Ik heb de afgelopeen weken niets gedaan dan huilen. Ik heb mss tien liter gehuild. Ik heb geen idee. Maar ik voel me net een beetje beter. Hoewel als de zon schijnt voel ik me goed. Als het regent huil ik alleen maar. Vanmiddag gaat het goed.

Ik slik ook prozac tegen paronnia. Ik ben in de war. Mijn psych zegt hij bestaat niet. Degene om wie ik zoveel huil. Pardon hoezo niet? Hij blijft eeuwig in gedachten zeg ik tegen hen.