Helaas gaat het leven door ja.
Bij mij was het na de eerste break-up na 3 jaar nog niet over.
Dat was dom van mij, dat kwam door mijn instelling. Ik dacht dat ik verloren was, dat hij de ware was, dat mijn leven gewoon niks meer was, waarvoor deed ik alles nog?

Ik heb mijn tijd grotendeels verspild in die periode.. altijd maar verdrietig zijn.. zo gesloten zijn.
Vergeet niet dat ons leven, ons leven is.. en dat delen niet per se hoeft. We moeten eerst alleen gelukkig zijn, en houden van onszelf. En dan komt alles vanzelf.
Echt leuk dat je een hondje hebt gekocht!
Wees wat trotser op jezelf, je verdient dit niet. Was hij eigenlijk wel zo geweldig of heb je dat jezelf aangepraat? Zo leuk zijn mannen trouwens helemaal niet (sorry mannen). Ik vraag me af ik ooit met iemand heel mijn leven samen zou kunnen delen. Zou ik mijn eigen weg nog wel gaan dan? Zou ik niet gillend gek worden dat al zijn stomme en ondoordachte gewoontes? We maken het allemaal zoveel mooier dan het eigenlijk was. De wereld ligt aan je voeten als je alleen en sterk bent!! Hans teeuwen zei het toevallig van de week op tv nog, mannen zijn nemers, en wij vrouwen gevers. We geven ons helemaal aan een man als we van hem houden.. dan worden we gedump en kijken we onszelf aan wat we nu moeten. We verliezen onszelf erin. De liefde neemt een loopje met onze geest. Je kunt het zolang vasthouden als je wilt, al doe je er nog 2 jaar bovenop. Maar ik weet zeker dat als je wat meer van jezelf gaat houden, je het uiteindelijk los zult laten waardoor je weer wat vrijer bent. Sta erboven. Maak je wereld niet zo klein. Een relatie kan je ook heel erg beperken, het neemt veel mogelijkheden weg.

Geef je hondjes een knuffel, en jezelf ook.
kus Tineke