Hoi allemaal,
Toch maar de stoute schoenen aangetrokken om mijn verhaal op deze site te doen. Ik merk dat ik de behoefte heb om dit te delen, en wellicht dat anderen met hun ervaringen mij een stap verder kunnen helpen.
Ik heb 7 maanden een heel fijn en leuk contact gehad met een man, waar bij hij 5 weken geleden heeft gezegd, er mee te willen stoppen omdat zijn gevoel niet volledig is en er niet voor kan gaan. Dat heeft hij mij eerst telefonisch aangegeven en vervolgens afgesproken dat we dit nog f2f wilde bespreken. En dat is dus ook gebeurd. Bij het afscheid afgesproken om maar geen contact meer te hebben.....en dat maakt het voor mij zo lastig....
Wat vooraf ging: toen ik hem leerde kennen was ik degene die in het begin de boot nog wat af hield omdat ik nog niet precies wist wat hij met mij deed en of we wel bij elkaar zouden passen. Hij was hier al snel uit en gaf me meteen het gevoel gek op me te zijn, het fijn bij me te hebben enz. Hij wilde mij ook al snel voorstellen aan zijn kinderen en zijn familie... Ik had ff wat meer tijd nodig (gezien mijn ervaring met het verleden) maar op een gegeven moment wilde ik er ook helemaal voor gaan. Hij gaf me alles wat ik jaren niet gekend had en ik voelde me fijn, veilig bij hem. Al snel ging hij vertellen over zijn verleden wat hij nog nooit met iemand gedeeld had. Zijn vorige relatie was een borderliner die hem nog steeds "stalkte" en lastig viel. Hij had hier dan ook erg veel last van. Het gevoel wat ik hem gaf kende hij niet, ik was rustig, wist wat ik wilde, gaf hem complimenten, was trots op hem en bezorgd. Dat gevoel kende hij helemaal niet en was verwarrend voor hem en eist ook niet zo goed wat hij daarmee aan moest.
Met wat ups en down in die periode ging het de laatste tijd beter met hem, en maakten we ook al plannen voor bv de vakantie, en is hij de laatste weken in onze relatie veel bij mij geweest. Ik voelde wel een bepaalde afstand, die hij nam, een soort van reserve die hij in zich had. Maar goed, ik wist ook dat hij het lastig had, en zijn verleden nog moest verwerken. En toen was het dus ineens over. Net toen we (voor mijn gevoel) dichter bij elkaar kwamen, en ook vooruit durfde te kijken.
Ik vind het heel lastig om dit te begrijpen, waarbij hij aan geeft dat zijn gevoel niet helemaal goed zit voor mij. Op de een of andere manier kan ik dat moeilijk begrijpen. Hoe kan het zijn dat je je kinderen en familie in mijn leven haalt, en alle weekenden bij mij bent, als je daar geen goed gevoel bij hebt? Ben ik te dichtbij gekomen voor hem? Is hij bang om het mooie wat er is weer te verliezen?
Ik mis hem verschrikkelijk want ben enorm van hem gaan houden. Voor mijn gevoel paste alles precies en gaf hij mij het geen waar ik me heel prettig en goed bij voel.
De afgelopen 5 weken is er helemaal geen contact geweest wat ik ontzettend moeilijk vind. Hoe gemakkelijk is het om hem ff een appje te sturen, of te bellen. Gelukkig kan ik me nog "inhouden" en doe dat dus ook niet. Iemand heeft eens gezegd tegen mij dat "loslaten" naar je toehalen is.......
Herkent iemand dit? En zou het kunnen zijn dat hij last heeft van bindingsangst?
Dankjewel voor het lezen van mijn bericht....ik ben het weer ff kwijt....
herkenbaar
Hallo Zomer2014,
het is wel een beetje herkenbaar. Ik ben zelf ook iemand die in een relatie heeft gezeten met een 'bordeliner'. Je moet je voorstellen dat al zijn geloof in de liefde hierdoor behoorlijk kapot gemaakt is. Voor diegenen die het niet mee hebben gemaakt is het lastig te begrijpen. Het aantrekken en afstoten binnen zo'n relatie heeft er voor gezorgd dat al zijn zekerheden die hij dacht te hebben op losse schroeven staan. Hij durft niet meer te vertrouwen op zijn gevoel, want dat gevoel heeft hem al eens in de steek gelaten. Hij probeert nu alles met zijn hoofd te verklaren. Elke handeling, elk gesprek, alle woorden die jij zegt zal hij 10x proberen te verklaren, waarom je dat zegt of doet...
