Vanavond een whatsapp gehad van mijn ex!
Ik was best verbaast eigenlijk.De laatste keer dat ik hem sprak?Dat er weer kort iets van oppervlakkig contact was? Is een klein maandje geleden.

Ondanks mijn uitleg al jaren(het is al 3,5 jaar uit),mijn eigen tekortkomingen in de relatie,uitleggen waarom ik toen het vertrouwen in hem verloor(zie mijn blog "liefdesverdriet") Waarom ik twijfelde aan zijn intenties,toewijding en toelaten in zijn leven...
Is hij nooit inhoudelijk op mijn vragen en tekst ingegaan.Daar had hij sowieso altijd al moeite mee hoor,ook tijdens onze relatie.Hij uit zich gewoon niet.Dat is zijn keuze.Ondanks het gigantisch aantal A4-tjes tekst dat ik hem geschreven heb.Sommige mensen dealen ermee,willen het oplossen,in het vertrouwen dat daar iets moois uitkomt? Al is het alleen al voor zichzelf?En anderen kiezen de weg van de minste weerstand en lopen weg gewoon.Ach ja...daar is iedereen vrij in uiteraard.

De laatste keer contact(kwam van mij uit) merkte ik gewoon dat hij weer oppervlakkig met elkaar om wilde gaan.Leuke en maffe plaatjes/filmpjes opsturen,koetjes en kalfjes,herinneringen ophalen dat het zo fijn was toen(dat kwam wel steeds van hem uit,dat hij dat zo miste) en de dag een beetje doornemen.Hij zei wel steeds dat hij nog nooit zoveel van iemand heeft gehouden,zo zichzelf en "bloot" durfde te zijn,en ja...dat ik zijn beste en mooiste liefde ooit was.Echt de ware was.
Ook hij(net als ik) is nog steeds alleen na 3,5 jaar.Dat geloof ik ook wel.
Mijn gevoel zegt dat.

Maar ja....wederom voelde ik "Is dit het nou?Als we een vriendschap op willen bouwen ooit? Dan mag het wel wat opener,diepgaander!"
We komen steeds niet verder gewoon.Hij staat ook heel anders in het leven dan ik.We hebben qua levenservaring en visie...weinig gemeen,als ik eerlijk ben! Hij is wel lief hoor! En ik kan enorm om hem lachen ook....maar echt karakter? Vechtersmentaliteit?Bewustzijn?Kijken naar wat verbetert mag worden bij zichzelf en vooral waarom? Nee,dat heeft hij niet.Heel andere jeugd en leven gehad ook...het past niet,achteraf.
Anyway,ik heb hem weer laten weten dat hij prachtig is zoals hij is.Dat ik hem dankbaar ben en dat ik oprecht wens voor hem dat hij gelukkig blijft! Maar dit gaat m niet worden gewoon.Ook qua vriendschap niet.We hebben elkaar niets te bieden ook op deze manier.
Daar ging hij helemaal niet op in verder.Niets meer gehoord.
Daarna nog een lief plaatje gekregen van hem met daaronder "vergeef me het dat ik deze toch stuur naar je xx"

Ik stuurde "Ahhh,wat een schatje! Dank je wel. Je moet mij verder met rust laten M....ook geen plaatjes/foto's of grappige filmpjes meer.Ik ben allesbehalve boos.Ik voel mij goed verder en ben blij/dankbaar met alles en het leven.Ik hou nog steeds van je als medemens...daar gaat het ook niet om! Maar ik ben(net als alle mensen) begonnen met het nieuwe jaar en wil het oude echt gaan loslaten.Ik kan er niets meer mee gewoon en heel eerlijk?...dat wil ik ook niet meer nu.Het is klaar,voor ons allebei.Take care,zorg goed voor jezelf,always in my memory,dank je wel voor alles en de waardevolle lessen...love you!!"

En gelijk daarna nog iets van:
"Ik heb je een paar keer nog "lastiggevallen" in die 3,5 jaar dat het nu uit is...eindelijk kan ik nu inzien dat dit stilstand is! Daar schieten we beiden niets mee op.Kun je nagaan hoe sterk je antwoord/een verklaring wil als mens hè? Ik MOEST mijn eerlijkheid gewoon aan je kwijt elke keer,maar no more!! Ik ben er oprecht klaar mee,met een liefdevol hart! Daarom voelt het ook fijn nu.Acceptabel,loslaten om plaats te maken voor al het mooie nieuwe voor beiden.Je zal van mijn kant zeker niets meer horen ook...dat zal je merken.Ik zie eindelijk in? Dat het zinloos was.Maar heb er zeker geen spijt van gehad! Van niets xxxxxx knuf en ik wens je het allerbeste toe.We laten elkaar los nu,het is mooi geweest xxx"

Ik heb het dan ook als enorm teleurstellend ervaren altijd? Dat elke vorm van "vechten om het in orde te krijgen"? Uitbleef bij hem.
Dat kwam over bij mij als: "Tja...zoveel was ik dus waard voor hem,hij accepteert gelijk hoe het is.Geen brief van hem....niks!Alle beloftes die hij wel deed? naar zowel mij als mijn zoon? is hij nooit nagekomen.(brief schrijven dus...en ik moest het nog expliciet zeggen tegen mijn zoon toen) Nou ja,ik kan en mag hem dat niet kwalijk nemen natuurlijk! Want de beslissing om te stoppen ermee? Kwam van mijn kant.

Inmiddels zie ik in dat dit niets met mij persoonlijk te maken heeft.Dit is gewoon hoe hij in het leven staat,hoe hij in elkaar steekt.Hij loopt weg voor zichzelf en zijn eigen emoties en dat is voor hem al erg genoeg natuurlijk.
Het enige waar ik hem dan wel bewust van wilde maken? Is dat hij minder mag zeggen en meer mag doen want hij belooft erg snel.En doet er daarna niets mee.Wat hij met die info doet? Dat is zijn eigen keuze.

Maar goed.......
Toch nog een reactie na een klein maandje:
"Je hebt wel gelijk N....take care".En daarna nog een geintje met een bijpassend plaatje erbij.

Tja,haha.....wat moet je ermee hè?
Mijn gevoel om mij aan mijn mooie voornemen voor dit jaar te houden?
Overheerst gelukkig nog dus ik ga het laten voor wat het is.Ik reageer er maar niet meer op.Dat is het beste voor ons allebei......