstaan. Ofwel omdat ergens (meestal vanuit de ander) de verwachting wordt gewekt, bijvoorbeeld door een belofte te doen, ofwel omdat je zelf die verwachting hebt “gecreëerd” . In het eerste geval is die verwachting natuurlijk volstrekt terecht. Als ik aan jou beloof je morgen 100,- te geven, dan verwacht je morgen 100,-. Ik heb het je immers beloofd. In het tweede geval creëer je dus als het ware je eigen teleurstelling. Je bedenkt dan zelf iets, en raakt vervolgens teleur gesteld als de ander daar niet aan voldoet. Misschien had je het dan beter in de eerste plaats al niet moeten bedenken? Het los laten van verwachtingen maakt daarmee dat er dus ook geen teleurstellingen ontstaan. Dat heeft alles te maken met het karakter van een verwachting. Ook hier weer een voorbeeldje ter illustratie. Johan Cruijff wordt alom gezien als een van de beste trainers aller tijden. Toch is hij geen trainer meer, en zal dat ook nooit worden. Dat heeft alles te maken met verwachtingen. Stel je als voetbalclub of land Ome Johan aan als trainer, dan verwacht iedereen kampioen te worden. Immers, Johan is de trainer… Wordt hij geen kampioen dan ben je teleur gesteld. Wordt hij wel kampioen, dan ben je “tevreden” maar niet extreem blij. Johan is immers de trainer, dus natuurlijk wordt je kampioen. En precies daarom wordt hij nooit meer trainer. Want wat kan hij nog winnnen? Waar wordt je nu nog oprecht blij van? Van niets, want alles wat geen winst is, is teleurstelling, en alles wat winst is, is verwachting.
Zoals je waarschijnlijk wel weet is Guus Hiddink nu de bondscoach. Het hele land is teleur gesteld, want het gaat niet zo heel erg best. En zeker omdat Van Gaal op het WK uiteindelijk derde wist te worden, lijken de prestaties die Hiddink neerzet teleurstellend. Maar is dat wel zo? Stelt Hiddink nu teleur? Of is het een veel te hoog gespannen verwachting van Hiddink door een glansrijke carriere heeft gehad, in combinatie met een prestatie van de ploeg van Van Gaal die exceptioneel hoog eindigde op het WK in relatie tot de kwaliteiten van de spelers?
Wat ik daarmee probeer duidelijk te maken is dat de verwachting die je zelf hebt gemaakt ergens van je eigen teleurstellingen kunnen worden. En aangezien we als mens zijnde niet zo gek zijn op teleurstellingen proberen we dat maar wat graag bij de ander in de schoenen te schuiven. “Het ligt aan Hiddink” is de veel gehoorde kritiek. Maar niemand die zegt “het ligt aan mij want ik verwachtte teveel”. Naarmate verwachtingen stijgen daalt de blijdschap en neemt de teleurstelling toe.
Achter grenzen, houdt zich vaak een heel groot onbegonnen en wellicht zelfs dichtgegroeid gebied schuil.
Dus, we kunnen het principe van ‘grenzen’ wel blijven analyseren, hoe het werkt, hoe je het kenbaar maakt, hoe je het waarborgt en bewaakt, maar als je je niet bewust bent van wat er nu precies aan de oorsprong ligt van die grenzen (=behoefte=verlangens), dan zal het altijd een flink gestoei blijven met stoplichten, slagbomen en de nodige bekeuringen….
Dat klopt denk ik wel redelijk ja, maar dat hangt natuurlijk ook weer sterk van de persoon af en de definitie van grenzen. Je stelt hier (uiteraard onder het voorbehoud van dat ik je goed begrijp) dat grenzen gelijk staat aan behoefte en daarmee dus gelijk staat aan verlangen. Persoonlijk zie ik dat wel iets anders. Een verlangen en een behoefte zijn voor mij wel zeer nauw gerelateerd met elkaar, maar staat los van grenzen. Een grens definieert zich voor mij als een voorwaarde, een noodzaak. Net als eten en net als drinken een noodzaak zijn. Geen behoefte, want je kan niet zonder eten of drinken. Met een grens is dat niet anders; het is een lijn waarover een ander niet mag gaan, omdat het je dan gaat raken. Daarmee is die lijn zeker niet statisch natuurlijk; een wildvreemde gaat veel eerder over zo’n grens dan familie of je partner, maar ook daar geldt een grens. Daarmee is het dus geen behoefte meer.
Maar zoals gezegd, dat valt of staat met hoe je dat definieert. Eten en drinken wordt bijvoorbeeld vaak als eerste levensbehoefte gesteld, en dat zou volgens mijn definitie dan ook niet kloppen, maar zou dat een eerste levensnoodzaak moeten zijn. Daarmee verstoffen we natuurlijk wat meer in een semantische discussie dan, en ik geloof niet dat het wat toevoegt om daar nu dieper op in te gaan. Ik snap in ieder geval wat je bedoelt, en daarom denk ik ook wel dat hetgeen je stelt wel klopt Wat overigens niet wegneemt dat daarom de manier van functioneren (dus kenbaar maken, bewaken etc) nog altijd erg nuttig is om te begrijpen. Zoals ik al eerder in diverse voorbeelden aangaf is het bewaken (dus “straffen” bij overschrijding van de grens) zonder kenbaar maken over het hoe en waarom vrij nutteloos. Net zo goed als dat kenbaar maken maar geen vervolg geven aan als die grens (herhaaldelijk) bewust wordt overschreden nutteloos is. Vergelijk het met een stoplicht waar je geen bekeuring krijgt voor door rood rijden. Of een bekeuring krijgen zonder dat er een stoplicht of slagboom was en er geen specificatie op die bekeuring staat. Of een stoplicht, slagboom en bekeuring, maar geen enkele motivatie voor dat stoplicht en die slagboom en die bekeuring. Goed, je begrijpt denk ik wel m’n punt
@Koegtijger: A Ride or A Right?
Zonder je te willen beledigen, ervaar ik de enkele ‘uitwisselingen’ die ik met jou heb gehad als compleet pointless.
De indruk die ik steeds maar weer bij jou krijg - bevestigd door de wijze waarop ik je ook met andere gebruikers zie uitwisselen - is dat je gewoonweg niet in de gaten lijkt te hebben hoeveel ‘gehakketak’ er plaats vindt in communicatie met jou. Steeds weer die dominerende woord-lawines. Steeds weer die, voor mij zeer logische en daarom irrelevante, voorbeelden. Verwijzingen naar vermoeiende, en voor mij ver gezochte voetbal & strategie-voorbeelden om jouw visie kracht bij te zetten. *Tip: kies misschien voorbeelden waar de ‘ontvanger’ wellicht meer affiniteit mee heeft?
Het gaat bij jou, althans zo ervaar IK dat, om REDENEREN.
Je begrijpt ‘wat’ er wordt bedoelt, MAAR…’. Wat ik hier van jou terug krijg, wekt bij mij de indruk dat we echt vanuit verschillende planeten aan het ‘praten’ zijn, want wat jij denkt dat ik ‘bedoel’, komt voort uit jouw ‘thinking IN the box’, in plaats van (waar ik me begeef) ‘OUT of the box’ (voor mij is daar veel meer te ontdekken, namelijk). Ik mis, en die zag ik al eerder naar jou toe vermeld, improvisatievermogen om met thema’s vrijuit te ‘mind’-stoeien.