Helaas voor hem kan hij het niet verklaren. En dat strookt dus niet met zijn gevoel. Hij vindt je heel leuk, maar weet niet hoe leuk jij hem vindt. Hierop kan hij niet meer vertrouwen, doordat hij alles probeert te rationaliseren om zekerheid te krijgen dat jouw gevoel oprecht is. Juist doordat je in het begin wat afhoudend bent geweest, betwijfelt hij je oprechtheid en openheid.
Wat hij wil is er zeker van zijn dat hij niet weer in dezelfde situatie terecht komt. Hierdoor zal hij zich bewust of onbewust terugtrekken en kijken wat dat doet met jou. Hij komt er zelf niet meer uit met zijn hoofd en heeft de keuze gemaakt om dan maar helemaal niets meer te willen. Ondanks dat zijn gevoel zegt dat hij jou graag wil.
Waarom vertelt hij je door de telefoon dat het niets gaat worden en wil je toch nog zien? Omdat zijn hart zegt ik wil bij haar zijn, maar zijn hoofd het niet kan toelaten. Als ik klaar zou zijn met iemand dan zou ik diegene ook niet meer hoeven zien.
Oprechte liefde verdwijnt niet zomaar. De radiostilte die er is zal weinig veranderen aan zijn gevoel. Zijn hoofd en hart moeten weer op de juiste wijze communiceren, maar dat geldt ook voor jou. Dat kost tijd. Maar reken maar dat hij je niet zomaar vergeten is. Loslaten is juist waar hij nu mee bezig is en wat jij ook zou moeten doen. En loslaten is niet iemand vergeten en zijn gang maar laten gaan. Loslaten is de angst kwijtraken in je hoofd en je gevoel laten spreken. Jouw gevoel zegt dat je hem graag een berichtje wil sturen, maar je hoofd houdt dat tegen, waarom?? Wat heb jij te verliezen?? Je was hem toch nu al kwijt.... Het is niet zijn bindingsangst, het is je eigen bindingsangst (ben je misschien lang alleen geweest?) En je wil niets verkeerd doen, begrijp ik ook wel, maar aandacht geven is nooit verkeerd.
Wat je nu zou moeten doen is natuurlijk lastig, maar waarom stuur je hem niet een berichtje. Doe het dan op een wijze dat hij daar niet over na hoeft te denken, waarom je dat stuurt. Maar laat hem weten dat je aan hem denkt. En dat dat een goed gevoel bij je geeft. Blijf bij jezelf en vertel alleen dingen die over jou gaan en niet over hem of over wat jullie samen zouden kunnen zijn. Heel veel succes!!!
Beste jamor, Dankjewel voor
Beste jamor,
Dankjewel voor je heldere woorden....
Het is prettig om je reactie te lezen, die je geeft vanaf een "afstand" en dus wellicht realistisch is.
De reden dat ik geen contact zoek, is omdat ik gezien heb hoeveel onrust het hem gaf dat de "borderliner" contact met hem zo zocht.
Ergens zit bij mij een overtuiging dat ik denk dat als hij mij echt mist dat hij dan wel contact zal zoeken. Maar dat ik er dan zeker van ben dat hij daar aan toe is.
Wat je zegt over het rationele tov gevoelsmatig herken ik dat zeker wel. Hij was (zeker in het begin) enorm bezig met zijn gevoel, maar op het moment dat hij veel van zijn leven/ervaringen heeft gedeeld met mij kwam er een bepaalde afstand. Hij heeft toen ook wel eens gezegd dat hij niet wist of dat hij dat schaamtegevoel los kon laten richting mij. Hij schaamde zich namelijk voor het feit dat hij het ff niet wist en op de "vlucht" sloeg, door mij ff "on hold" te zetten. Hij heeft daarvoor ook hulp gezocht bij een psycholoog voor wat betreft zijn "vlucht gedrag".
Ook geef je aan dat hij wellicht niet weet wat mijn gevoel/ gedachten zijn bij hem. Ik denk dat hij dat wel weet, dat ik gek op hem ben, veel om hem geef en hem ook de ruimte geef om zijn verleden te verwerken. Dat heeft hij ook zo wel letterlijk gezegd.
De reden dat het over is, is voor hem dat zijn gevoel niet optimaal is voor mij, en dat hij zegt dat hij er niet voor mij kan zijn zoals ik dat zou wensen....
Hij heeft het dan over een 'vlam' die er niet meer is.....
