Al een paar dagen gaat het nu zo, niet slecht, niet goed, ik voel me zo neutraal, grijs, lusteloos, kan nog niet echt veel dingen leuk vinden, gelukkig heb ik wel mijn humor weer terug, en maak ik ook weer scherpe opmerkingen, maar voor de rest is het allemaal ***. Het gaat dus wel ietsjes beter, maar wat een ellende moet je af en toe meemaken zeg, niet normaal, niet leuk, niet aan te raden. Ik wil echt weer normaal worden, ik wil haar een normaal plekje in mijn hart geven, zonder rancune, zonder wrok gevoelens, zonder haat of terug wil gedachten. Ik wil weer genieten van het leven, tevreden zijn met de situatie, lekker doorleven, genieten van de dingen die ik heb, maar dat heeft tijd nodig, dat frustreert nu zo, vervelend en irritant. Ik hoop echt dat dit niet te lang meer duurt, maar weet dat ik dat niet in de hand heb, dat het allemaal met slijten, helaas het is niet anders, ik ga mijn zonden nogmaar eens overdenken, plannen maken voor de toekomst, mezelf verbeteren, eindelijk eens de potentie die in me zit, die zij ook in mij zag er uit halen, geen gelul meer, geen smoesjes, niet meer vluchten, mijn ware zelf gaat opstaan en blijft staan.