Hoe oud ben je eigenlijk?

Ik probeer de reacties die je hebt gekregen toe te passen op alle blogs die je over jouw contact met deze jongen hebt geschreven. Er worden je zeker hele ware adviezen en inzichten geboden: ‘dat als het niet goed (voor jou) voelt, het niet goed (voor jou) is’, ‘deze jongen je manipuleert’, ‘hij zijn mooie praatjes maar eens moet gaan bewijzen in daden’, ‘dat hij de loser is’, ‘dat je er ‘dus’ mee ‘moet’ gaan kappen’, ‘jezelf niet meer moet laten vernederen’, etc., etc.

Allemaal inzichten en tips waar je zeker iets mee zou kunnen of behoren te doen.

Alleen…

… om het in de praktijk te brengen, behoren de beslissingen vanuit innerlijke motivatie aangestuurd te worden. Zolang het niet binnenin jezelf ‘klikt’ en je door gaat krijgen wat nu eigenlijk, dieper gelegen, de werkelijke redenen en intenties zijn dat je maar met deze jongen bezig blijft en hem zoveel ‘vrij spel’ blijft bieden, dan zijn alle adviezen feitelijk alleen maar lege woorden die er maar al te makkelijk weer afglijden. Het kleeft wel aan het oppervlak, je leest het, begrijpt wat er staat, herkent het ...maar 't schiet geen wortel binnenin.

Hoe goedbedoeld en inzichtelijk waar dan ook, deze zin: ‘als het niet goed voelt, dan is het niet goed’: zolang deze jongen voor jou een vervulling van bepaalde innerlijke behoeften (in jou) blijft vertegenwoordigen, dan hebben dit soort adviezen geen enkele invloed op het moment dat deze jongen weer van zich laat horen. Het zijn woorden op een scherm, je leest ze, je begrijpt het – maar uiteindelijk vervagen ze weer. Het komt vanuit anderen, niet vanuit jezelf. En zo verdwijnt eigenlijk de hele rits van goedbedoelde en ware adviezen die jou hier aangereikt worden, naar de achtergrond bij elk contact, interactie, hoor- en wederhoren waar deze jongen een rol speelt.

Ik ga er vanuit dat jij zelf ook wel weet en ziet dat het gedrag wat deze jongen vertoont jou enorm dwarszit en frustreert. Dat het niet tegemoet komt aan wat je voor jezelf wenst of voor ogen hebt. Dat je, rationeel gesproken, er ‘eigenlijk’ mee zou moeten kappen. Dit zijn echter externe aspecten, waar deze jongen zich dwars doorheen lult. Andere mensen, je omgeving, kunnen je vertellen wat ‘een loser’ het is, en dat je ‘weg moet wezen’, maar zij houden niet je hand vast terwijl zij deze woorden in je oor blijven fluisteren wanneer het moment zich aandoet. Precies dat moment, waarop het op de inhoud van deze woorden aankomt. Dat je het niet alleen ‘weet’, maar ook inzichtelijk zo ‘ervaart’ en ‘beleeft’.

Deze jongen hoeft zich maar ‘een beetje liever’ of met ‘een beetje meer aandacht’ naar jou toe te gedragen, en je ziet hem op dat moment al niet meer als ‘een loser’. Mensen kunnen jou vertellen ‘dat hij het niet waard is’, maar wanneer er door jou voor even weer een visioen door je hoofd flitst van de respectvolle, betrokken en betrouwbare jongen waarvan je hoopt dat deze jongen dat kan gaan waarmaken, dan is hij het, in jouw beleving op dat moment, ‘dus wél waard’.

Dit zijn de processen die momenteel inwerken op dit patroon waar jij steeds weer in vervalt.

En dan kan je wel als toeschouwer waarnemen dat deze jongen in jouw leven geen meerwaarde lijkt te hebben en dit voor jou uit blijven kauwen in overtuigende woorden zoals ‘hij is een loser’, of ‘smijt hem eruit’, maar dit patroon kan alleen doorbroken worden als de veranderingen, inzichten en keuzes die je besluit te nemen van binnenuit jou ontstaan.

Dat jij zo manipuleerbaar bent, kan er alles mee te maken hebben dat de dingen die je ‘weet’, vooral extern gelegen zijn (dat wat je ‘ziet’), maar dat het nog nauwelijks op jouw innerlijke 'binnengronden' gebouwd is. Dus dat wat je inzichtelijk ‘voelt’. Je ‘ziet’ wel dat er op zijn gedrag veel aan te merken valt, maar dit ook van binnen in jezelf ‘vast kunnen zetten’ met de conclusie wat dat eigenlijk werkelijk betekent voor jou en jouw geluk/zingeving, daarvoor behoor je dicht bij jezelf te blijven.

In al je blogs lijken er, vanuit jouw persoontje, een paar essentiële aspecten een zodanig grote rol te spelen in dit contact met deze jongen, dat ik vermoed dat deze de grootste belemmering vormen om resoluut en ook vastberaden de keuze te maken om deze jongen uit jouw leven te zetten.