Het is allemaal zo, ‘vast’, letterlijk en concreet en je mist daardoor helaas de diepere lagen in mijn visie. Omdat je alles zo absoluut aan elkaar wil en blijft verbinden.
Kom ik opnieuw terecht bij mijn beleving dat we hier wederom aan het redeneren zijn om 'Het Gelijk'. En niet vanuit nieuwsgierigheid en interesse naar andere visies of benaderingen, met als doel daar mogelijk inzichtelijk rijker van te worden. Ik hoef het niet met iemand eens te zijn, om toch een hele mooie en vruchtbare uitwisseling te hebben.
Maar dat lijkt met jou als gesprekspartner gewoonweg onmogelijk. Ondanks de feedback die jij hier toch steeds over krijgt, lijk je dat maar niet van jezelf in te willen zien.
Nogmaals, ik wil je zeker niet beledigen, maar: I give up...
@chelle
Zonder je te willen beledigen, ervaar ik de enkele ‘uitwisselingen’ die ik met jou heb gehad als compleet pointless.
De indruk die ik steeds maar weer bij jou krijg - bevestigd door de wijze waarop ik je ook met andere gebruikers zie uitwisselen - is dat je gewoonweg niet in de gaten lijkt te hebben hoeveel ‘gehakketak’ er plaats vindt in communicatie met jou. Steeds weer die dominerende woord-lawines. Steeds weer die, voor mij zeer logische en daarom irrelevante, voorbeelden. Verwijzingen naar vermoeiende, en voor mij ver gezochte voetbal & strategie-voorbeelden om jouw visie kracht bij te zetten. *Tip: kies misschien voorbeelden waar de ‘ontvanger’ wellicht meer affiniteit mee heeft?
Mijn glazen bol is wat mistig, dus ik kan niet echt zien waar jouw affiniteiten precies liggen. Ik probeer daarom een zo algemeen bekend mogelijk voorbeeld te nemen zodat de kans daarin maximaal is dat je het voorbeeld ook begrijpt. Je geeft zelfs al aan dat het voorbeeld voor jou niet van toepassing is, omdat het allemaal zeer logisch is. Wat is dan precies het probleem dat je ermee hebt?
Het gaat bij jou, althans zo ervaar IK dat, om REDENEREN.
Je begrijpt ‘wat’ er wordt bedoelt, MAAR…’. Wat ik hier van jou terug krijg, wekt bij mij de indruk dat we echt vanuit verschillende planeten aan het ‘praten’ zijn, want wat jij denkt dat ik ‘bedoel’, komt voort uit jouw ‘thinking IN the box’, in plaats van (waar ik me begeef) ‘OUT of the box’ (voor mij is daar veel meer te ontdekken, namelijk). Ik mis, en die zag ik al eerder naar jou toe vermeld, improvisatievermogen om met thema’s vrijuit te ‘mind’-stoeien.
Het is allemaal zo, ‘vast’, letterlijk en concreet en je mist daardoor helaas de diepere lagen in mijn visie. Omdat je alles zo absoluut aan elkaar wil en blijft verbinden.
Opmerkelijk dat je dat vindt. Natuurlijk je goed recht, maar voor mij even vrij onnavolgbaar. Aan de ene kant geef je aan dat het allemaal volstrekt logisch is wat ik zeg, en aan de andere kant zou ik dan weer niet out of the box genoeg denken naar jouw mening en wil ik alles absoluut aan elkaar verbinden… Tja, misschien is het mijn rare gedachte natuurlijk, maar het is volgens mij niet zo dat ik het aan elkaar wil verbinden, maar slechts een constatering dat het aan elkaar verbonden is. Het is niet dat ik dat bedacht heb of zo, maar het een is een logisch gevolg van het ander. Het werkt als een soort van luchtbed. Duw je de linker kant naar beneden, dan gaat de rechter kant omhoog en andersom.
Kom ik opnieuw terecht bij mijn beleving dat we hier wederom aan het redeneren zijn om 'Het Gelijk'. En niet vanuit nieuwsgierigheid en interesse naar andere visies of benaderingen, met als doel daar mogelijk inzichtelijk rijker van te worden. Ik hoef het niet met iemand eens te zijn, om toch een hele mooie en vruchtbare uitwisseling te hebben.
Waaruit komt dan die drang van je voort om je visie aan mij te geven? En is het dan niet mijn keuze of ik iets met die visie van je wil doen of niet? Blijkbaar zit het je vrij hoog dat ik je visie verder “negeer”, omdat het voor mij niet relevant is op het moment. Als mijn interesse lag bij het vergaren van anderen hun visie, denk je dan niet dat ik daar wel naar zou hebben gevraagd? Volgens mij stel ik in (vrijwel) geen van m’n blogs dergelijke vragen, en is het allemaal meer een vorm van verslag dat ik doe. Dat daaruit bij anderen, waaronder jij dus, de drang uit voort komt om vervolgens daar je visie over te geven, dat mag natuurlijk, maar ik zie niet in waarom dat dan voor mij meteen een motivatie zou moeten opleveren om daarin mee te gaan of iets dergelijks.
Het zijn voor mij allemaal logische mechanismen, die allemaal prima verklaarbaar zijn vanuit de diverse gebieden. Een vrij simpel voorbeeld is de relatie tussen stress en empathie, maar er zijn nog talloze andere voorbeelden te verzinnen die zulke mechanismen beschrijven. Het kennen van die mechanismen is belangrijk omdat je daarmee dan ook begrijpt wat het effect is van bepaalde handelingen die je doet of niet doet, en op basis daarvan kan je dus veel meer invloed uitoefenen dan je op het eerste gezicht zou denken.
Maar dat lijkt met jou als gesprekspartner gewoonweg onmogelijk. Ondanks de feedback die jij hier toch steeds over krijgt, lijk je dat maar niet van jezelf in te willen zien.
Nogmaals, ik wil je zeker niet beledigen, maar: I give up...
Zoals ik al aangaf ben ik dan ook niet degene die vroeg om een visie van wie dan ook. Het staat je vrij om die te geven natuurlijk en ik vind het ook leuk om ze te lezen, maar meer dan dat ook niet. Ik voel me absoluut niet geroepen om daar dan hele gesprekken of discussies over te gaan voeren. Ik ontwikkel wat dat betreft m’n eigen visie, kies m’n eigen weg en daar heb ik in die zin dan ook niemand bij nodig.
En maak je geen zorgen hoor, je beledigt me helemaal niet ermee. Je schrijft op een normale en respectvolle manier, en dan kunnen we het prima met elkaar oneens zijn
to Kroegtijger
CITAAT: Het staat je vrij om die te geven natuurlijk en ik vind het ook leuk om ze te lezen, maar meer dan dat ook niet. Ik voel me absoluut niet geroepen om daar dan hele gesprekken of discussies over te gaan voeren. Ik ontwikkel wat dat betreft m’n eigen visie, kies m’n eigen weg en daar heb ik in die zin dan ook niemand bij nodig. CITAAT ENDS.
Tja, als je dit op deze manier brengt, dan vraag ik mij toch een beetje af waarom je hier op de site staat in the first place?
Het is voor mij persoonlijk dan ook niet langer relevant of nuttig om je proberen iets mee te geven, ook gezien je reacties, waarbij je keer op keer een counterstrike geeft, en alle geopperde ideeën en/of teksten een soort van 'onder de mat' schuift met een overvloed aan teksten, zonder eigenlijk echt te reageren vanuit al die projecten waar je mee bezig bent..
