Beste Emotional,

ik ken jou verhaal ook en ik vind dit zo zuur voor jou echt waar...
dat je net uit de bagger bent gekomen en eindelijk denkt je geluk te hebben gevonden en dan blijkt het toch niet zo te zijn..... kan niet anders zeggen maar dat is gewoon een zware domper.
Maar ik weet zeker dat je zal helen echt waar!

wat ik namelijk niet heb genoemd is het volgende:
voor deze relatie heb ik een hele poos geen relatie gehad....
maar daarvoor heb ik een relatie van 7 jaar gehad en wij hebben samengewoond.
ik had mijn toenmalige vriendin leren kennen toen ik 17 jaar oud was en zij was 21 destijds.
echt een super tijd gehad en ik zij was het helemaal........
hoe dan ook....het klikte niet meer : we leefden meer als broer en zus.
en wij hebben er samen een punt achter gezet.
inmiddels is zij allang moeder ,huisje, boompje, beestje.

het punt zit hem hierin:
Mijn huidige ex kende ik veel korter en toch ben ik daar voor mijn gevoel veeeel zieker van geweest.
dit komt ook door de manier waarop het misgaat en wat de toedracht is.
en hoe eerlijk mense onderling zijn.......
zo ben ik zelfs in de bak beland en noem maar op.
mijn geld kwijt, zaken kwijt en het ergste......je meisje kwijt.

Je kiest er niet voor...het gebeurd je.
Net als onze jack dat mooi zegt: change is inevitable!!! het is echt zo.

Hoe langer je haar gaat zien als de ideale hoe langer je dat blijft geloven.
En ik geloof best dat ze de ideale is geweest dat was die van mij ook namelijk......dat zullen zij ook altijd tot een zekere hoogte blijven.
maar ze zijn het schijnbaar toch niet helemaal en vraag je: gun jezelf een ogenblik om de slechte dingen te zien... waar irriteerde jij je aan? wat kon je super vervelend vinden?
je vind uiteindelijk vast wel iets en dan ga je zien dat niemand perfect is.

en je moet ook gewoon jezelf de tijd gunnen.... ik weet zeker dat de rest vanzelf komt.

wat god betreft zal ik heel eerlijk over zijn.....
ik was katholiek opgevoed maar had daar nooit zoveel mee.
3 jaar geleden is mijn moeder op 48 jarige leeftijd overleden aan kanker....dit nadat ze genezen was verklaard.
Wij waren overal geweest met haar zelfs in Duitsland omdat ze in Nederland achterliepen op de technieken..... de gebeden waren verhoort.
Wij gingen op vakantie, mijn moeder werd niet lekker en wij gingen naar huis.
4 maanden later droeg ik haar kist op mijn schouders.

op dat moment bestond god niet meer voor mij.
hij was slechts een illusie van een instituut dat geld nodig had om het kacheltje te laten branden.
Totdat ik half oktober uit het leven wilde stappen en mijn beste vriendin (die 2,5 jaar geleden is bekeerd) mij de avond ervoor vroeg te komen eten met haar en haar vrienden.
ik moet er wel bij zeggen dat ik nu bij de evangelische kerk zit (live muziek, iedereen positief zingen, aanbidden noem maar op......echt HE-LE-MAAL te gek)
Die avond was er een concert van abundant Life church (.....)
ik werd letterlijk geraakt tot diep in mijn ziel...vervolgens werd er ook voor mij gebeden die avond.
Geloof mij ik voelde warmte om mij heen en mijn tranen waren eindeloos.... en toen voelde ik iets van binnen...het was een gevoel en een stem:
huil maar niet David, het komt goed met je.... je hebt veel meegemaakt en hier kom je ook uit... je moeder kijkt naar je dus laat haar trots zijn.

het klinkt een beetje wazig maar ik wist toen dat het goed zou komen...
en ik ben blijven leven.
ik wilde echt niet meer geloof mij...... ik was het zat en ik wlde van verdriet niet eens meer denken aan morgen.
ik had zoveel verdriet dat ik achteraf gezien geeneens meer weet waar ik aan dacht.

Maar geloof mij god bestaat..... zoek de heer nu hij zich laat vinden.
en in het stuk predriker staat een hele mooie tekst:

TIJD EN ONVOORZIENBARE GEBEURTENISSEN TREFFEN ONS ALLEN.....

ook al heb je veel pech en tegenslagen gekend je moet verder gaan.
hetgeen wat je niet zal vermorzelen zal je alleen maar sterker maken.
Het doet pijn maar je zult groeien daar geloof ik echt in.

en nu wl je er niet aan denken maar......

denk eens aan een mooi meisje dat je nog niet hebt onmoet maar ergens op een kamer nu een goed boek zit te lezen en wacht op.........jou.

er loopt voor iedereen wel iemand rond echt waar.
ga niet zoeken...... het komt wel vanzelf.
probeer lekker te genieten van je vrijheid (....)
eet en doe wat je wil.....en zoek weer vrienden of kennisen op.

Sommigen van ons hebben helaas niet veel mensen meer om zich heen...
ik was ook een beetje vereenzaamd en geisoleerd doordat ik alleen maar bezig was met werken en mijn ex.

ik heb mijn oude makkers in no time weer terug en ook de kennissen....sterker nog: heb ook weer nieuwe mensen ontmoet.
je kan van alles doen om weer mensen te ontmoeten:
gaan sporten (teamsport), naar een zwembad gaan, vrijgezellenfeesten zoals bijv: LEXA, noem maar op...
of misschien wel weer een cursus gaan doen of deeltijd opleiding.
er is zoveel wat je nog kan doen en ontdekken.... en wie weet wat je onderweg niet weer meemaakt of tegenkomt.

maak je zo nu en dan los en als dat lukt leef dan gelijk in het hier en nu!!
ik ben ook echt gestopt met denken over morgen.... krijg ik alleen maar stress en diarree van echt waar. .... denk ik weer: mijn ex, de zaken, de fiscus whaaaaaaaaaaaaaaaaa dan wordt ik gewoon weer een zombie zoals een paar weken terug.

Hou je sterk en als je gelovig bent vertrouw op de heer....
kijk anders ook eens op www.dpmnederland.nl
of bijvoorbeeld www.g-red.org
ik hoop dat je er echt iets aan hebt!

Sterkte!!
David