Even een compilatie:

Ik las dat je 26 bent. Hoewel ik zelf op 26 jarige leeftijd absoluut niet bezig was met kinderen krijgen, trouwen en het vormgeven van een samenzijn tot aan verschijning van mijn eerste grijze haren, besef ik dat een ieder zo zijn of haar eigen dromen heeft die hij of zij verwezenlijkt wenst te zien. Die begrijp ik. Toch: je bent 'pas' 26. Nog jong. Er is, zeker gezien je leeftijd, op het gebied van vruchtbaarheid nog geen haast bij, feitelijk.

Dan is er nog iets anders, misschien nog wel veel essentiëler: een huwelijk of trouwen behoort niet het primaire doel te zijn als je met iemand samen bent, lijkt mij. Ik zou denken: als je met iemand samen bent, is het doel een gelijkwaardige, liefdevolle en emotioneel stabiele relatie opbouwen waar je beiden in kunt (mee)groeien en ontwikkelen, die zingeving en inspiratie biedt. En een huwelijk volgt dan, in overeenstemming, als dat verlangen er dus bij beiden is, vanzelf.

Je blogs te hebben gelezen, krijg ik de indruk dat je focus erg lijkt te liggen op het verwezenlijken van een toekomst ‘met iemand’ – in dit geval deze jongen. Je geeft toe ‘wel erg graag te willen’ en ook ‘erg snel te willen gaan’. Je ‘hem nodig hebt’. Je lijkt op zoek te zijn naar een ‘zekerheid’ die men vaak verwacht of hoopt in een huwelijk te vinden, of te vinden in het starten van een (eigen) familieleven. Herken je jezelf hierin?

Ik vraag me in deze af, wat voor jou ‘trouwen’ en ‘kinderen krijgen’ representeert? Waar staat 'een nestje bouwen' voor (en dan ook nog met een partner waar je zo je bedenkingen al bij hebt)? Is het iets wat je in je omgeving veelal ziet gebeuren, waardoor je er zelf ook zo mee bezig bent? Staat het voor een zekere veiligheid/zekerheid, wat je alleen niet lijkt te kunnen bewerkstelligen? Is het iets waarvan je denkt aan moet of behoort ‘te voldoen’? Is het dat je dan niet meer ‘alleen’ hoeft te zijn en een huwelijk hier officieel een (schijn-)‘garantie’ voor biedt? Ik stel je deze vragen, omdat ook zonder een huwelijk een lang samenzijn mogelijk is natuurlijk.

In het bijzonder wil ik nog even inhaken op jouw ‘pleaser’-gedrag. Er zit achter het ‘willen pleasen’, altijd een behoefte verborgen: je doet het om iets te ontvangen. Er zit altijd een 'pay-off' in verweven. Weet je van jezelf wat dit is of zou kunnen zijn?

Zeggen dat hij ‘een loser’ is, ga ik niet doen. Allereerst ken ik deze jongen niet en ten tweede maakt het feitelijk helemaal niet uit onder welk label of stoornis je deze jongen zou kunnen scharen. Het gaat erom dat deze jongen niet dezelfde behoefte lijkt te hebben op de manier zoals jij een samenzijn en relatie wenst vorm te geven. Hem de ‘Loser’-kaart toeschuiven, houdt jou alleen maar vast in het ‘negatieve’ en de focus op hem gericht. Niet wenselijk, ook al voelt het altijd zo 'lekker' om bevestigd te worden in je frustraties over iemand.

Ook ga ik niet tegen je zeggen ‘ermee te kappen’. Zeker zou dat de beste keuze zijn, maar om die keuze te maken en er volledig en vasthoudend in te staan, daarvoor behoor je de valkuilen in jezelf eerst te gaan dichten. Zolang die valkuilen 'gapende gaten' blijven, zal jouw behoefte namelijk nog steeds sterker zijn dan alle woorden en adviezen van anderen. Woorden gaan het niet winnen van deze behoefte in jezelf die je op hem projecteert, daarvoor is het te sterk, te aanwezig. De echo van de inhoud van adviezen en woorden zal wegebben op het moment dat jouw diepgewortelde behoefte weer opspeelt – en je deze jongen aangrijpt als individu om deze voor jou te gaan vervullen.

Probeer eens dieper in jezelf te kijken. Ga op zoek naar die behoefte die je hebt en wat er voor nodig is, wat jij zelf zou kunnen doen, om deze te vervullen. Sterk jezelf om emotioneel onafhankelijk te worden.

Mijn reactie samengevat: ik denk dat het je meer zal gaan brengen, wanneer je in binnenin jezelf gaat duiken en bewuster wordt van wat deze jongen voor jou precies ‘vervult’ – of beter gezegd: wat je maar blijft hopen wat deze jongen voor jou zou kunnen (gaan) vervullen.