De laatste periode samen heeft hij heel veel voor mij gedaan, en dan op praktisch gebied. Dat deed hij graag voor mij gaf hij aan, en gaf hem een goed gevoel. Op mentaal vlak was hij er minder voor mij, en voelde ik een soort van blokkade....dat hij dat niet kon. Toch wilde hij steeds bij me zijn, en dan ook samen met de kinderen.
En dat laatste is ook een stuk wat ik moeilijk kan begrijpen. Ook zinnen als: je bent te goed voor mij, dat heeft nog nooit iemand voor mij gedaan, ik weet niet wat ik jou kan bieden.....sprak hij regelmatig uit.
Toch zegt mijn gevoel dat we elkaar heel veel te bieden hebben op allerlei vlak. Maar wellicht denk ik dat wel tegen beter weten in....
Ik heb een paar heftige relaties gehad in het verleden, en denk dat ik inmiddels weet wat ik wel wil en wat ik niet wil... En daardoor kan ik hem ook moeilijk loslaten en heb ik de neiging om hierin te blijven hangen, omdat ik er heel erg graag voor zou willen gaan....
Maar ik weet ook dat je daarvoor met 2-en moet zijn....
Heb hem gisteren toch een
Heb hem gisteren toch een mail gestuurd waarin ik zeg dat ik benieuwd ben hoe het met hem gaat....zonder verwachtingen, verwijten enz...
Ik liep toch met dat gevoel rond dat ik dat wilde doen, en dankzij jullie adviezen dus gedaan...
Of het goed zal zijn, zal de tijd leren, maar het gevoel dat ik "iets" moest doen is hiermee wel opgelost.....nu hoop ik maar dat ik mijn verwachtingen over een mogelijke reactie los kan laten.....
Heb gekozen voor mail omdat hij dat kan lezen wanneer het hem uit komt....
De tijd zal het leren.....
kun je het loslaten...
En lukt het om die verwachting los te laten? Of zit je nu om het uur te kijken.... Iig heb je je gevoel gevolgd om ten minste iets te doen en nu niet meer afwachten, maar verder leven en voelen. Of heeft hij al gereageerd?... De tijd zal het idd leren. Je gaat zeker al vooruit als je dit soort teksten plaatst, haha.
Fijn om te horen dat ik op de
Fijn om te horen dat ik op de goede weg ben...)
Ik kan het idd wel beter loslaten en vertrouw op mijn gevoel...
Ik probeer meer te voelen en besef dan ook dat ik echt heel veel om hem geef, en alles wat bij hem hoort.....
Neemt niet weg dat dat lastig en moeilijk is, zeker als ik ga bedenken dat hij er een "punt" achter heeft gezet en ook heeft gezegd dat het niet meer goed komt.
Iets in mij zegt dat hij dit heeft gedaan omdat hij niet weet wat hij ermee aan moet..... Niet meer weet wat hij voelt.
Neemt niet weg dat het nog steeds "stil" is van zijn kant...
Ik weet dat hij maar af en toe zijn mail leest, dus weet ook niet of hij deze gezien heeft. Aan de andere kant denk ik ook wel dat als hij mij totaal wil blokken dat hij mij dan ook van de whatsapp af gooit...maar goed dan ben ik weer aan het denken.....(foutttt)....
Bedankt voor je pakkende woorden....knap hoe je dingen kunt beschrijven....
Liefs
@Zomer2014
Hallo Zomer,
Dit is mijn gevoel erover toen ik jouw blog las.
Als hij aangeeft dat zijn gevoel niet helemaal goed zit voor jou dan zou ik dat ook gewoon aannemen zoals hij het zegt. Het is zijn gevoel. Ik snap jou helemaal hoor, jij wil ook dat hij hetzelfde voelt als jij.
De vlam die hoog oplaaide is misschien meer uitgedoofd en het ligt aan niemand...het is gewoon zo, dat het zo kan gebeuren. Natuurlijk wil je dat anders zien maar helaas werkt het bij best veel mensen zo, hoor ik wel vaker.
Verliefdheid gaat of over in houden van of er is (haast) niks meer.
Gevoelens veranderen, het is blijvend of niet. Bij jou wel dan. En het is een relatie geweest van 7 maanden en dan krijgen de gevoelens een plek (in het hart) of niet.
Dit lees ik er eigenlijk in van de andere kant en ik hoop dat ik het mis heb en dat je een positieve mail terug krijgt.
Dit is de harde kant van de liefde, niet leuk hoor.
Maar er is overheen te komen door te denken dat jij alleen voor de 100% gaat en niet voor minder.
Jij wil ook geen man die er niet 100% voor gaat toch?
Veel kracht voor in je liefdesverdriet!
Dankjewel voor je
Dankjewel voor je reactie....