Om je even te herinneren, het is een openbaar forum, waarbij het min of meer het doel is van dit forum, te delen, iets wat ik je hier eigenlijk niet zie doen, maar eerder een monoloog aan het houden bent..
But, no harm done, al die andere reacties die je wel lijkt te willen en te blijven beantwoorden, waar de enige vorm van inhoud eigenlijk niets meer is dan een herhaling van hetgeen jij schrijft, maar waar er geen diepere inhoudelijke vragen worden gesteld, iets wat jij lijkt te prefereren boven wel inhoudelijke reacties waarbij je dus werkelijk eens in jezelf zou 'moeten' kruipen om na te gaan of er iets bij jou te vinden is waar je iets mee kan, ipv het internet te blijven afspeuren naar 'stuff to read'.
gevoelsmatig zeg ik, een gemis voor je eigen proces, maar, zoals je zelf ook al aangeeft:
CITAAT: Ik ontwikkel wat dat betreft m’n eigen visie, kies m’n eigen weg en daar heb ik in die zin dan ook niemand bij nodig.CITAAT ENDS.
Het bevestigd iig mijn indruk van jou als persoon, er lijkt (is) geen enkele ruimte voor externe input die je daadwerkelijk een objectieve spiegel voorhoud, en persoonlijk zie ik dit als een gemiste kans voor jou...
Succes er verder mee, ik houd het voor gezien
Z
@ZGAN
CITAAT: Het staat je vrij om die te geven natuurlijk en ik vind het ook leuk om ze te lezen, maar meer dan dat ook niet. Ik voel me absoluut niet geroepen om daar dan hele gesprekken of discussies over te gaan voeren. Ik ontwikkel wat dat betreft m’n eigen visie, kies m’n eigen weg en daar heb ik in die zin dan ook niemand bij nodig. CITAAT ENDS.
Tja, als je dit op deze manier brengt, dan vraag ik mij toch een beetje af waarom je hier op de site staat in the first place?
Het is voor mij persoonlijk dan ook niet langer relevant of nuttig om je proberen iets mee te geven, ook gezien je reacties, waarbij je keer op keer een counterstrike geeft, en alle geopperde ideeën en/of teksten een soort van 'onder de mat' schuift met een overvloed aan teksten, zonder eigenlijk echt te reageren vanuit al die projecten waar je mee bezig bent..
Om je even te herinneren, het is een openbaar forum, waarbij het min of meer het doel is van dit forum, te delen, iets wat ik je hier eigenlijk niet zie doen, maar eerder een monoloog aan het houden bent..
Het is dan ook geen forum (alhoewel een hoop overeenkomsten te vinden zijn) maar een blog. Daar zit een significant verschil in. Het doel van een forum is een discussie, een gesprek. Het doel van een blog is een verhaal, waar eventueel comments op kunnen worden gemaakt.
Dat hier het blog een verkapt forum blijkt, is natuurlijk niet dat het daarom een forum is. Overal wordt immers hier over een blog gesproken. Voor wat verder uitleg over blogs en forums kan je o.a. even kijken op http://www.differencebetween.info/difference-between-forum-and-blog maar als je erop googled kom je talloze resultaten tegen waarin dezelfde verwarring is. Niets raar dus dat je het met elkaar verwart hebt, maar dat maakt waarschijnlijk dat je dan wat beter mijn opstelling hierin begrijpt. Ik ben hier niet voor een discussie. Als ik een discussie wil, dan ga ik wel in het café zitten. Al eerder heb ik o.a. aan jou ook aangegeven dat ik hier meer een soort van live-verslag bij houdt, wat impliciet al wel aangeeft dat ik het gebruik zoals het bedoeld is, namelijk als blog. Op een forum is dat niet de bedoeling, alhoewel dat wel kan, terwijl een blog daar juist voor bedoeld is, alhoewel je er ook kan discussiëren als je dat zou willen.
But, no harm done, al die andere reacties die je wel lijkt te willen en te blijven beantwoorden, waar de enige vorm van inhoud eigenlijk niets meer is dan een herhaling van hetgeen jij schrijft, maar waar er geen diepere inhoudelijke vragen worden gesteld, iets wat jij lijkt te prefereren boven wel inhoudelijke reacties waarbij je dus werkelijk eens in jezelf zou 'moeten' kruipen om na te gaan of er iets bij jou te vinden is waar je iets mee kan, ipv het internet te blijven afspeuren naar 'stuff to read'.
Volgens mij beantwoordt ik toch vrijwel altijd reacties. Die stortvloed van afgelopen weekend ga ik niet allemaal beantwoorden, en (zoals ik ook al eerder had aangegeven) verwacht ik wel dat reacties op een respectvolle manier gebeuren. Lijkt me ook logisch. Ik heb ook het nodige moddergooien voorbij zien komen, en daar ga ik niet aan mee doen. Voegt voor mij niets toe, en voert alleen maar de ander. Nutteloos dus van de tijd.
gevoelsmatig zeg ik, een gemis voor je eigen proces, maar, zoals je zelf ook al aangeeft:
CITAAT: Ik ontwikkel wat dat betreft m’n eigen visie, kies m’n eigen weg en daar heb ik in die zin dan ook niemand bij nodig.CITAAT ENDS.
Het bevestigd iig mijn indruk van jou als persoon, er lijkt (is) geen enkele ruimte voor externe input die je daadwerkelijk een objectieve spiegel voorhoud, en persoonlijk zie ik dit als een gemiste kans voor jou...
Als het een daadwerkelijk objectieve spiegel zou zijn, dan zeker wel hoor. Maar vertel me dan eens waarom jij van mening bent dat je vanachter een computer-beeldscherm, zonder mij te kennen, zonder m'n ex te kennen, zonder ook maar enige kennis van zaken over de situatie te hebben met uitzondering van datgene wat ik je vertel (en daarmee dus gekleurd is, en lang niet alles is wat er te vertellen valt) die objectieve spiegel aan mij voor zou kunnen houden? Welke autoriteit ben je in dat opzicht? Want volgens mij is er geen enkele basis waarop je die objectieve spiegel mij voor zou kunnen houden.
Succes er verder mee, ik houd het voor gezien
Z
Dank je wel Jij ook succes verder nog.
#Onverbeterlijk Onbuigzaam
Het is jou wellicht ontgaan, maar dit is naar mijn weten het blog van gebruiker ‘Kees’. Verschillende gebruikers reageren hier, ieder vanuit eigen vertrekpunt, met verschillende visies.
Kennelijk niet overbodig om ook nog even te onderstrepen: dit is dus niet één van de Kroegtijger Project-blogs waar jij in langdradige, eentonige en rechtlijnige uiteenzettingen verslag doet van (voor velen interessante, niet vastomlijnde) onderwerpen waarbij jij het dus totaal niet relevant of belangrijk vindt om met anderen die jou lezen een ‘open’ uitwisseling aan te gaan, noch om hen – vanuit een persoonlijk aanwezige nieuwsgierigheid naar ‘wat er nog meer om je heen bestaat’ - vragen (terug) te stellen.
Dat je daar op je eigen blog de voorkeur aan geeft, prima, maar daar bevinden we ons nu niet.
