Hoi,
Ik zit met een serieus probleem. Het verhaal:
Begin januari 2007, ontdek ik een meisje op school. Ik had dat nog nooit gevoeld, zoveel vreugde, ik was zo gelukkig. Beetje voor beetje probeerde ik haar te benaderen en wat contact te maken en we werden goeie vrienden. En we hadden dagelijks cintact via sms. Ik durfde het gewoon niet vertellen dat ik zoveel gevoelens had voor haar, tot 9 maand later in september begon ze op een dag sms'jes te sturen over wat ze die dag allemaal had gedaan op haar stage. We raakten aan de praat over liefde en relaties. Toen kwam ik te weten dat ze een relatie had gehad van 1.5jaar een paar maanden geleden maar dat ze haar ex nooit meer terug wilde omdat hij veel te jaloers was. Uit intresse begon ze te vragen achter mijn relaties. Eerlijk zei ik, mijn relaties hebben nooit langer dan 2 maand geduurd en ik heb er niet echt veel gehad. Toen zei ik in één van mijn laatste berichtjes dat ik gevoelens had voor haar, ze zei: dat had ik nu niet verwacht van jou, waarom heb je dat niet eerder verteld.

Even terzijde moet ik vermelden dat ik zeer gesloten ben en zéér emotioneel ben opgesteld. Dit maakt het allemaal zeer moeilijk voor mij.

Nu terug naar het verhaal: Na al die sms'jes die avond hebben we eens afgesproken, een woensdagnamiddag achter school, om samen te gaan winkelen naar Gent. Ik was natuurlijk zeer gestressed maar ook zeer gelukkig. De middag verloopt goed en we zitten te wachten op de bus en terug begon ze over:waarom heb je dat al die tijd zo verborgen gehouden." Ik wil je gerust een kans geven". Ze zei ook, laten we ook open en eerlijk zijn als we een relatie willen hebben. Toen ze dat zei ging er een hele nieuwe wereld open. Ik was gelukkiger dan ooit tevoren. Aanstaande maandag zijn we dus 2 maanden samen.
In die 2 maanden hebben we redelijk wat meningsverschillen gehad maar telkens hebben we ze uitgepraat. Het probleem is nu dat ik enorm gehecht ben aan dit meisje, maar ze woont ver van mij en ik zie ze , alles samengerekend, 6u in een gewone schoolweek. In het weekend moet ze werken de zaterdag en op zondag heeft ze ook iets te doen. Het komt er dus op neer dat ik problemen heb omdat ik ze zo weinig zie. Ik wil bij de persoon zijn van wie ik hou en mezelf kan zijn.
In mijn stad woont een vriendin die ik al heel lang ken en ik weet dat die gevoelens heeft voor mij maar ik niet voor zij en bovendien weet ze dat ik iemand heb. Toen ik onlangs een dag vrij had van school ben ik naar haar toegegaan en hebben we wat gepraat, ik begon over mijn vriendin te vertellen dat ik ze zo weinig zie en dat ze zo ver woont. Ik heb mij emotioneel opgesteld tegen haar en emotioneel=kwetsbaar, en toen heeft zij me gekust voor 10tal seconden.Ik was wanhopig. Ik moest direct denken aan mijn vriendin hoe het was om haar te kussen en hoe leuk ik dat vond, maar had nog niet beseft dat het een andere persoon was waarmee ik aan het kussen was. Ik ben gewoon weg gegaan zonder iets te zeggen. Die avond zelf moest ik denken aan mijn vriendin en dat we altijd eerlijk moesten zijn.
Dat heb ik gerespecteerd en haar gebeld en het hele verhaal verteld. Dat was misschien niet de beste beslissing in mijn leven =(.

Ze zei ik wil je even niet meer met je spreken over de telefoon. Toen ik snachts een sms stuurde om mijn wangedrag te verontschuldigen en zei dat ik al zo lang van haar hield en nog lang zal doen kreeg ik vrijwel direct antwoord:
Waarom heb je haar niet direct weg geduwd, wat ben ik nu met een vriendje die als het eventjes minder gaat in de relatie een ander gaat kussen? Je hebt me voor de zoveelste keer teleurgesteld ( ze bedoeld hiermee al die ruzies die we gehad hebben die meestal mijn schuld waren). We zullen wel zien maandag.

Ik heb haar om een 2de kans gevraagd en hopelijk ga ik die krijgen. Ik weet niet wat te doen.