Natuurlijk wil ik een man die voor de volle 100% voor me wil gaan! dat wil denk ik iedereen.
Toch blijft iets in mijn hart zeggen dat er meer is bij hem, maar dat het moment nog niet optimaal is. Of is dat hoop? Hopen op iets wat misschien geen realiteit is?
Ik begrijp wat je bedoelt als je zegt dat het soms ook gewoon over kan zijn....maar ergens blijft er iets in mij zitten dat dat niet zomaar kan....
Maar de tijd zal het leren idd.....
Wel fijn dat je daarin eerlijk bent richting mij voor wat betreft jouw gevoel over deze liefde...
Liefs
@Zomer2014
Ja, ik dacht geef mijn gevoel aan en natuurlijk hoop ik dat ik het mis heb.
Denk jij over het algemeen dat het niet zomaar over kan zijn of in jouw situatie?
Liefs terug!
@hetlevenismooi
Gelukkig denk ik dat niet in alle relaties.
Tuurlijk kan het over zijn omdat er niet meer genoeg liefde is tussen beiden....alleen ik kan dit bijna niet voorstellen omdat we een hele bijzondere band hadden.
We hebben enorm veel gedeeld met elkaar en voelden ons heel fijn als we bij elkaar waren...
Door zijn verleden (vriendin met borderline) denk ik dat hij het niet aan durft om zijn gevoel open te gooien....iets in hem blokkeert...
Natuurlijk weet ik ook niet exact wat de rol van zijn ex daarbij is, omdat zij heb het afgelopen jaar nog veel heeft "gestalkt"....
Daardoor is zijn vertrouwen flink geschaad....en denk ik dat hij dat eerst zal moeten verwerken...
Maar wie ben ik?
Een vrouw die het juiste gevoel bij een man heeft, maar waarbij de man aan geeft er niet voor te willen gaan....
Liefs
@Zomer2014
Hey Zomer,
Je schreef over de 'vlam' die er niet meer is en zijn gevoel is niet optimaal en dat zijn juist de ingrediënten die er in een liefdesrelatie wel behoren te zijn. Dat gaf wat vraagtekens.
Stel dat het is zoals jij het voelt, of het wel of geen bindingsangst is. Dan nog lijkt het mij niet te handelen omdat jij er geen meerwaarde van ondervind. Hij heeft het wel uitgemaakt.
De feiten liggen er op deze manier en ik kijk ook bij ex naar zijn handelingen, daden naar mij toe en als ik zo bij jou kijk is het ook eigenlijk niks meer, geen toenadering naar jou toe. Ik kreeg mooie woorden van liefde maar ik kijk toch naar de acties en die zijn er niet. Wij hadden ook een bijzondere liefdesband naar mijn idee en hij zei dat ook altijd. Geen woorden maar daden, denk ik dan.
Misschien heb jij ondertussen een leuke mail gehad en zit ik hier te typen... ik wil je nergens van overtuigen hoor maar ik weet ook dat hoop (omdat je ook van je eigen gevoel uit gaat) je kracht kan geven en daarna kom je van een koude kermis thuis. Jouw gevoel is zijn gevoel niet, we ervaren dingen toch anders, ieder mens is uniek op zich en ja kom je wel tot elkaar dan zit je lekker bij elkaar te genieten...nu de verwijdering...ja is misschien ook een antwoord.
Wil jij nog een relatie terug of is het wel goed voor jou zo en vraag je je alleen dingen af?
Ik heb ondervonden dat de vragen die ik had toch niet voldoende antwoord op kreeg of het niet goed kon zetten naar mijn gevoel, ik heb de situatie geaccepteerd, ik hoef niet meer alles te snappen hoe of wat, nu ben ik natuurlijk veel verder dan jij in het verwerkingsproces.
Ik hoop dat je hier iets mee kunt en spiegel ook eens de situatie, zou jij dat je vriendje aandoen, nu je nog zoveel van hem houdt? Ik had dat zeker niet gedaan bij mijn geliefde, mijn liefde was optimaal. Dan zou ik afkickverschijnselen krijgen van ex. In voor en tegenspoed...(snik).
Liefs!
Het levensmoe
Dankjewel voor je eerlijke woorden, ook vanuit een stuk ervaring begrijp ik.
Waar ik wel benieuwd naar ben, is hoe het nu met je gaat. Hoe ben je door die lastige tijd heen gekomen, of is het al lang geleden?
En heb je hem kunnen vergeten?
Liefs
@Zomer2014
Hey Zomer,
Het levensmoe schrijf je haha nee hoor dat ben ik zeker niet.