Ik zie jou dus op dit blog een tamelijk uitgebreide monoloog schrijven over, wederom, ‘grenzen’. Ik reageer daarop met een opmerking dat ik daarin, voortkomend uit mijn persoonlijk verworven inzichten en ervaringen hoe IK er tegenaan kijk, toch een belangrijk element denk te missen en zet een inhoudelijke uitleg even kort uiteen. Een ‘aanvulling’ op iets dat jij hebt geschreven. Mijn gedachtegoed, jouw gedachtegoed. Mijn insteek: wellicht vinden we, al vragend en onderzoekend, overeenkomsten en worden daardoor de verschillen juist ook heel interessant. Je zou denken, ten behoeve van de gebruiker op wiens blog wij dit typen én ten behoeve van een wat breder gekleurd gedachtenaanbod: een vruchtbaar, inspirerend doel.
Echter, niks is minder waar. Je verklaart het zelf ook al:
“Als mijn interesse lag bij het vergaren van anderen hun visie, denk je dan niet dat ik daar wel naar zou hebben gevraagd?”
Het is gesloten communicatie, wat jij ‘voert’. Geen enkele interesse in uitwisseling over de diversiteit in gedachtegoed, noch nieuwsgierigheid naar het vergaren van mogelijk nieuwe invalshoeken die wellicht weer nieuwe inzichten zouden kunnen brengen.
Jij: alleen maar WILLEN ZENDEN.
En dan kunnen we er allemaal getuige van zijn hoe ‘de kroegtijger’ de vele inmiddels dood-geredeneerde theorieën die hij zichzelf volgens zeggen, in een periode van een paar daagjes of weekjes allemaal ‘eigen probeert of heeft weten te maken’, eigenlijk helemaal nergens, naar anderen toe, weet toe te passen.
Zo autistisch blind door zijn eigen ‘weten’ en het rigide vastzitten in onbuigzame denkbeelden, dat hij in de uitvoering van zijn zogenaamde verworven ‘kennis’, door starre zelfingenomenheid finaal en gigantisch tekort schiet. Iedere keer opnieuw. En opnieuw. En opnieuw. En...
“…dat ik hier meer een soort van live-verslag bij houdt, wat impliciet al wel aangeeft dat ik het gebruik zoals het bedoeld is, namelijk als blog.”
Wat je dan nog in de blogs van anderen komt doen?!
Want, nogmaals:
“Als mijn interesse lag bij het vergaren van anderen hun visie, denk je dan niet dat ik daar wel naar zou hebben gevraagd?”
En:
"Ik ontwikkel wat dat betreft m’n eigen visie, kies m’n eigen weg en daar heb ik in die zin dan ook niemand bij nodig."
En:
"Zoals ik al aangaf ben ik dan ook niet degene die vroeg om een visie van wie dan ook."
Maar dan wel zelf op de blogs van anderen ongevraagd en langdradig de eigen visie uiteen komen zetten....waar dan vervolgens de eventuele 'visie' van andere gebruikers door kroegtijger zelf ervaren wordt als zijnde ‘een drang’ om ‘een visie aan hem te geven’ . Wow. Gewoon: WOW!
*ZUCHT*
Deze dan:
Het ‘platform’ LDVD omschrijft zichzelf als:
“De site biedt je een forum waarop je vrijelijk en anoniem over liefdesverdriet, verbroken relaties en onbeantwoorde liefdes lezen en schrijven.”
‘Volledig onjuist, natuurlijk’, volgens Kroegtijger, want:
“Het is dan ook geen forum (alhoewel een hoop overeenkomsten te vinden zijn) maar een blog. Daar zit een significant verschil in. Het doel van een forum is een discussie, een gesprek. Het doel van een blog is een verhaal, waar eventueel comments op kunnen worden gemaakt.”
Dodelijk vermoeiend, iemand die zo lijkt te geilen op steeds maar weer zijn eigen ‘gelijk’...
...HEEL SNEL WEG HIER.
@chelle
Het is jou wellicht ontgaan, maar dit is naar mijn weten het blog van gebruiker ‘Kees’. Verschillende gebruikers reageren hier, ieder vanuit eigen vertrekpunt, met verschillende visies.
Kennelijk niet overbodig om ook nog even te onderstrepen: dit is dus niet één van de Kroegtijger Project-blogs waar jij in langdradige, eentonige en rechtlijnige uiteenzettingen verslag doet van (voor velen interessante, niet vastomlijnde) onderwerpen waarbij jij het dus totaal niet relevant of belangrijk vindt om met anderen die jou lezen een ‘open’ uitwisseling aan te gaan, noch om hen – vanuit een persoonlijk aanwezige nieuwsgierigheid naar ‘wat er nog meer om je heen bestaat’ - vragen (terug) te stellen.
Laat ik het dan anders stellen: Mijn bericht was aan Kees gericht. Nu kan het aan m’n browser liggen natuurlijk, maar voor zover ik kan zien ben jij niet Kees. Waarom je je dan toch geroepen voelt om te reageren weet ik niet, interesseert me ook niet, maar jij wil mij kennelijk “dwingen” om op de manier te reageren die jou goed dunkt, en daar bedank ik even voor.
Dat je daar op je eigen blog de voorkeur aan geeft, prima, maar daar bevinden we ons nu niet.
Ik zie jou dus op dit blog een tamelijk uitgebreide monoloog schrijven over, wederom, ‘grenzen’. Ik reageer daarop met een opmerking dat ik daarin, voortkomend uit mijn persoonlijk verworven inzichten en ervaringen hoe IK er tegenaan kijk, toch een belangrijk element denk te missen en zet een inhoudelijke uitleg even kort uiteen. Een ‘aanvulling’ op iets dat jij hebt geschreven. Mijn gedachtegoed, jouw gedachtegoed. Mijn insteek: wellicht vinden we, al vragend en onderzoekend, overeenkomsten en worden daardoor de verschillen juist ook heel interessant. Je zou denken, ten behoeve van de gebruiker op wiens blog wij dit typen én ten behoeve van een wat breder gekleurd gedachtenaanbod: een vruchtbaar, inspirerend doel.
Je geeft zelf hier dus ook al aan dat je ergens toch de onweerstaanbare drang blijkt te hebben om op mijn bericht te reageren, om vervolgens volledig erop in te gaan hakken dat mijn manier van communicatie niet hetgeen is wat jij graag wilt. Ik ben hier niet om in jouw behoefte te voorzien, maar om mijn eigen kennis en ervaring te delen met iemand waarvan ik het idee heb dat die daar mogelijk wat aan heeft. Jij komt in dat hele verhaaltje dus totaal niet voor. Waarom je dan toch die drang voelt om je ermee te bemoeien snap ik niet. De uitdrukking "hebben we met de stront-emmer gerammeld?” is in dat opzicht dan ook redelijk toepasbaar wat mij betreft.
Echter, niks is minder waar. Je verklaart het zelf ook al:
“Als mijn interesse lag bij het vergaren van anderen hun visie, denk je dan niet dat ik daar wel naar zou hebben gevraagd?”
Het is gesloten communicatie, wat jij ‘voert’. Geen enkele interesse in uitwisseling over de diversiteit in gedachtegoed, noch nieuwsgierigheid naar het vergaren van mogelijk nieuwe invalshoeken die wellicht weer nieuwe inzichten zouden kunnen brengen.
Jij: alleen maar WILLEN ZENDEN.
Wat weer naadloos aansluit op mijn reactie ietsjes hierboven; ik ben daarvoor hier nu ook niet. Dus nee, ik heb geen enkele interesse in uitwisseling over wat dan ook nu, en zeker niet met jou. Dan had ik wel in jouw topic gereageerd. Dit gaat niet over jou, hoe teleurstellend dat misschien ook wel voor je is.
