Voor het eerst sinds ik erachter kwam dat hij wel met haar ging heb ik vannacht weer eens goed geslapen. Niet midden in de nacht wakker geworden, niet gedroomd over hen. Ben zelfs niet in slaap gevallen met een beeld van hen voor me. Voel me nu een stuk uitgeruster. Hopelijk zet dit door. Klinkt misschien heel erg raar maar ik voel me eigen op sommige momenten schuldig dat ik nu ineens aan die ander denk. Vraag me soms weleens af of bij mij de liefde dan wel zo diep zit. Ik weet 100% zeker dat ik heel erg veel van hem heb gehouden en nog steeds doe, ik mis de persoon die hij was nog steeds heel erg. Zou het soms meer zijn dat ik op zoek ben naar iemand die de leegte op kan vullen die ik nu voel? Het voelt alsof ik mijn ex besodemieter. Heeft iemand dit wel eens meegemaakt? Twijfel wel een stuk minder aan mezelf, mede dankzij "de harde kern" en nog meer lieve mensen op deze site. Ik weet dat ik er alles aan gedaan heb om het te proberen goed te krijgen, hij was degene die eigenwijs was en alles gewoon heeft opgegeven wat we in al die jaren hebben opgebouwd. Zegt dus duidelijk meer over zijn persoonlijkheid als over die van mij. Ik weet zeker dat ik nu al veel sterker ben geworden en ik weet ook dat ik nog een lange weg te gaan heb maar ik kom er wel weer. Voor iedereen die dat nog niet inziet, jullie komen er ook allemaal weer dat weet ik zeker.

Tweety