Je zegt het eigenlijk zelf al helemaal, he... Helemaal loslaten. Het was inderdaad alleen maar een sprookje waar je even in geloofde. Niets meer aan doen. Eigen leven weer gaan leiden. Als hij het toch anders wil dan weet hij je te vinden. En dan weet jij waar je op moet letten, en welke vraagjes jij moet stellen.

Meid, soms is het allemaal hard, he.

Waterman

Als hij je gouden bergen heeft belooft vind ik dat een kwalijke zaak, hij had eerst de boel aan moeten kijken. Dat ie er als een dief in de nacht vandoor is gegaan verdient ook niet de schoonheidsprijs. Wat heeft hij je vreselijk lullig achtergelaten zeg.
Weet niet hoe lang het duurde, maar het had niet veel goeds beloofd als jullie verder waren gegaan samen.
Wat zul jij je afgedankt voelen, misschien gebruikt(?). Of misschien had jij er veel te veel verwachtingen van(?).
Je barstte van de liefde, stortte dat helemaal over hem uit. Gaf je hart en zelfs je ziel(!). Het mocht/moest helaas niet zo zijn.
Er zit niets anders op dan alle liefdesverdrietrouwproces stappen te doorlopen tot je bij acceptatie uitkomt en je zelfvertrouwen weer op te bouwen.
Ik kan me voorstellen dat je hart aan diggelen ligt. Je zag het ook totaal niet aankomen en bent verward en aangeslagen.
Vind het heel erg voor je. Het 'universum' heeft kennelijk een ander plan voor jou. Hou je taai en zorg dat die vechtlust weer terugkomt. Ga niet zelfdestructief doen. Dat is hij niet waard.