Ja het is zeker een stuk ervaring...het is al een tijd geleden en ik ben zo een beetje aan het laatste proces bezig in het liefdesverdriet.
Heeeeeel veeeel verdriet om gehad en nu wordt het vager en de frequenties worden minder, dat voelt een stuk beter...nog denk ik wel elke dag aan hem, ben er nog niet uit en wil het heel graag helemaal loslaten.
De dag dat het over is daar zit ik naar uit te kijken, dat is mijn doel. Een feestje.
Hoop dat jij niet al te veel pijn hebt!
Nog geen mailtje terug gehad?
Liefs!
Hey hetlevenismooi,
Hey hetlevenismooi,
Hahah....was denk ik een type fout....wilde je alias typen...
Gelukkig ben je dat zeker niet en ik ook zeker niet.
Nee heb nog geen reactie gehad....maar weet dus ook niet of hij de mail al heeft gelezen...
Ik denk als hij me echt "beu" zou zijn dat hij me dan ook zou blokken op whatsapp....of is dat een foute gedachte?
Knap van je dat de scherpe randjes ervan af zijn...hopelijk heb je ook weer momenten dat je kunt genieten...
En tja, hoe is het met mijn pijn? Ik heb echt heel veel aan de reacties die ik hier krijg, waarbij de tip van "leef vanuit je hart ipv je ratio" me ook echt wel hebt....maar merk ook dat er veel verschil zit in de dagen.
Zeker nu het weekend (lang...pff) weer voor de deur staat, vind ik het lastiger worden lijkt wel....
Liefs
@Zomer2014
Ja zeker geniet ik!
Je weekenden wat meer invullen of anders invullen, afleiding zoeken, altijd goed.
Ik weet niet of dat een foute gedachte is, ik ben geen helderziende,
lijkt wel soms haha.
Alle gekheid op een stokje, het zou niet leuk zijn als je geblokkeerd zou zijn, dat is hard vind ik en misschien hoor je nog iets naar aanleiding van je mailtje.
En voor de rest gewoon verder gaan en leuke dingen doen.
Slaap lekker voor straks, ik ga duiken.
Fijn dat je geniet@levenismooi
Fijn om te lezen dat je weer kunt genieten....
Duiken om 00.21 uur is ook wel bijzonder....)
Ik doe mijn best, maar vind het heel lastig....hoop dat dat moment er voor mij zeker nog eens komt, en dat mijn "genotfactor" niet afhankelijk van die en man....
Liefs
@zomer2014
Haha ja wel bijzonder hè?
In het liefdesverdriet heb ik geluksmomenten gehad, al was ik helemaal kapot.
Nu het weekend, naast de verwerking veel afleiding zoeken, heeft mij goed geholpen, als ik te veel rust nam en niks ging ondernemen ging ik piekeren en gleed ik zo een somberheid in. Dat voelt echt heel rot, nou ja het liefdesverdriet is natuurlijk afschuwelijk.
Ja, je doet zeker je best, goed hoor zo een positieve instelling!
Ik herken zoveel dingen. Ik
Ik herken zoveel dingen.
Ik was ook de persoon die de boot afhield terwijl hij er helemaal voor ging. We voelde ons al snel de koning te rijk met elkaar. En ook hij begon dingetjes te vertellen waar hij mee zat, zo had hij af en toe negatieve, sombere momentjes alles was kut en klote en slecht.en daarna was alles weer koek en ei.
Alle mooie dingen die hij zei en deed het tegenovergestelde van nu.
Wat jij schreef: Ben ik te dichtbij gekomen voor hem? Is hij bang om het mooie wat er is weer te verliezen?
Ik mis hem verschrikkelijk want ben enorm van hem gaan houden. Voor mijn gevoel paste alles precies .
Nadat hij het uitmaakt.van zijn kant
Toenadering zoeken en weer wegduwen
Heel herkenbaar!!!!!
Het is lastig je kan niet in iemands hoofd kijken en we zullen het nooit weten. Ik zit ook met zoveel vragen waarom hoe wat.
En het is lastig en het doet veel verdiet maar ik denk dat je het moet laten.
Er wordt weleens gezegd, je moet het niet willen weten.
Probeer op jezelf te focussen, hoe moeilijk het ook is.
Als jullie echt bij elkaar horen komt het wel goed
@SR
Dankjewel voor je bericht, waarin het fijn voor mij te lezen is dat het voor jou heel herkenbaar is.
Ik ben wel benieuwd hoe jij daarmee omgegaan bent?
En heb je daarna nooit meer iets van hem gehoord?
