De strijd tussen hart en hoofd... Wat heb je het mooi verwoord. Een verwarrende strijd ook. Het hoofd is er al, maar vooraleer het hart wil volgen... dat kan lang duren. Maar hoe dan ook komt dat moment, zeker en vast, dat je hart en hoofd weer op één lijn zitten. Het is het proces van kunnen accepteren, wat je hoofd eigenlijk al lang weet. Ook niet onlogisch, je hebt je goed bij hem gevoeld, een leuke tijd samen gehad, op een toekomst gehoopt samen, en je hartje koestert dat fijne gevoel nog steeds. Maar je verstand weet dat dit er niet meer komt (want hij wil dit niet meer), en dat veroorzaakt (de voorlopige) pijn. Het pijnlijkste is gevoelens voor iemand te koesteren (of die persoon het nu waard is of niet, doet er niet toe), die niet meer beantwoord worden. Dan zit je daar met al je gevoel, waar moet je daar nu mee naar toe? Dat is voor mij ook nog steeds een vraag.

Maar om concreet op je vraag te antwoorden: Ik zou niet meer emailen. Laat het maar rusten. Je hebt dat toen gezegd tijdens het laatste contact, en daar is niks mis mee, want dat is hoe je het toen aanvoelde. Je hebt voor hem de deur laten openstaan, dus ALS hij zich zou bedenken, over een tijd, dan kan je alsnog 'zeggen' "het hoeft niet meer voor mij..., ik ben er klaar mee". Maar voor nu zou ik het vooral laten rusten.

Liefs en sterkte!
GoingOn

Voordat ik hierop reageerde heb ik even al je blogs terug gelezen. Allemaal slechts hooguit weken geleden geschreven en de meesten slechts dagen..... Wat een enorme emotionele rollercoaster is daarin te zien. Van het verwijten naar jezelf, de verwijten vanaf hem, het gemis, de boosheid, de acceptatie, de onmacht en onbegrip maar ook vooral het ping pongen tussen al deze emoties. Het ene moment snap je het heel goed en kan je enorm goed relativeren, en het andere moment verdrink je in de emoties en weet je niet meer zo goed wat je wilt.

Het is in jouw geval extra lastig loskomen omdat je hoe dan ook via je werk met hem in contact komt. Lijkt me lastig, omdat je nog alle positieve contacten als hoop ervaart en alle negatieve contacten je weer zo terug op je plek zetten elke keer.

Deze blog lijkt overigens zeker vooruitgang te geven. Ik denk dat je in deze blog zelf de spijker op zijn kop slaat.... Hij is jou niet waard.... Hij twijfelt, en hij durft niet.... Ik denk dat het gevoel er dan niet op de juiste manier is... Zoals je zelf ook aangeeft... Je wilt iemand die 100% voor je gaat... Je wilt iemand die voor jou staat zoals jij voor hem staat, en je wilt iemand die net zo hard vecht voor de downs in een relatie als jij. Hij doet dat niet en dat heeft een reden. Op deze manier wordt je hoe dan ook niet gelukkig en levert deze relatie alleen maar veel stress op.

Ik ben blij dat je zelf ook aangeeft dat al zou je weer wat met elkaar beginnen dat de balans uit de relatie is. Jij zal steeds bang zijn dat hij weer twijfels krijgt en hem daarom blijven "claimen" of geforceerd loslaten. Dat werkt ook niet! Dan ga je straks op een hele negatieve manier uit elkaar en blijf je met een nare nasmaak achter. Dat kan niet de bedoeling zijn lijkt me. Dit is voor jullie werksfeer ook niet goed.

Meid als een relatie in de beginfase al zoveel moeite kost, moet je je afvragen of het gevoel van beide kanten klopt. Je merkt dat hij het verwateren van het contact eigenlijk ook wel best vindt en niet de moeite doet die jij eigenlijk van je ware liefde zeker zou verdienen. Doe jezelf niet te kort en ga met opgeheven hoofd (althans, tegenover hem) deze relatie afsluiten en pak je eigen leven lekker op. Jij verdient iemand die niet twijfelt en die gewoon zeker weet. Jij verdient iemand die jou neemt als jou en die alle negatieve en positieve dingen oppakt en ermee kan leven. Jij zou niet anders moeten willen zijn voor die andere persoon.... De juiste is pas diegene waarbij je 100% jezelf kunt zijn.....

Succes! Je bent een sterke vrouw met een duidelijk blik op de stand van zaken. Maak hier gebruik van!