Gisteren schreef ik nog een Blog over het begin van mijn nieuwe leven, maar helaas....

Het begon gisteravond eigenlijk al met gedonder en dat terwijl ik mij gistermiddag nog zo sterk voelde en dacht alles op een rij te hebben!
Er was hier gisteravond in de stad een feest bij een kroeg, met live-muziek buiten.
Normaal ging ik daar ook elk jaar heen, dit jaar niet, dat had ik me al 2 weken van te voren voorgenomen, aangezien mijn ex zich daar ook wel zou laten zien en al zijn collega's daar ook wel rondlopen..
Nee ik had me voorgenomen lekker optijd naar bed te gaan, want ja ik zou vandaag aan mijn nieuwe baan beginnen..
Maar toen ik gisteravond nog even een film aan het kijken hoorde ik het muziekgeweld al losbarsten en begon mij weer minder te voelen..
Ik wilde daar ook bij zijn, ik wil ook lol hebben, ik wil mijn ex weer terug!!
Waarom hebben die mensen wel lol?
Waarom word mij dat niet gegund?
Ik weet het, heel erg egoïstisch, maar ja zo voel je dat op dat moment nou eenmaal.
Anderzijds was ook ik heel erg boos, want ik wilde optijd naar bed, maar met die klote herrie en die klote gedachtes denk je toch niet dat ik kan slapen?
Maar goed uiteindelijk maar rond half 1 naar mijn bed gegaan, want wist dat de muziek maar tot 1 uur mocht duren (om toch nog enigzins rekening te houden met de mensen die de volgende dag wel moeten werken).
Maarja het kwaad was al geschiedt!
Ik dacht alleen nog maar aan mijn ex, over hoe het feest vorig jaar was, hoe wij waren, wat hij nu aan het doen zou zijn, zo hij weer de slet uithangen, zou hij zich weer helemaal klem zuipen?
Uiteindelijk toch in slaap gevallen met nog allemaal dromen dat we weer bij elkaar waren en het natuurlijk super ging tussen ons.
Om 8 uur de wekker, yes dacht ik toch nog het weekend overleefd.
Was wel erg moe, maar had zoiets kop op we gaan beginnen aan je nieuwe leven, laat de rest lekker en ga voor jezelf!!
Dus mijn broodjes gesmeerd om mee te nemen, flesje drinken, pakje sultana's, een paraplu, want de weersvoorspellingen waren niet zo goed, nog even met mijn moeder aan de telefoon gehangen, die wenste me suc6 en veel plezier.
Ik op naar beneden, want rond half 10 zou ik opgehaald worden door 2 vriendinnen, zij gaan daar ook werken.
Ik had al zoiets van die komen vast te laat en ja hoor hoe voorspelbaar 10 min. later als afgesproken, maar goed had me er al op ingesteld.
Schertst mijn verbazing dat ze de auto parkeerden en 1 van hen uitstapt de ander bleef zitten, zat aan de telefoon.
G********* zei mijn vriendin, we hoeven vandaag nog niet te beginnen!!
Huh??
Hoezo?
Nou die andere vriendin werd dus gebeld door het uitzendbureau dat er ziekte was in een andere plaats en daar moest degene zijn die ons vandaag de inleiding zou geven en hij kon niet op 2 plaatsen tegelijk zijn.
Het uitzendbureau baalde ook voor ons, maar hun kunnen er natuurlijk ook niks aan doen, dus het is uitgesteld naar morgen.
Maar zo ondertussen heb ik er een beetje een hard hoofd in of we überhaupt nog gaan werken, want het is al de zoveelste keer dat het is uitgesteld en ik heb die zekerheid nu echt nodig van een baan, moet inkomen hebben, moet mezelf kunnen onderhouden.
En sowieso ik ben zo toe aan die regelmaat om mijn leven weer op orde te kunnen brengen, mezelf weer op orde te kunnen brengen, maar dat gaat zo niet lukken, ben helemaal teneergeslagen.
Ik wil zo graag, maar op de 1 of andere manier wordt het me niet gegund!!
Zo kan ik niet verder en blijf ik hangen in mijn verdriet!
Bah, bah, bah...
En iedereen die tegen me zegt, ah je moet wel proberen het positieve te blijven zien!
Maar hoe kan ik dat zo doen?
Ben ik in een vorig leven zo slecht geweest dat ik daar nu voor moet boeten???
Pff....ik weet het niet meer...