Mijn verleden maakt dat ik heel voorzichtig ben in relaties en ook echt de tijd nodig heb om voor iemand te kunnen gaan. In het begin ben ik dan ook degene geweest die "rustig" aan deed tot het moment dat ik voelde dat ik voor deze man wilde gaan...
En ja op dat moment haakt hij af.....
Dat doet pijn en mis hem enorm.....zeker omdat we al plannen hadden gemaakt die nu allemaal "zomaar" voorbij gaan zonder een "samen"....
En wat je schrijft, dat het wel komt als we bij elkaar horen, denk ik ook vaak, en houdt me ook wel overeind, maar aan de andere is dat misschien ook wel hopen op iets wat niet realistisch is.....
Ik weet het niet....
Er zit veel verschil dagen, waarbij de weekenden echt het lastigst zijn...
En tuurlijk we weten allemaal dat afleiding het beste medicijn is, maar om dat in de praktijk te brengen en dan ook proberen te genieten is nog wel een ander verhaal....
Hoop dat het met jou wat beter gaat...en fijn om te lezen dat iemand eenzelfde ervaring heeft....
Liefs
Het is bij nog heel pril.Dus
Het is bij mij nog heel pril.
Dus ik heb zelf ook nog veel verdriet en loop ook nog steeds met de vraag waarom.
Ik heb het ook doordeweeks gaat het wel, maar de weekenden ik zie er zo tegenop.
Ik schrijf heel veel ,huil heel veel als ik zin heb ga ik wat doen en anders lig ik in bed, ik doe vooral waar ik zin in heb.
Ik ben ook nog opzoek naar een manier om ermee om te gaan.
Ik heb nu sinds 2 weken geen contact meer.
Maar daarvoor zochten wij allebei contact met elkaar.
Van zijn kant af was het heel,dubbel en tegenstrijdig. Waardoor ik nog meer verwarring kreeg.
Ik snap dat het heel verwarrend is omdat jezelf eerst voorzichtig ben en de partner op den duur alle twijfels wegneemt en laat zien dat de partner er voor de volle honderd procent voor gaat, je krijgt vertrouwen, je waagt de sprong. En dan dit. Hoe kan dat, heb je wat over het hoofd gezien, heb je wat gemist. Hoe kan dat nu opeens.je val letterlijk en figuurlijk van je roze wolk.
Een beetje hoop mag altijd toch, als je jezelf er maar niet in verliest.
Afleiding is zeker de beste medicijn, maar soms kost het inderdaad teveel energie en dat kan je niet opbrengen en dat is niet erg, het komt allemaal wel. Je moet even door de zure appel heen.
Het is heel naar dat je dat je niet meer bij de persoon kan zijn waarvan je houdt.
Je hebt helaas geen aan en uit knop en kan zelf niet bepalen op wie je verliefd wordt want dat overkomt je nou eenmaal.
Uiteindelijk komt het wel goed. Met of zonder je ex.
Alleen het duurt even voordat je het een plekje heb gegeven.
En houdt dat je ook overeind?
En houdt dat je ook overeind?
De gedachte dat hij er wellicht nog op terug komt, of je heel erg gast missen?
Jeetje shit zeg dat het voor jou ook allemaal heel vers is....
Soms denk ik dat het handig zou zijn geweest dat ik wat "gemakkelijker" in elkaar zou zitten.
Zo van " ti's graag of niet"!
Maar jammer genoeg voelt het niet zo.....waarbij ik dat natuurlijk wel eens denk op mijn sterke momenten...
En in mijn hart weet ik ook wel dat het zo is....het heeft geen zin om aan iemand te trekken die niet hetzelfde voelt als mij.....dat komt toch niet binnen en zal averechts weken.
Want hoe gemakkelijk is het om ff te bellen of om een whatsappje te sturen? Gelukkig kan ik me daarvoor inhouden, en heb hem wel een mail gestuurd met gewoon de vraag hoe het met hem gaat, zonder te zeggen dat ik hem mis, of dat het op veel momenten minder met me gaat.
Hoe ga jij daarmee om?
.
Niet bepaald soms wel soms niet het ligt eraan maar net aan wat voor dag ik heb, soms ben je sterk en soms niet. Was het maar zo makkelijk maar goed als het zo makkelijk was dan had je waarschijnlijk niet zo van iemand gehouden.
Ik weet dat hij nog van mij houdt en dat hij mij mist dat heeft hij zelf gezegd.
Ik was jarig en voor mij verjaardag hadden we 2 weken geen contact gehad, en op mijn verjaardag krijg ik een sms met gefeliciteerd en later op de dag belde hij.....
