Hallo iedereen het is alweer een tijdje geleden dat ik me hier vertoeft heb en zoals gebruikelijk is er ook weer iets gebeurd dat ik echt even kwijt moet.....

ik woon sinds vorige week dinsdag dus officieel in Amsterdam! huisje is helemaal leuk echt gezellig allemaal en stage gaat ook goed, al zijn er wel eens momenten dat ik denk wat moet ik in vredesnaam doen maar ja ik zit er nog geen week dus moet er ook niet meteen teveel van verwachten. De buurt waar ik woon valt reuze mee, gisteravond werd ik nog half versierd door een jongen toen ik mijn afval weggooide aan de overkant van de straat en zondagavond heb ik met een oostenrijker een dvdtje gekeken haha het kan allemaal in amsterdam! (die jongen had een vriendin dus voelde lekker veilig dat ik niet op zon manier met een jongen bezig hoefde te zijn)

Nu komt het, ik had een tijdje geleden een jongen leren kennen via een soort speeddate site, was echt supergezellig we hebben zelfs keer hele tijd gebeld en iedere keer heen en weer gesmst. ik zocht er verder niks achter zag het gewoon als leuke afleiding van M (ex), vorige week meldde die jongen dat ie een meisje had leren kennen tijdnes het stappen met wie het heel goed klikte en dat ie daarom niet zoveel tijd meer had. Nou ja prima gun het hem maar baalde toch beetje omdat die aandacht weer wegviel. Zo zat ik laatst op mijn bankje en dacht heb het toch maar mooi voor elkaar in korte tijd woonruimte en stage en dan ziet het er ook nog knus uit, maar ik mis iets. Had gezellig kaarsjes aan tv aan, pot thee erbij en toen belde mijn ex. Dat is wat ik miste, wil het gewon allemaal met hem delen, net of is het nu half zo leuk als dat het kan zijn wanneer hij er bij zou zijn.

Mijn ex wou dus weten hoe het ging in amsterdam en op mijn stage en hij zei dat ie snel een keer langs wou komen. Hij zou me volg dinsdag bellen (vandaag) omdat ie nieuw rooster kreeg van school en dan konden we iets gaan plannen. Ik moest vanavond dus terug naar Friesland omdat ik morgen een bespreking heb met een leraar dus ik dacht gisteren kan wel even iets met hem gaan drinken op mijn reis naar huis. Dus ik hem gesmst gisterochtend kreeg ik vanmogen pas een reactie dat hij het te druk had gehad om gisterne nog te reageren maar dat hij vanavond helaas niet kon. Hij wenste me veel succes op school en thats it!

Ik heb verder niet meer gereageerd, ik zat in de trein en dacht een beetje na (kan wel de reis duurt 2,5 uur en besloot alle smsjes die ik iedere keer nog van hem bewaard had te wissen. Heb ik dus gedaan en dat waren er veel, ook van toen het nog aan was. op het laatst had ik gewoon tranen in ogen staan, maar mijn mobiel is empty! Nu zit ik thuis en merk ik aan mezelf dat ik toch stiekem wacht to thij me belt om iets af te spreken voor volgende week... ik ga in ieder geval nu niks laten horen. Ik wil geen zielig slachtoffer spelen. Als jullie me in het echt zouden meemaken zou je ook niet denken dat ik zo zwaarmoedig kan zijn soms. Vriendinnen snappen het soms ook niet helemaal ben helemaal niet iemand om beetje met zelfmedelijden thuis te gaan zitten maar soms voel ik me zo onbegrepen en ik ben gewoon iemand die het nodig heeft intieme band t ehebben met iemand. Niet dat ik afhankelijk ben van een jongen/man, ik kan me prima zelf redden dat is het niet, maar alles lijkt soms zoveel minder leuk als je niemand hebt om het mee te delen. Iedereen hier zal dat gevoel wel kennen maar het rotte is ik zie andere jongens/mannen niet als potentiele kandidaten om iets mee te beginnen (oke kandidaten is misscien raar woord maar jullie snappen me wel) Ik kan M niet uit mijn hart bannen en voelt ondanks alle leuke dingen die ik nu onderneem zo klote dat hij er niet bij is.........

Bedankt voor het luisteren...