beste ldvd-ers,

Zoals ik in mijn laatste blog schreef had ik nog een afspraak gepland met mijn ex-vriendin. Deze afspraak hebben wij gister gehad. Graag schrijf ik dit van mij af. (ik heb 4 jaar een relatie gehad)

Inmiddels is het meer dan 3 weken uit. 3 weken heb ik in spanning gezeten. 3 weken had ik nog hoop dat wij een weg zouden vinden. Maar er is nu duidelijkheid. Ik heb mijn vragen kunnen stellen en ik heb nette volwassen en eerlijke antwoorden gekregen. Er is een zekerheid, maar nog geen afsluiting. Hier moet ik hard aan gaan werken.

Volgens afspraak gister naar haar toe gegaan. Eerst een uur gezellig bij haar thuis gekletst, over school, werk, vriendinnen etc. ik wilde zelf niet te snel het gevoelige onderwerp aansnijden en dat heb ik ook niet gedaan. Laat dit maar even lekker op zijn beloop gaan.

We spraken af om lekker het Limburgse landschap in te gaan (wij komen uit Limburg). De zon stond gister hoog aan de hemel en het was heerlijk weer om er lekker op uit te trekken. We hebben de hond gepakt en zijn naar de bossen vertrokken. In de auto nog geklets over van alles en nog wat. Het voelde als vanouds, vertrouwd en gezellig.

Aangekomen besloten we lekker te gaan wandelen en dit hebben we ook gedaan. Op een gegeven moment zijn we aangekomen bij een grote grasvlakte die schuin als een berg omhoog liep. Er waren niet veel mensen en we besloten helemaal naar boven te klimmen. Boven aangekomen hebben we een plekje gezocht waar we een schitterend uitzicht hadden. (stel je voor, de zon in je gezicht, helmgras dat rustig waait en pure stilte.) Even was het helemaal rustig. We lagen beide met onze ruggen, naast elkaar in het gras en de hond rende vrolijk rond. Langzaam streelde ik over haar benen en zei ik 'geef me eens een kus', en we kuste, heel kort.

Ze vond het vreemd, we hadden niks meer met elkaar. Vervolgens kwam "het onderwerp" ter sprake. Ik heb rust gevonden gaf ze aan, ik denk/weet dat ik de juiste beslissing heb gemaakt. Ik gaf aan dat als dit zo is, daar vrede mee te hebben. Maar het wel heel moeilijk te vinden. Ze had heel veel begrip en respect voor me. Ze gaf aan dat ze zich voorstelde hoe ik me voelde (een ex vriend had haar ooit op een minder leuke manier laten zitten en ze wist dus hoe ik me voelde)

Ik had een brief geschreven en vroeg of ik deze voor mocht lezen. Het was een brief vol mooie herinnering, vooral uit de tijd dat ik haar leerde kennen. Deze heb ik voorgelezen en we hebben beide met heel veel tranen daar gezeten, boven aan de berg, met de zon op ons gezicht en de wind door onze haren.

Vervolgens was het voor mij tijd om vragen te stellen. Ik zat met heel veel vragen en ze gaf aan deze zeker te willen beantwoorden. Ik vroeg wat haar de beslissing had doen maken, de waarom vraag. Ze vertelde me dat ze niet meer verliefd was, dat ze heel veel van me houd maar me meer als een vriend was gaan zien. Dat ze op een punt in haar leven was gekomen waar ze een keuze moest gaan maken. Ze gaf aan dat ze zichzelf nog vrij jong vindt (22), dat ze nog heel veel lol wil maken met vriendinnen, dat ze nog heel veel dingen wil gaan doen waaronder 6 maanden stage in het buitenland en dat ze hierin een rust nodig heeft. Dat ze single wil zijn en niet het gevoel wil hebben zichzelf, maar ook mij te belemmeren in te bereiken doelen. Ook de vraag hoelang ze al met dit gevoel liep passeerde de revue en het bleek toch al enkele weken, zo niet maanden te borrelen. Ze had het met vriendinnen besproken. Ook de harde vraag over nieuwe relaties kwam naar voren. Waarin ze aangaf dat ze het heel moeilijk zou hebben als ik op korte termijn een nieuwe vriendin zou hebben. Zelf gaf ze aan nu ook nog niet open te staan voor een nieuwe relatie maar dat dit in de toekomst zeker zou kunnen maar ook mij eerst uit haar hoofd te krijgen om een nieuwe jongen een echte kans te geven. (zelf een beetje tegenstrijdig aangezien ze ook aangeeft voorlopig single te willen zijn, maar ik heb er vrede mee)

Allemaal zwaar confronterende zaken. Vervolgens zijn we naar huis gereden en ben ik zelf ook naar huis gegaan.
We hebben nog gesproken over het contact houden met elkaar waarop zij aangaf dat dit bij mij ligt. Ik moet voor mijzelf kiezen gaf ze aan. Wellicht dat het beter is dat ik haar nummer verwijder uit mijn telefoon, gaf ze aan.
Ze was super volwassen (zo heb ik haar nooit eerder gezien) had alle begrip voor mij en gaf ook aan dat ik het nu ook moet gaan afsluiten. Hoe moeilijk ook.

Ik heb met tranen in mijn ogen haar huis verlaten en ook zij had de tranen in haar ogen staan.

Thuis nog 2 berichtjes over en weer. Bedankt voor de gezellige middag, er zijn denk ik weinig mensen die dit zo mooi kunnen afsluiten. Ik kreeg terug dat zij het ook heel mooi en gezellig vond en dat er nu afsluiting was.

Wat ze regelmatig tijdens ons gesprek en het gesprek dat we hebben gehad toen het officieel uitging aangaf was dat ze altijd een toekomst samen te hebben gezien, kindjes trouwen etc.. maar hier nu totaal niet meer mee bezig was. Ze heeft ook regelmatig aangegeven dat ALS het zou moeten zijn we elkaar in de toekomst tegen gaan komen en dat het dan wellicht weer helemaal klikt. Maar ook aangegeven dat ik hier niet op moet wachten want dat gaat zij ook niet doen. Als het lot het wilt, gebeurt het......

Dat was het, ik hoop dat jullie mij tips kunnen geven over hoe ik dit het beste kan aanpakken. Graag zou ik nog wel eens contact willen hebben en zij geeft aan hier ook open voor te staan. Al weet ik dat ik hier niets van hoef te verwachten, wat het moeilijk zal maken.

dat was het.....dank voor jullie steun.