Ik kom ook vaak in de verleiding op hem te bellen of te sms'en, gewoon om even zijn stem te horen,en ik kan me inhouden. Maar dat is moeilijk. Vaak laat ik me telefoon leeglopen en laad hem pas op als ik naar bed ga.
Of het goed komt weet ik niet. Ik had een armband van hem gehad en die is vorige week gebroken, alsof het een teken was.
Hij heeft natuurlijk af en toe van die sombere momenten en dan zit hij met zichzelf in de knoop ,worstelt met zijn gevoelens , alles is negatief.
Dat zal best mee gespeeld hebben.
Ik wilde graag dat hij hulp ging zoeken dat wilde hij niet.
Soms denk ik dat hij wel een relatie wilt, en bij mij wilt zijn,maar omdat er dingen meespelen dat het teveel is voor hem een soort last.
En je kan pas gelukkig met iemand zijn als je gelukkig met jezelf bent.
Een paar vrienden stonden niet achter de relatie en dat is moeilijk en mijn ex is best gevoelig en voor hem was het soms een tweestrijd. Ik denk dat het allemaal teveel was op bepaalde momenten.
Als ik kon kiezen dan wil hem terug. Maar er zijn 2 mensen nodig in een relatie. En ik weet dat hij graag wegloopt dat doet hij ook met zijn persoonlijke issues dus ik denk dat hij nu ook wegloopt voor het feit dat het uit is dat hij het niet wil beseffen.
Met de dag heb ik minder hoop dat het goed komt. En probeer mezelf te focussen om mezelf. Ik zit nu weer thuis bij mijn ouders , ik vind het superlief dat ik weer bij hen terecht kan maar ik wil heel graag mijn eigen huis.
Het is fijn om erover te praten en dat er meer mensen zijn die precies hetzelfde meemaken. Dat is wel echt heel fijn.
Wij zijn wel sterk maar we zien het niet door het verdriet. We zijn sterker dan we denken en het juist goed om af en toe zwakke momenten te hebben dat hoort bij de verwerking.
Je gevoel en je verstand werken op dit moment niet echt samen. Dat is frustrerend.
Ik wordt moe van mezelf dat ik zo verdrietig ben. Ik wil er wel mee klaar zijn.
Maar hoe ik probeer van alles maar deze week heb ik ook weer een terugval en ben intens verdrietig.
Iedereen verwerkt het natuurlijk anders . Maar wat is nou de beste manier voor jou en voor mij om erover heen te komen , bestond er maar een handleiding.
Wanneer heb je voor het laatst contact gehad. Heeft hij gereageerd op je mail?
Je moet doen waar jij je goed bij voelt, ik kon toevallig de verleiding niet weerstaan en heb vanmiddag ook een mail gestuurd . Of hij reageert we zien wel, ik heb tenminste kunnen zeggen wat ik wil, en ben het kwijt.
Ik heb een heel lief vriendinnetje haar relatie is anderhalf jaar geleden verbroken, zei weet dus wat liefdesverdriet is. En zei zegt ook tegen mij doe waar jij je goed bij voelt. En dat doe ik ook en dat is het beste advies wat ik heb gekregen. Ze zegt ook als je je ex wilt bellen doe dan, als je een mail wilt sturen doe dat, als je antwoorden wilt, stel de vragen.laat je niet beïnvloeden door de mensen om je heen ze hebben het beste met je voor en willen je helpen, maar soms wat hun voor ogen hebben is misschien niet de beste manier voor jou, dus als je er niet achter sta doe dan lekker waar jij je goed bij voelt.
@sr
Ik heb 7 weken voor het laatst geleden contact gehad, en heb hem dus een mail gestuurd , maar nog geen reactie op gehad. Aan de ene kant zou ik het fijn vinden om iets te horen van hem, en aan de andere kant vind ik het ook fijn dat ik bv niet hoor dat hij met rust wil worden gelaten, danwel dat hij de mail niet op prijs stelt.
Wij mensen zijn een kei in het bedenken van antwoorden voor anderen of wat de ander denkt...maar dat is juist iets wat we nooit voor de ander kunnen bepalen. Ik mag daar geen oordeel over hebben....probeer voor mezelf alleen het zo positief mogelijk te zien door te denken dat hij er nog niet aan toe is om te reageren.
Wel moeilijk want nu lijkt het net of onze relatie geen waarde heeft gehad, maar ook dat zijn hersenkronkels van mij, want dat weet ik helemaal niet, of eigenlijk weet ik het wel. Bij ons laatste contact gaf hij aan dat we een hele mooie tijd samen hebben gehad...dus....
