Ik lees al een aantal weken mee zonder zelf iets te posten
of te reageren op anderen. Op de een of andere manier helpt
het me namelijk om te lezen dat ik niet de enige ben die
in de put zit. Ik herken heel veel van jullie emoties, angsten
en onzekerheden. Het zorgt er voor dat ik me nog enigzins normaal
voel. Voor zover dat kan.

Ik ben er ongeveer 1 maand geleden achter gekomen dat mijn
(ex)vriendin mij heeft bedrogen. Mijn wereld is finaal in elkaar gestort.
We hebben samen 2 jonge kindjes van 2 en 3, een huis dat we niet kunnen
betalen en ik heb een baan waar ik alles behalve gelukkig mee ben.

Zij is verliefd geworden op die ander en heeft mij in de steek gelaten
omdat ze het allemaal niet meer weet en tijd nodig heeft om na te denken.
Ondertussen heb ik het idee dat zij alleen maar op de vlucht is voor
de werkelijkheid en alles behalve aan het nadenken is.

Het lukt mij nu om de dingen enigzins in perspectief te zien.
We hebben samen debet aan het vervreemden van elkaar en de relatieproblemen
die daaruit voortgekomen zijn. Ik wil graag wel voorop stellen dat ik echt
niet verdiend heb dat ik op deze wijze bedrogen ben! Ik heb altijd alles
met de allerbeste bedoeling gedaan voor mijn gezinnetje en heb mijzelf
daarbij te vaak weggecijferd. Ook onze financiele zorgen en mijn werksituatie
hebben bijgedragen in de breuk die er nu is.

Ik ben voormijzelf tot de conclusie gekomen dat mijn (ex)vriendin en ik ooit een relatie
hadden die echt de moeite waard is om voor te vechten! Ik hoop dat we elkaar
kunnen terugvinden, aan onze problemen kunnen werken en onze relatie zo kunnen
verbeteren dat wij niet nogmaals op het zelfde dieptepunt belanden.
Ik ben er zelf nog niet zeker van of ik over alle dingen kan heen stappen
die nu nog tussen ons in staan. Maar ik wil het in ieder geval serieus proberen.

Het contact tussen ons liep heel stroef en moeilijk. Elke toenadering die ik probeerde
te vinden, werd teniet gedaan door de negativiteit die in mij zat. Heel logisch dat
ik met die negativiteit rondloop, maar het heeft ons niet dichterbij elkaar gebracht.
Ik heb daarom de negatieve gevoelens geparkeerd, om eerst aan het verbeteren van het
contact te kunnen werken. Het wil niet zeggen dat deze zaken niet besproken moeten
worden, maar het heeft geen zin om deze zaken naar voren te brengen als je niet dezelfde
taal spreekt. Dit heeft ons wel geholpen om weer wat beter met elkaar te kunnen praten.

Afgelopen week hebben we samen besloten om in relatietherapie te gaan. Ik hoop
dat dit een volgende stap is om onze communicatie nog verder te verbeteren en echt
met onze problemen aan de slag te gaan. Alhoewel de toekomst heel onzeker is geeft
me dit wel een beetje houvast.