En dan kunnen we er allemaal getuige van zijn hoe ‘de kroegtijger’ de vele inmiddels dood-geredeneerde theorieën die hij zichzelf volgens zeggen, in een periode van een paar daagjes of weekjes allemaal ‘eigen probeert of heeft weten te maken’, eigenlijk helemaal nergens, naar anderen toe, weet toe te passen.
Zo autistisch blind door zijn eigen ‘weten’ en het rigide vastzitten in onbuigzame denkbeelden, dat hij in de uitvoering van zijn zogenaamde verworven ‘kennis’, door starre zelfingenomenheid finaal en gigantisch tekort schiet. Iedere keer opnieuw. En opnieuw. En opnieuw. En...
Hier past alleen maar een [img] http://i.imgur.com/Xd7bLnt.gif[/img] bij…
“…dat ik hier meer een soort van live-verslag bij houdt, wat impliciet al wel aangeeft dat ik het gebruik zoals het bedoeld is, namelijk als blog.”
Wat je dan nog in de blogs van anderen komt doen?!
Want, nogmaals:
“Als mijn interesse lag bij het vergaren van anderen hun visie, denk je dan niet dat ik daar wel naar zou hebben gevraagd?”
En:
"Ik ontwikkel wat dat betreft m’n eigen visie, kies m’n eigen weg en daar heb ik in die zin dan ook niemand bij nodig."
En:
"Zoals ik al aangaf ben ik dan ook niet degene die vroeg om een visie van wie dan ook."
Maar dan wel zelf op de blogs van anderen ongevraagd en langdradig de eigen visie uiteen komen zetten....waar dan vervolgens de eventuele 'visie' van andere gebruikers door kroegtijger zelf ervaren wordt als zijnde ‘een drang’ om ‘een visie aan hem te geven’ . Wow. Gewoon: WOW!
Voor de zoveelste keer; ik ben hier niet voor jouw behagen, maar ik geef mijn mening in reactie op het blog van Kees, aangezien ik het vermoeden heb dat Kees hier mogelijk wat aan zou kunnen hebben. Dus nee, ik hoef geen commentaar of reactie op mijn bericht naar Kees toe te hebben want het gaat helemaal niet om mij, maar om Kees hier. Net zo goed als dat het niet om jou hier gaat, maar om Kees. Waarom je dan toch die onweerstaanbare drang blijft hebben om kosten wat het kost jouw visie bij mij door de strot heen te willen duwen is me een raadsel. Ik zo het nog soort van kunnen begrijpen als je dat richting Kees zou willen proberen, omdat je in zijn blog reageert.
*ZUCHT*
Deze dan:
Het ‘platform’ LDVD omschrijft zichzelf als:
“De site biedt je een forum waarop je vrijelijk en anoniem over liefdesverdriet, verbroken relaties en onbeantwoorde liefdes lezen en schrijven.”
‘Volledig onjuist, natuurlijk’, volgens Kroegtijger, want:
“Het is dan ook geen forum (alhoewel een hoop overeenkomsten te vinden zijn) maar een blog. Daar zit een significant verschil in. Het doel van een forum is een discussie, een gesprek. Het doel van een blog is een verhaal, waar eventueel comments op kunnen worden gemaakt.”
Ah, dus omdat het op de site staat dat het een forum is, is het een forum? Vreemd dat dit dan wel in de sectie “blog” is opgenomen. Ook merkwaardig dat rechts in je scherm de recente reacties op BLOGs wordt gegeven. En wat het uiterst merkwaardig maakt is dat de layout van dat “forum” (wat dus eigenlijk een blog is) totaal matcht met wat je van de layout van een blog mag verwachten, terwijl er in een layout van een forum toch wel andere functionaliteiten en vormen van layout zijn opgenomen. Het feit dat de webmaster kennelijk ook niet helemaal het verschil weet, maakt niet dat het daarom geen verschil is natuurlijk. Ik heb hiervoor al een linkje gegeven waarin e.e.a uitgebreid uit de doeken wordt gedaan omtrend waar de verschillen in zitten, maar dat is kennelijk nog niet helemaal bij je doorgedrongen.
Om dan de boel nog wat makkelijker voor je te maken is er naast de vorm van blogging en een forum ook nog een vorm die BBS wordt genoemd, ofwel Builitin Board Service. Dit stamt nog uit de vorige eeuw waarbij je met inbel-verbindingen werkte en je ziet dat nog amper. De vorm Forum heeft dat wel redelijk over genomen, maar het valt nog duidelijk te herleiden. Kijk maar eens naar phpBB als voorbeeld. Een builitin board service die redelijk algemeen als forum wordt gebruikt. Een prima voorbeeld van een Blog-dienst is dan weer het alom bekende WordPress, waar o.a. weer veel websites op zijn gebaseerd.
Dat het misschien wat complexe materie voor je is, maakt niet dat het daarmee dus per definitie niet waar is.
Dodelijk vermoeiend, iemand die zo lijkt te geilen op steeds maar weer zijn eigen ‘gelijk’...
Heb je gelukkig zelf helemaal geen last van zo te merken
...HEEL SNEL WEG HIER.
Is dat een belofte??
aspergertje
godskolere,gast…… dat dat asperger brein v je nou onderhand niet compleet is door gebrand met werkelijk waar……alles compleet…..eindeloos……volledig…..helemaal…….constant….de heeeeeele tijd…..iedere keeeeeer maar weeeeeeer……helemaal kapot te lullen…..!!!!!!
de tegen stellingen.....tegen sprekingen.....en bekrompenheid spat dr v af in je reactie.....
deed je dit ook zo bij je ex ????? ik snap de breuk wel,hoor……je bent n zwaar gevalletje autisme.....ga daar dan je soort genoten vermoeien.....
http://www.aspergersyndroom.nl/
http://www.autisme.nl
@2BME
En jij vindt het raar dat Hetlevenismooi je een trol noemt?
dr geheimpies
nou,nee.....vind ik niet raar.....forum dommie noemt ieder die haar geheimpies kent n trol....
en wat ik ook niet raar vindt....is dat jij nu als de zo veelste sukkel voor dr karretje is bespannen.....lol....en wat hebben jullie elkaar hard nodig..
@2BME
nee....hoor.... wij hebben elkaar.... hele maal.... niet nodig...
maar enige vorm van.... respect vol heid .... naar anderen toe... lijkt je nog steeds... vreemd... te zijn
papegaai
lolol……sukkeltje,toch….ga je nu echt mn manier v typen papegaaien ???……wat laat je jezelf toch kennen….
maar enige vorm van.... respect vol heid .... naar anderen toe... lijkt je nog steeds... vreemd... te zijn
dat zeg jij……mij is t niet vreemd,hoor….ben gewoon selektief in wie dat respect echt verdient…respect voor dat domme....in en in slechte mens,die net doet......als of dr niet allemaal drek en drab.....over dr daden en praktijkies.....hier op t forum.....uit die stink pot v n wc is gevist ???? nee,geen grijntje respect voor dat mens…
maarrrrr.....jij heult met de forum koningin vh geen respect……dus,wat zeg je nou werkelijk????
ga je eerst ff goed in lezen,kroeg….over hoe t respect dr op dit forum eigelijk werkelijk uit ziet.… en alle begrip,hoor…..dat je dat echt niet gaat doen…..ik snap heus wel……dat de enige lange brei v teksten….waar jij interesse in hebt….alleen die v je zelf,over alleen je zelf zijn…..