Maar goed, intussen denken en voelen we de hele dag, en zitten we met vragen, die wellicht nooit een antwoord zullen krijgen...
Ik kan me voorstellen dat je erg de behoefte hebt om weer een plek voor jezelf te hebben, waarbij het natuurlijk fijn is dat je nu bij je ouders terecht kunt...en is dat tijdelijk?
Knap van je dat je je gevoel aan hem hebt gemaild....hoop zo voor je dat je een fijne reactie terug krijgt, of in ieder geval een reactie waar je iets mee kunt.....
Hou je taai, ooit gaat voor ons ook de zon weer schijnen....
Liefs
Maar goed als hij nu niet
Maar goed als hij nu niet reageert dan zal hij wel nooit reageren toch.
Het is allemaal zo lastig. Waarom moet alles zo ingewikkeld zijn.
Een fijne reactie , op 1 of andere manier is hij boos. Denk dat dat te maken heeft met het niet lekker in zijn vel zitten en dat hij alles weer negatief ziet.het is zo raar hij geeft aan dat hij mij mist maar in de brief hij gaat alle kanten op... Wat is het nou
Het is gewoon stom dat je iemand zo mist.
Dat je van partners die alles met elkaar deelden naar vreemden toegaat.
@sr
Ja dat begrijp ik...en wellicht heeft dat idd te maken dat hij enorm met zich zelf in de knoei zit. Daarnaast wordt hij natuurlijk met die mail op de feiten gedrukt die kloppen maar waar hij op dit moment niet aan kan, of wil.....
Ik denk dat zijn boosheid wellicht meer op zichzelf gericht is, maar zoals je weet krijgen de mensen die je het dichts nabij zijn daarvan de "klappen"....
Inmiddels heb ik (na 7 weken) een appje ontvangen met de vraag hoe het me me gaat en hebben we gi avond gebeld....
Fijn om hem te horen, maar vanuit mijn kant zonder verwachtingen...wil niet weer gekwetst worden, en alleen maar als hij het wil contact....
Maar we zullen zien, last het maar ff op me afkomen....
Voor jou wellicht de "tip" om hem de ruimte te geven....zoals je merkt zit hij niet lekker in zijn vel en dan valt alles verkeerd....
Hij gaf aan dat hij je miste....vertrouw erop dat dat gevoel weer komt bij hem maar dat hij er nu nog niet klaar voor is.
Ik begrijp dat dat gemakkelijker gezegd dan gedaan is....maar schijnt wel zo te zijn....
Hou je haaks!
Jeej wat fijn voor jou
Het is gewoon een rot situatie waar ik in zit.
Hij heeft alle ruimte die hij wilt het is over. Heb hem niet meer gezien , sinds van de week weer contact. En dat had hij niet hoeven doen......
Ik denk ook dat meer boos op zichzelf is dan op mij , maar goe wat je zegt je moet het op iemand afreageren en ik sta dichtbij.
Wat fijn voor je.
Ik ben blij voor je dat je contact heb gehad. Ookwel is het luchtig het is fijn om gewoon eventjes met elkaar te kletsen op een normale manier zonder druk.
Goed dat je voor jezelf waakt, verlies je zelf niet uit het oog.
Maar kijk uit dat je jezelf niet wegcijfert voor hem, alleen om contact te hebben of,iets als je vragen hebt stel die dan, als je je gevoel wilt uiten doe dat dan, je gevoelens onderdrukken is ook niet goed.het moet niet alleen om hem draaien , het moet ook om jou draaien, waar voel jij je goed bij en wat jij wil.
Heel herkenbaar voor mij
Hoi Zomer2014
je verhaal is heel herkenbaar voor mij. Er zijn heel wat elementen die ook in mijn situatie van toepassing is.
Zoals het feit dat hij toenadering zocht naar mij toe, maar ik het, zeker in het begin, op afstand heb gehouden. Omwille van dat hij getrouwd is (je moet mijn blog maar es lezen)
En ik ben bezweken voor zijn charmes, ik ben nu ook zo dol op hem, en dat maakt hem misschien bang,
Bang omdat hij schrik heeft om het te verliezen, als de relatie stuk loopt, waardoor hij denkt beter de korte pijn? Bang omdat hij daar geen recht op heeft op zo'n intense liefde, ....
het feit dat hij vindt dat ik te goed ben voor hem. Hij vraagt zich af waaraan hij mij verdient heeft.
Ik weet het nog steeds niet. Maar ik hoop ooit antwoorden te krijgen
grtjs en heel veel knuffels
rebecca