Hoi iedereen,

zo'n 2 weken geleden ging ik naar een fuif sinds lange tijd. Heb het laatste jaar fysiek aan m'n conditie gewerkt, ben nu echt super tevreden over m'n uiterlijk en dat zie je ook. Heb al van zeer veel mensen complimentjes gekregen dat ik één bom zelfvertrouwen ben. Was die dag ook wezen shoppen, nieuwe schoenen, nieuwe accessoires (nieuwe bling bling dus ).. Mooie halskettingen, mooie armbandjes.. Ook al ben ik een vrouw, ik ben geen shopfanaat, maar die dag had ik het echt eens nodig..

Naja, 's avonds me mooi opgemaakt. Prachtig zwart jurkje (iets wat ik in tijden van mn ex nooit zou durven dragen hebben uit onzekerheid), nieuwe schoentjes eronder, lichte make-up, m'n haar opgestoken, lekker wat bling bling aangedaan. Nou ging ik met een vriendin iets gaan drinken en iets later gingen we naar de fuifzaal. Terwijl we naar de fuifzaal stapten om onze inkom te betalen moesten we een stuk passeren waar al heel wat fuifgangers stonden. Die vriendin waarmee ik op de baan was zei zelfs: OMG, Keelia, weet niet of je het doorhebt, maar hier draaien veel jongens hun hoofden mee naar waar jij gaat.. Probleem bij mij is: Zoiets heb ik zelf zelden door

Iets later kwam mijn ex toe met zijn groepje vrienden (mensen waar ik het dus moeilijk mee heb omdat ze zich met onze relatie moesten bemoeien).. Die vriendin waarmee ik op de baan was is wel bevriend met die mensen, dus gaan goeiedag zeggen en in gesprek geraakt met die mensen. Voor zijn neus zitten grapjes maken, me goed voelen, kreeg complimentjes van de rest dat ik er goed uitzag. Hij kon het precies zelf niet goed omvatten wat er precies gebeurde. Het onzekere kuikentje van vroeger is gegroeid in een zelfzekere jonge vrouw en volgens mij moet hem dit niet ontgaan zijn. Net als de rest van die meiden die me vroeger niet moesten en zich beter voelden dan mij. Ineens zagen ze dat ik de center van attention was en als ik iets "grappigs" vertelde, lachte ook zij mee met mijn grapjes, alsof ze wilden zeggen: Hey, jij bent okay nu, jij bent aanvaard, jij bent het center of attention dus wij willen nu ook vriendinnen met jou zijn zodat wij ook in the center kunnen staan..
Nou, eigenlijk, aan zo'n dingen doe ik niet mee. Dan moet ik altijd denken aan een quote van Marilyn Monroe:

Tuurlijk liet ik dit niet merken dat ik eigenlijk dacht van: Eerst voelde jullie je beter dan mij, was ik niets meer dan een stuk stront voor jullie, maar nu ik in the center sta, gaan jullie me ophemelen? Ik bleef beleefd, ik bleef zelfzeker, ik bleef m'n rug rechthouden en zette me voor de eerste keer zelfs boven hen. Eigenlijk liet ik op dat moment mijn ego goed zien, en dat mocht een keer na twee jaar verstoppen in de schaduw.. Ik genoot ervan.

Het werd al snel stikwarm in de zaal en we gingen met een groepje naar buiten. Ik zette me op een trapje neer, iets verder van ons stonden een groepje jongens. Blijkbaar kenden het groepje jongens en het groepje waar ik bijzat elkaar. Ineens kwam er iemand voor me staan en zei: Het zijn ook zo'n varkens, ze stellen me je niet eens voor aan jou. Hij stelde zich voor, ik stelde me voor. Hij vroeg: En jij bent de vriendin van wie van deze jongens? -- uiteindelijk was m'n ex er ook al komen bijstaan.. Ik zei dat ik niemand zijn vriendin was en hij zei: Aha, maar ach, de avond is nog jong Hij kwam naast me zitten en we raakten aan de praat. Zag m'n ex in m'n ooghoek praten met andere mensen, maar zich altijd "subtiel" draaien zodat die ons in het oog had. Little did I know dat de persoon waarmee ik aan het praten was en mijn ex vrienden waren. Heb m'n ex dan ook al 2j niet meer deftig gezien/gesproken. We raakten zo aan de praat dat we opeens verbaasd waren dat de mensen waarmee we op pad waren terug naar binnen waren. Hebben nummers uitgedeeld.. We gingen alletwee naar binnen, hij ging me nog iets te drinken halen, ik ging de rest zoeken. De twee groepjes waren binnen bij elkaar gaan staan. Uiteindelijk kwam die persoon met m'n drinken toe, ik ging met een vriendin dansen, zag dat die persoon en m'n ex aan de praat geraakt waren. Zag ze soms naar mij kijken (zowel die persoon als mn ex) dat het na een tijd zo ergerlijk werd dat ik me begon af te vragen: Zijn ze nu soms over mij bezig????