@2Beme; Weerstand
Ik heb moeite met de uitspraken die je hier doet richting de tijgert en de manier waarop. Niet alleen kwets je met deze uitspraken en de manier waarop je dat doet misschien wel mensen hier op het forum die te kampen hebben met een autistische stoornis maar ook de (ex-) partners die ermee geconfronteerd worden/werden binnen een relatie. En die soms, ondanks de mooie en bijzondere eigenschappen van de partner, in het belang van het eigen welzijn en levensvreugde met veel verdriet de relatie hebben moeten loslaten/verbreken.
Dus ga ik er even voor het gemak van uit dat je de weerstand die ik voel in de uitspraken die je hier aan het doen bent doet kan begrijpen. En staat dit voor mij verder los van de beerput die je momenteel opentrekt.
En ik zou ook wel een beetje hypocriet zijn als ik mijzelf op het ene moment wel zou uitspreken over het gediagnosticeer wat hier regelmatig gebeurd op het forum en op het andere moment weer niet.
torn
volgens kroegkat…..hoor jij me geen commentaar te geven,torn….want dat is bemoeien…….tis nl kees zn blog…maar,natuuuuurlijk……is t nu in ene wel ok…...dat jij commentaar geeft…..op mij…..en is dit geen bemoeien……voor de kroegkater……
grappig,he….hoe t verandert……als dr eigen belang in t spel is ?????
je hebt recht op jou mening,torn…….no problemo……ik zelf heb dr iig geeeen moeite mee….om in de starre denk beelden v die kater……die t overal dan ff op andere mensen,en hun reacties…..gruuwlijk gaat projecteren……autisme trekjes te zien……en t katje ook gewoon…..bij de naam te noemen……tis geen scheld woord,he……tis n bep gedrag…..en hij vertoond in mij ogen…..veel vd ken merken……als ik spot met al die reken sommetjes…..waar die kroegkat steeds mee komt….dan is vast ……iemand met discalkulie op de tenen getrapt……noem ik dat domme mens n debiel…..dan heb ik weer iemand beledigt….met n tante die zwak begaafd is……tja,kan niet met ieder een hier rekening houden…...maar goed,je hebt je dr nu iig v gedistanteert……
maarrrre…..schreef jij niet iets over…..dat t hypocriet zou zijn….om t bij de ene wel te zeggen…..en bij de andere niet….???? t shelleke zie ik t nl eerder….toch ook schrijven…. t woordje autistisch …..over de kroegkat…….
Zo autistisch blind door zijn eigen ‘weten’ en het rigide vastzitten in onbuigzame denkbeelden,
wel objectief blijven he,torn……
@2BME: Hyperbool
Hoewel de keuze voor jouw, laten we zeggen, ‘bombastische straattaal' soms anders doet vermoeden, schat ik jou toch in als bovengemiddeld en opmerkzaam intelligent waar het gaat om het doorzien van de gelaagdheid in tekst en het doorgronden van een betekenis erachter. Je lijkt dat in mijn beleving meestal wel op te kunnen merken.
Daarom, deze:
“Zo autistisch blind door zijn eigen ‘weten’ en het rigide vastzitten in onbuigzame denkbeelden, dat hij…”
….vertalen in:
“t shelleke zie ik t nl eerder….toch ook schrijven…. t woordje autistisch …..over de kroegkat…….
Zo autistisch blind door zijn eigen ‘weten’ en het rigide vastzitten in onbuigzame denkbeelden,”
….daar mis ik dan ineens de toepassing van je (doorgaans wel?) scherpe interpretatie.
Jij moet dan toch hier wel het gebruik van een hyperbool herkennen? Een sterke overdrijving om ‘iets’ te intensifiëren? ‘Autistisch’, is hier een bijvoeglijke bepaling die in deze naar de ‘toestand’ of ‘eigenschap’ van (het lijdend voorwerp) ‘blindheid’ verwijst. Gebruikt als een sterke overdrijving van de eigenschappen ‘star’ en ‘onbuigzaamheid’. Ik zeg daar niet mee - en ik zou van jou hebben verwacht dat je dit ook zo had kunnen interpreteren - dat de kroegtijger 'een autist zou zijn', of een autist is.
Dat ik, net als jij of wellicht ook enkele anderen, zelf ook hier en daar geneigd ben te denken dat er iets aardig aantikt tegen 'het spectrum', betekent nog steeds niet dat het ook zo is, natuurlijk. Of dat ik mij de vrijheid mag gaan verschaffen om er dat labeltje aan te gaan hangen. Zo ver ga ik dan weer niet.
Wel scherp blijven lezen hè, 2bme?
Trouwens, even off-topic:
..."ik heb mn ipadje morgen mee...."
Betekent dit, dat je vandaag ook nog eventjes Torn's vraag op dat andere blog gaat beantwoorden?
".....en hoe je maar bezig bleef…..( en blijft,want dat doe je nu nog steeds )….."
"Gaat die shit nog steeds op dat level door ?"
chellie
op de vraag v torn….kom ik in dat andere bloggie op terug..eerst lesje aikido geven v middag…..
mooie filesofie zit dr in,trouwens…..
nog voor het moment dat de aanvaller heeft besloten mij aan te vallen, heeft hij reeds verloren
@2Bme
volgens kroegkat…..hoor jij me geen commentaar te geven,torn….want dat is bemoeien…….tis nl kees zn blog…maar,natuuuuurlijk……is t nu in ene wel ok…...dat jij commentaar geeft…..op mij…..en is dit geen bemoeien……voor de kroegkater……
grappig,he….hoe t verandert……als dr eigen belang in t spel is ?????
Beeeeeeetjee flauw dat je dit nu aan mij teruggeeft. Het kan zijn dat ik je overschat maar wie een beetje instaat is goed te lezen weet dat de tijgert met die opmerking alleen maar beschimmelde leuterkoekjes aan het voorschotelen is waarmee hij een ander de mond probeert te snoeren.
Hier http://ldvd.nl/ik-kom-duidelijk-van-mars#comment-144301,..... ohja hier en hier ook nog http://ldvd.nl/paniek-in-de-tent#comment-142880 (om dan met zijn if-then-else crap aan te komen, maar dat is even een zijspoor) doet hij zelf dat wat hij Chelle verwijt. Hoe serieus wil je dan genoÍmen worden door een beeeetje oplettende lezer met dat soort BS opmerkingen?
Is ook de reden dat ik geen tijd en energie aan de man met die zinloze discussies (strijd) om het gelijk of uitwisselingen met de man wens te gaan besteden. Zijn anderen voor op het forum die dat met veel hartstocht en passie willen doen....ook al praten zij langs elkaar heen.
Vind ik verder prima! Schrijf je blogs, doe je ding en leef je uit..... daar is dit forum voor.Maar ga niet lopen mieren ,ik heb het over de tijgert, en een ander proberen dood te redeneren als er een tegengeluid komt op dat wat je schrijft in een anders blog. ( ik 'ken' trouwens naast de tijgert maar een ander forumlid die instaat is mensen dood te redeneren en daar bedoel ik niet Chelle mee. )
Een beetje lezer ziet 'm niet anders doen richting de mensen die gevoelige puntjes bij 'm aan raken.
Zinloze energie verspilling dus....
Maar ik dwaal af........
Ik blijf vinden dat je op de manier hoe je hier de tijgert reageert mogelijk ook anderen mensen kwetst met een autistische stoornis. Zoals ik b.v. al eerder aangaf misschien wel een van die 'stille' forumleden die recent in een verwijderd blog schreef asperger te hebben. Of de mensen die recent nog een blog hebben geschreven over het verdriet wat zij hadden over het verbreken van een relatie met een partner die een autistisch stoornis heeft.
