Liefde.. iedereen heeft het nodig zeggen ze toch?
Maar ligt het er dan niet aan wat je ziet als liefde. Ik bedoel liefde kun je krijgen van je ouders, familie en vrienden. Maar toch is dat niet genoeg .. of wel?

Ik snap eigenlijk soms niet waar we ons met zijn allen zo druk om maken, we willen allemaal een partner vinden om de rest van ons leven bij te blijven. Maar is het leven op deze manier niet al leuk genoeg? Zonder gezeur over niets, zonder bang te hoeven zijn dat de gevoelens van je partner zijn veranderd en zonder onzekerheid. We willen ons op de een of andere manier veilig bij iemand voelen en voor altijd bij die ene persoon blijven.

Ik had die persoon ontmoet.... dacht ik..

Hij leek zo perfect en dat was het ook, totdat hij na een jaar begon te twijfelen over zijn gevoelens voor mij. sinds die tijd heeft mijn leven echt bestaan uit vallen en weer opstaan. Doordat hij het weer wilde proberen en ik er steeds weer intrap en steeds weer wordt gekwetst doordat hij toch niet echt wil. Ik zou niet in zijn toekomst passen zegt hij dan. En zelfs nu speelt hij nog steeds een rol in mijn leven, hij is iets wat ik echt niet kwijtwil, maar tegelijkertijd weet ik dat het nooit meer wat wordt omdat hij niet voor de volle 100% voor mij gaat.

In ieder geval vraag ik me hierdoor steeds af waar ik mee bezig ben. Ik bedoel voor ik hem kende had ik ook wel eens een relatie die stukliep, maar nog nooit ben ik er zo kapot van geweest als deze keer. En ik had er ook nooit een probleem mee om single te zijn. Maar hij heeft dat deel in mij verandert, en ik denk dat dat voorlopig ook niet meer terugverandert.

In ieder geval, ik denk dat we allemaal liefde nodig hebben, niet alleen van vrienden en familie. Maar ook van die ene persoon die jou laat voelen alsof je de hele wereld bent, die je neemt voor wie je bent en die je geeft wat je nodig hebt.

Veel succes met deze zoektocht, en laat het me weten als jij die persoon gevonden hebt.. dan houd ik de hoop dat het mij ook nog kan overkomen:).

Liefs Elone