Hallo lieve mensen...

Even weer mijn dagboek bijhouden.

Vandaag weer het gevoel dat er een enorme afstand is onstaan, emotioneel tussen mij en ex. Het verdriet wordt minder en gek genoeg voel ik daardoor minder verbonden aan hem. Ik neig dan weer om contact op te nemen, maar weet inmiddels dat een junkshot gaat worden en dan heb ik weer een terugval. DUS NEE!!IK DOE HET NIET.

Deze week vrijgenomen. Ik zit hele dagen thuis, wandel een beetje in het bos en probeer mijn leven van de afgelopen maanden te 'overwieven', het lijkt erop dat ik maanden in soort roes heb geleef van verdriet. Beetje bij beetje kom ik weer tot de realiteit. Het gevoel/gemoedtoestand waarin ik verkeerde is eigenlijk niet met woorden te omschrijven..... het afglijden naar de diepte....het is alsof je ziel naar de oppervlakte komt en daardoor heel snel te raken, door de kleinste dingen.

Soms lees ik weleens de berichten van lotgenoten die nog maar aan het begin van het proces zitten... de onzekerheid, de paniekaanvallen, de angst, de shock, de eerste klappen zijn echt het zwaarst...ik leef met jullie mee.
Ik zit denk ik in de berusting fase, dit gaat gepaard met het 'ontwaken' en langzaam loslaten. Ik heb mijzelf voorgenomen om geen contact meer met hem te zoeken aangesterkt met de gedachte dat hij uiteindelijk mij gaat missen en beseft dat ik er niet meer ben (bewust dat ik met deze gedachte mijzelf voor de gek hou). Nee, want hij is verder, is niet met mij bezig en houdt niet meer van mij. Dit is de realtiteit.
Loslaten betekent voor mij dat ik moet accepteren dat ik vanaf dit punt minder gelukkig wordt... hoe gek het ook klinkt. Ik ben de afgelopen maanden niet gelukkig geweest, sterker niog, miserable!!.. maar toch.. er was een onzichtbaar lijntje tussen ons nog.."pijn=liefde, liefd=pijn..lijntje"... en dat lijntje ben ik nu ah het doorknippen!!! heel eng!!

Nu, een vraag aan jullie.
Ik ben 12 april jarig. De eerste verjaardag zonder hem in mijn leven. Ik merk dat toch een teken van leven krijg, in iedergeval op mijn verjaardag. Moet ik deze gedachte loslaten? ik wil niet zo denken, maar het gevoel van "gemis" projecteert deze gedachte.... wat adviseren jullie in deze fase van "bijna'loslaten? Hoe pak ik dit aan.

Dikke kus.....

Sterkte allemaal.. Al met al zijn de mensen die op deze site komen mensen met heel veel gevoel en dat siert jullie allemaal. Jullie zijn mooi.. mooi van binnen..