Ik ben alweer een tijdje veel minder op de site te vinden terwijl ik de eerste maanden hier amper was weg te branden.

Ik ken ook lang niet iedereen nu maar wil eigenlijk iedereen hier een hart onder de riem steken.

Liefdesverdriet wordt mega-onderschat maar hier vindt je lotgenoten die je wel begrijpen. Hou jezelf voor dat het een rouwproces is dus dat je het ook tijd moet geven. Net als bij het overlijden van een dierbare. De ene keer in een heftigere mate dan de andere keer. Het hangt niet alleen af van de tijd die je samen bent geweest maar heeft te maken met zoveel factoren. Zoals hoe onverwacht het was, de band die je had, de liefde die je voelde, in welke mate je gehecht en afhankelijk van je partner was, je eigen emotionele gesteldheid, enz enz.

Maar ooit wordt het echt beter!!!

Na regen komt ALTIJD zonneschijn.

De enige raad die ik je echt kan geven is dat je deze pijnlijke periode heel goed kunt gebruiken voor persoonlijke groei, bezinning en vooral het leren kennen van jezelf. Waar sta jij in de maatschappij? Wat verwacht je eigenlijk van je relatie? Wat wil je met je leven? Doe je wel wat je wilt?

Enz enz.

Heel veel sterkte allemaal.

Liefs,
Hoop