Hetlevensimooi voor forumdummie uitmaken vind ik dan weer van een andere orde.Maar dat ligt aan het feit dat n beetje kenner inmiddels weet net als jij dat het dommie zijn een act, een groot spel, is.
Ik vind dat je op de manier hoe je reageerde in die reactie op het level van die ingehuurde 'Waanzinnige" gaat zitten die regelmatig mrpither en enkele andere door de slijk heen haalt gaat zitten.
Beetje jammer,.....maar dat is wat ik vind.
maarrrre…..schreef jij niet iets over…..dat t hypocriet zou zijn….om t bij de ene wel te zeggen…..en bij de andere niet….???? t shelleke zie ik t nl eerder….toch ook schrijven…. t woordje autistisch …..over de kroegkat…….
Zo autistisch blind door zijn eigen ‘weten’ en het rigide vastzitten in onbuigzame denkbeelden,
wel objectief blijven he,torn……
Zie hier http://ldvd.nl/helemaal-opgebrand-0#comment-144977
Ik heb nog steeds geen concreet antwoord op mijn vraag gekregen van je hoever deze smeer campagne in de Dark Rooms (no vaseline included) van het forum gaat en of dat nu nog speelt.
Wat er zo onderhand uit die smeerput komt boven drijven begint mij de neiging tot een Admin's shout te geven en een ban aan te gaan vragen voor die 3 leden die zich met dit soort praktijken bezig houden.
torn
als ik ergens niet tegen kan……is t scheinheil……torn,gozer….ik heb respect…voor waar je op dit forum voor staat….en t is mooi…..dat je nu,heel luid….op komt voor mensen…..die zich evt beledigt voelen……met wat ik heb geschreven…..je zelf laten zien…..als iemand die daar boven staat……ok,dat mag…….maar dr zit toch n luchie aan……en nu ga je wss vinden…..dat ik flauw ben……maar hier nog iemand,met n fotografies geheugen…….want,noemde jij hier ns niet…. die zuurbom v n vrouw…..ja,die…..die tekst standaard verkeerd interpreteerd…….de verlegen narcist ?????? was je toen ook bezig,met de mensen op t forum…..die je daar mss mee zou koewetsen….??? wat maakt dat dan in ene zo anders…..dan wat ik hier heb gezegt….waar ik volgens jou……mensen mee koewets ????? mij hoor je dr niet over,waar jij t doet……of waar chelleke t doet……..zij schreef iemands reactie n keer af als…..n alzheimer uitleg,was t geloof ik…….moest ik wel om lachen…grappig gevonden……ook al beledigde ze daar…..mss wel andere mensen mee…….en dan mag ze dr zelf,naar mij uitleggen……..met ontledingen v zinnen,hoe ze t bedoeld had…..om maar ff duidelijk te maken……dat zij t heeeel anders bedoelde……ok,dat kan…..maar dr zit net zo goed,en ook bij jou….ook al noem je t beesie,meestal dan niet bij zn naam…. n beledegend toontje bij……waar je mij niet over hoort,want…..zo als je ziet……maak ik me daar ook gruuwlijk schuldig aan……en dan ga ik dr niet bij n ander…..in ene n kwestie v maken…….
en tuuuuurlijk had t niet gehoeven…….mee eens……maar op dat moment,noemde ik t beesie….gewoon ff bij de naam……rot dat daar dan andere mensen evt door beledigd zijn,over die had ik t hier niet…….zo als ik al eerder zei…..ik kan niet met alle rekening houden…….doe jij ook niet,door mensen die n ford fiesta rijden…..af te schilderen als charismas v schimmelige druifen……..maar dat zal dan wel……n ander soort belediging zijn,of zo ?????……maaarrre,al goed…..ik beloof niks,maar zal sommige dingen…..n volgende x……iets beter in t oogie houwen……zie ?????zeker ben ik, aanspreekbaar…..op me gedrag…..
@torn
Dankje voor je mooie woorden.
Ik wilde me er niet in mengen. ..maar zat me inderdaad een beetje op te vreten over hoe er respectloos over mensen met een autisme stoornis word gesproken....alsof het allemaal gestoorden zijn?!
Ik heb een dochter van 14 met een autisme stoornis, een geweldige meid,zeer sociaal vaardig, al is het dan aangeleerd gedrag, en gruwel zelf van het woord..autist....sommige op dit forum zouden nog wat van haar kunnen leren, ondanks haar " beperking" is zij er nooit op uit om mensen opzettelijk te kwetsen. ..hou zowiezo niet van dat label plakken terecht of onterecht..
Dus bedankt Torn dat jij dit op een nette manier naar voren hebt gebracht
Groetjes Twinkelloos
je zelf klem lullen
t grappige vd kroegkater….is dat ie zich,op n gegeven moment…..gewoon zelf gigantisch klem lult……
ff wat stukkies,hoor……niet aan mij gericht,maar toch ff leuk om dr uit te halen…..waar je dat kan zien....……
Mijn bericht was aan Kees gericht. Nu kan het aan m’n browser liggen natuurlijk, maar voor zover ik kan zien ben jij niet Kees. Waarom je je dan toch geroepen voelt om te reageren weet ik niet, interesseert me ook niet, maar jij wil mij kennelijk “dwingen” om op de manier te reageren die jou goed dunkt, en daar bedank ik even voor.
ik ben geen kees,ook geen shelle……dus eigelijk mag ik hier volgens jou ook niet op jou reageren……jammer joh,ga ik toch ff doen…….overtreed ik nu n forum regel ???? of n kroegkat regel ???? ok, dusss……alleen kees,de blogger, mag op jou reageren ????? voor de rest…..moeten alle andere mensen…..met hun aanvullingen of reacties of op merkingen…..weg blijven ???? of mogen ze op ieder een in dit blog reageren,behalve dan…..op kroegkat ????….omdat….? jij jou visie de beste vind…..??? jij vind dat kees alleen iets met die v jou kan ???? en als iemand t toch doet……iets aan vullen op t zelfde onderwerp……waar jij over schrijft……dan is die zn visie aan kroegkat aan t opdringen ??? ben je je zelf niet een beeetje heeel veeel aan t over waarderen hier…..als je denkt dat t om jou en jou reactie draait……en niet gewoon…..om meerdere personen en ook hun reacties…..die gewoon door elkaar,op kees en op elkaar kunnen reageren…???….maar t zal wel zijn, om dat die stugge kat…..zich eigelijk gewoon….. gehindert voelt door n ander…..terwijl t katertje…. druk bezig is met zn eigen visie aan t zenden…..hee…..maar dat kan toch ook gezien worden als door n strot duwen…..???? wat maakt wat jij doet,dan zo heel veel anders….. dat jij vind dat je ff iemand moet gaan onder wijzen….??? ja,dat zenden weer !!!
niet om in jouw behoefte te voorzien, maar om mijn eigen kennis en ervaring te delen met iemand waarvan ik het idee heb dat die daar mogelijk wat aan heeft.
je maakt gigantische denk fouten……….omdat je zo v concreet houd…….delen……=oa,samen met n ander gebruiken,of niet ????………saaaampies......wat jij doet……eigelijk over al doet….is….dat treffende woordje,dat meerdere mensen hier gebruikt voor jou…….zenden,zenden,zenden,zenden,zenden….. helemaal niks,nada delen man…….is je eigen behoefte,heeft niks….met de blogger willen helpen te maken…..je uitspraken spreken zich zelf tegen……dat bedoel ik dus….met dat je in je eigen starheid vast komt te zitten…..want je zegt zelf…..dat je geen interress hebt in vergaren v andere hun visies…..nee,we zien t……jij bent bezig met JOU visie die ander te laten vergaren…… echt,kerel…….als jij echt bezig was met delen …..dan zou t niet uit maken…..of daar iemand anders,met n visie….het zelfde of anders dan die v jou…….op het zelfde onderwerp…..ook iets komt delen…..waarom is wat jij doet delen…..en wat n ander doet bemoeien…..????
