Ik laat zojuist me hond uit, (ja tis ongelofelijk, maar hij is er nog steeds en ik loop langs het buurtcentrum hier waar een of ander blaaskapel oefent, heel treurig klinkt daar met koperen klanken het liedje "yesterday" van de Beatles door de lucht heen...

Dat liedje ken ik al mijn hele leven, maar echt nog nooit over de woorden nagedacht zelfs.. Terwijl ze het spelen zing ik zachtjes de tekst mee, ineens weet ik de tekst weer compleet, iets wat sowieso zeldzaam voor mij is, want, hoewel ik ook zanger ben valt het hoofdstuk teksten onthouden zeker niet onder mijn sterkste punten.

De zinnen komen zachtjes uit mijn mond....
Suddenly, I'm not half the man I used to be
There's a shadow hanging over me
Oh, yesterday came suddenly

Why she had to go I don't know, she wouldn't say, etc etc en etc.

Ik voel mij ineens depri worden, me kin gaat lager hangen, en sjokkend loop ik langs het gebouw, terugdenkend aan toen...

HOOOOOO, dacht ik ineens, niks ervan, geen gelul Ro, we gaan niet meer terug naar yersterday, no way! Niet vandaag in ieder geval!
En net op dat moment, terwijl ik dat denk, komt uit het niets ineens de zon te voorschijn.
Warme zonnestralen vallen op mijn gezicht ineens, terwijl ik al gewend was aan de regen. Ik had die zon niet meer verwacht eigenlijk dit jaar. Teveel kleding aan merk ik, want ik krijg het warm.

Ik hoor een paar motor rijders voorbij rijden, en denk dat gaat deze jongen zo ook nog eens lekker doen, lekker uitwaaien op de motor!
Dat moment van de gedachte samen met de zon die doorbrak vond ik best grappig, en dat wilde ik even met jullie delen.
Heb een fijne zondag allen