Weer werd het stikheet in de zaal, weer naar buiten. Dit keer met m'n ex en 2 van zijn vrienden die ik ook ken. Waren we over vanalles bezig, begon m'n ex complimentjes naar me te maken (zei dat ik er goed uitzag), begon die herinneringen op te halen. Dit was zeer op het einde van de avond. Ik ging naar huis, had iedereen (zowel de mensen waar ik het moeilijk mee had, en ook m'n ex) bedankt voor de leuke avond. Van iedereen (ja, zelfs van die ene groep) kreeg ik terug: Ja, was leuke avond!! Behalve van m'n ex..

Dagen erna ge-sms't met die ene jongen waarmee ik nummers mee heb uitgedeeld, maar dit contact liep al snel in stiltes. Heb dan ook beslist om het zo te laten. Heb verleden week vrijdag een goed gesprek gehad met m'n beste vriendin (is ook al jaren zeer goed bevriend met m'n ex) over het gedrag van m'n ex. En ineens zei ze: Mag ik nou eens heel eerlijk zijn, en wees nou niet boos om wat ik nu ga zeggen...
Ik zei tegen haar dat ze het mocht zeggen, dat ik niet ging boos zijn. Twee maand geleden heeft m'n vriendin haar toenmalige vriend het uitgemaakt (net een week voor Valentijn). Het was haar eerste vriendje en ze zat daar erg mee in. Ik weet dat ook zij zeer goed kan praten met mijn ex en ze was er dus mee in gesprek geraakt na haar break-up. Ze zei tegen me:
Was met hem dan bezig over m'n break up en hij zei dat: Ook al is mijn break up met Keelia nu bijna twee jaar geleden, ik denk nog elke dag aan haar..
Dus zij denkt dat hij het heel moeilijk moet gevonden hebben om mij daar zo gezien te hebben, effe full in attention, dan die versierpoging van één van zijn vrienden.. Dat die dus in feite ergens (hartstikke) jaloers moet geweest zijn.
Ook heb ik van die vriendin waarmee ik naar de fuif ben gegaan een dag na de fuif gehoord dat die tegen haar effe bezig was over mij en ze zei: Hij heeft heel even over jou gepraat, maar als die jou naam zei dan keek die altijd even naar jou op een verdrietige manier eigenlijk.

Snap het gewoon ergens niet. Ik word er boos van, weetje. Ik heb in het begin gevraagd of we het zouden uitpraten want dat de jaren vriendschap en de relatie voor mij niet zomaar kon opgegeven worden door een stomme ruzie. Hij kon dit niet, hij wou me weken/maanden niet meer zien. Nu zijn er twee jaar voorbij gegaan, ik ben enorm gegroeid in mijn zelfzekerheid, hij heeft niets meer van hem laten horen, geen enkele keer in die twee jaar ooit eens gevraagd hoe het met ging. Gewoon verder gegaan met zijn leven alsof de 8j waar we elkaar gekend hebben nooit hebben bestaan. Ik stuur hem na de fuif een sms'je om hem te bedanken voor de leuke avond, no reply. Maar dan gaat die wel effe (jaloers) mijn kant zitten uitkijken als ik met een andere jongen praat, gaat die effe bij mijn vriendinnen zielig staan kijken als hij over mij bezig is, precies alsof die me mist.. Maar zijn mond opendoen: No f----ing way...
Het maakt me zo boos, zo kwaad weetje..

He said he misses me... Behalve tegen de persoon die DAT nou exact zou moeten horen.. Daar is niets heroïsch aan, aan dingen zeggen tegen iemand anders.. Als die me mist, dat die dat verdorie het lef heeft om het in m'n gezicht te zeggen, zou het eerste zijn wat ik van hem hoor in twee jaar...