Mijn hart,
bestoken, overreden en in de pomp gegooid, terug genomen, opgeboend en weer beter gemaakt. Opnieuw bestoken, overreden en in de plomp gegooid, DAT HEB JIJ GEDAAN MET MIJN HART!.
Je hebt me gekwetst, valse hoop gegeven en weer opnieuw gekwetsts, je hebt me teleurgesteld, vernedert en veel verdriet gedaan.
Mijn hart is één grote puinhoop!!
Ik heb men baan opgezegd eind februari, ja letterlijk ben ik weg gelopen! Ik kon het niet meer handelen. Ik zit nu zo'n anderhalve maand thuis en ben met mijn hart al 1 jaar zoek en opzoek.
Elke leuke meid die ik tegen kom wijs ik af op het punt dat het ff niet soepel loopt, elke keer als ik lief moet zijn dan word ik een soort van LUL.
vandaag heb ik deze meid afgewezen, ik ben een totale eikel geweest, terwijl ze echt lief en leuk is. Ze wilde nadenken over verdere afspraakjes tussen ons (gisteren ook al een lul geweest) en ik heb gezegd dat dit niet gaat opschieten als het nu al zo loopt, ik heb gezegd dat ik het hier bij wilde laten (ik voelde ook niks voor haar). Ik word een beetje men ex zoals ze tegen mij zich soms gedroeg.
De waarheid is dat er, voor mij maar een is en dat is mijn ex-vriendinnetje! (althans zo voelt het nog steeds)
Overal waar ik kom, zie ik je lopen, hopeloos kijk ik overal om me heen, hoop of ik haar misschien ergens tegen kom.
Nogsteeds hoop ik dat ze me mailt, belt of smst. Gisteren kwam ik haar weer tegen in mijn droom, tuurlijk wijst ze me af in deze droom, ze was een bitch en liet me weer met men hoofd onder men arm kijkend naar beneden staan.
Ik weet dat ik haar niet verdien na al mijn lullige acties en mijn drama quean claimerige gedrag, ik weet dat zij mij niet verdient nadat ze me 2 keer heeft gedumpt en links heeft laten liggen.
Verstand en emotie gaan niet altijd hand in hand.
Ik wil je loslaten en verder met men leven, maar ik kan je gewoon niet loslaten. Jij bent mijn held, mijn prinssesje, mijn maatje en nog steeds mijn vriendin (zo voelt het). Jij bent de gene waar ik bij wil zijn, jij bent de gene die mij begrijpt, jij bent de gene die ik begrijp en nog steeds is er elke dag wel een moment dat ik je mis (sowieso als ik wakker word)
Je hebt me verbannen en we komen nooit meer bij elkaar. Maar mijn verlangen en liefde voor jou is nu een brok in men keel en twee tranen waar ik nu moeite voor moet doen want ze klapper er bijna uit.
Jou foto, een filmpje wat we hadden, dit alles blijft een herinnering van "10 oktober 2008 tot 12 mei 2009" Dit was de mooiste tijd van men leven en ik zou er miljarden voor willen betalen of er eeuwig voor willen vechten. Omdat ik dit alles weer terug in mijn leven wil te hebben en dit tot de dood ons scheid voort te zetten, waarom wil ik nog steeds op je wachten, kom je nog?
Je kwelt me, je kwetst me want ik houd namelijk ontzettend veel van je. Ik houd zoveel van je dat ik dit van de daken willen schreeuwen. De pijn van de onbeantwoorde liefde is een van de grootste pijnen en kwellingen die in mijn leven bestaan. (De tranen zijn er inmiddels uitgerold!)
Ik mis je en ik zou je zo graag terug willen want nog nooit heb ik zoveel om iemand gegeven en van gehouden.

Ik houd van je Pien,

Leroy