Jij komt in dat hele verhaaltje dus totaal niet voor. Waarom je dan toch die drang voelt om je ermee te bemoeien snap ik niet.
Waarom je dan toch die onweerstaanbare drang blijft hebben om kosten wat het kost jouw visie bij mij door de strot heen te willen duwen is me een raadsel.
op n blog…..waar ieder een kan reageren…….en wat ook goed is dat dr meerdere mensen reageren…….zie jij n aanvulling of n op merking v iemand……op iets dat jij schrijft......dus als bemoeien….???? of als…..door de strot duwen….? extreem prikkelig zijn voor niet serieus genomen worden,lijkt t…..of je heel snel bedreigt voelen door n ander slim iemand……want,jij dan ???…..die ook ff ongevraagd…….reageert op keesie……eigelijk gewoon ook n aanvulling geeft…..op wat keesie bezig houd..…wat jij doet is dan niet bemoeien…..?????? das toch heel grappig…..dat jij t alleen bemoeien noemt……als iemand n vraag teken of opmerking bij teksten v kroegkater plaatst……en als dr met je word mee gelult….dan is t in ene niet bemoeien …….dan zal t toch weer zijn…..dat gelijk willen hebben…..???
Dit gaat niet over jou, hoe teleurstellend dat misschien ook wel voor je is.
maar t gaat wel altijd over de kroegkat,of niet ???? wat ie vind of weet ???? en waarom ga je dr van uit dat t teleurstellend voor iemand is….als t niet over die persoon gaat ???? tis allemaal projectie wat je doet……want…..kijkend naar je blogs…….je reacties…..t eindelooooos door lullen over je zelf….jij,jij,jij,jij…..en kroegkater vind,weet,denkt,gelooft….ik,ik,ik,ik…….ik denk dat je gewoon n gruuwlijk erg onzeker kereltje bent……die zich zelf dr steeds v wil over tuigen….en andere wil over tuigen…..dat ie belangrijk is,of zo….dat ie wel slim is,of zo…..v alles weet,of zo…….altijd gelijk heeft,of zo……beter dan n ander is, of zo……..zit ie zo in t zich willen bewijzen…..dat we dan bv weer in ene zitten in n saaaaai lees college over n Builitin Board Service…… en phpBB……tis alle maal zo stug constant je zelf moeten bewijzen,bewijzen,bewijzen…….daarom ook zo langdradig,want hij moet bewijzen dat ie t alle maal weet……daarom ook zo veel moeten zeggen….en geen interresse in wat andere daar op te zeggen hebben……daar om altijd…..t laatste woord willen hebben,men zou nl ns denken dat ie geen weer woord heeft…….ieder een moet weten hoe veel die kroeg kat wel niet allemaal weet….en t is hele maal goed te zien…..wanneer je ff de aanname gaat doen…….dat t voor iemand anders…complexe materie zal zijn…..
die waan vd grootheid bij je………want als die kroegkat t snapt,nou dan is t zoooo complex....dat anderen daar....niks v zullen snappen,of zo ???? lol 1 v je trouwste 2 fans.....schrijft te genant dom,dat t lijkt als of n dronkaard....t heeft lopen typen......en dan ga jij ff n persoon......die toch overal....in dr tekst en scherp zijn.....laat zien dat ze iig n flink paar klasjes.....meer heeft door lopen.....die ga jij hier ff.....school meesteren dat t wel....te complex voor dr zal zijn......heee,wat ruik ik nou....????..ik ruik....alweer....n hlimmetje besmetting....de zo veelste....
maar ik geef mijn mening in reactie op het blog van Kees, aangezien ik het vermoeden heb dat Kees hier mogelijk wat aan zou kunnen hebben.
ja,en je punt ????? dus jij weet al…..dat kees verder niks zal hebben aan evt reacties v anderen……die op jou reageren of n opmerking,over t zelfde onderwerp….. bij jou reactie plaatsen ???? en over jouw vermoeden.....weegt jou vermoeden dan zwaarder dan die v iemand anders ???? wat nou,als iemand anders t vermoeden heeft...,.dat n aanvulling of opmerking op jouw reactie.....mss wel juist in t belang is v kees zn situatie,of proces ????? weer dat onbuigzame.....jou vermoeden meer belangrijk geven...,dan t vermoeden v iemand anders.....gaat totaal aan je voor bij,dat stukkie....maar ook echt totaaal....
Dus nee, ik hoef geen commentaar of reactie op mijn bericht naar Kees toe te hebben want het gaat helemaal niet om mij, maar om Kees hier.
als je geen commentaar wil……of ik noem t liever,geen commentaar kan hebben….tja,lastig voor je….. dat je daar toch echt niks over te zeggen hebt…..in t blog v n ander……en wat je ook mist…..is dat ook al heb jij daar dan zo’n grote moeite mee kennenlijk….. t nog altijd aan kees is om te bepalen…….welke reacties wel en welke niet……en waar hij iets mee kan of niet…….spreek je je dus weer tegen hier…..want jij spreekt over jou en dat jij geen commentaar of reactie wil op wat jij schrijft…..heuh ????? t ging niet over jou,zeg je….maar over kees…….??? ik zie je t toch echt over je zelf hebben……en jou visie……en dat je daar geen reactie v n ander op hoeft……heuh ??? ….iets komt gewoon niet bij je doooooor……
zoooo…..en nu kunnen we 2 kanten op…….1 is dat je weeeeeeer terug komt….in dat dwang buis v starheid,waar in je vast geritst zit…..dus,nog meeer uitleg en vb en vergelijkingen,en en en…..en je zelf nog dieper vast lullen en tegen spreken…. of 2 is dat je me weer gaat papegaaien…..of me gaat dissen …..door heeel erg je best te doen….om op zgn grappig manier…..sarcastisch bijdehand te zijn……steeds dat laatste woord willen hebben…..is nl heeeeel belangrijk voor je,of niet ?????
leef je uit,gozer.....ik heb mn ipadje morgen mee
katertje
en ik gister maar……de hele dag vinger gymastiekies doen…..klaar voor n niewe ronde…..kroegkaters debat……waar andere t al lang hebben op gegeven……..en dan valt t stil,he…… en om m voor te zijn…..met t argumentje…..dat ie geen tijd gaat weg gooien……met reageren op n trol zo als ik……lolol……nee,t heeft alles te maken....met dat inleving……en je verplaatsen in andere mensen…….en t grotere geheel zien……. hoe t bv voor andere mensen.....mss wel gewoon heeeeel anders werkt……en dit niet alleen begrijpen,maar ook in je eigen denk beeld….laten door dringen ……….kennenlijk voor de kater in de kroeg,toch echt…..heeeele complexe materie is...….maar dat dachikal....
#correctie
*DOOD-REDENEREN, moet dat zijn....