Vrijdag was ik nog bij haar ivm afwikkeling financiele gedeelte(van werk), ik had haar daarvoor een mail gestuurd dat ik van haar af wilde en zo snel mogelijk de laatste betaling wilde ontvangen, toen ik bij haar kwam was ze zichtbaar nervous, we lachten zelfs, dat was al maanden geleden, ik denk dat ze bang was om de controle te verliezen of misschien een beetje bang om mij kwijt te raken, maar toen ik haar zag en dan gaat iedere keer zo dan smelt ik, dus trok ik mijn woorden van de mail weer in, ik zei natuurlijk meende ik het niet( en dat was fout van mij denk ik) want direct begon t kleineren weer, ben jij nou 55 zei ze, iemand van 55 schrijft zoiets niet (zij is 45) en ja hoor ze had me weer in de tang, ik word maar heen en weer geslingerd met mijn gevoelens, want ik hou veel van haar, maar vraag me af of ze het wel zelf voelt.
Zaterdag heb ik al vroeg een nog duidelijker berekening bij haar door de bus gedaan, en een mail er achteraan met specificatie, zaterdag rond het middaguur haar gebeld en vroeg of ze de specificatie had gezien, even snel zei ze, ze was verbaal zo sterk dat ik als een klungel aan het praten was, ik kwam niet meer uit mijn woorden en weer haalde ze me onderuit, ik ben aan het werk zei ze, ik belangstellend vragen waarmee dan, tja zei ze ik heb ook mijn beroepsgeheim dus thuis aan het klussen en dat is dan een beroepsgeheim bovendien snapte ik nooit wat volgens haar,trouwens er loopt hier iemand rond dus moet ik weer de regie in handen nemen, (ik wist nog niet wie) telefoongesprek afgesloten ik zei veel succes met je beroepsgeheim, naderhand kon ik mezelf wel voor mijn kop slaan, normaal ben ik verbaal erg sterk maar bij haar niet, het lijkt wel of ze er plezier in schept om mij onderuit te halen.

Zaterdagavond op de fiets naar haar huis gereden, het leek wel alsof ik het moest doen, heb over de tuinmuur aan de achterzijde zo haar huis in gekeken, zat ze te knuffelen met een vriend(62) van haar samen tegen elkaar aan op de bank, de tranen kwamen bij mij en hielden niet op, ik was in alle staten en toch ben ik direct naar huis gefietst, bij het wegrijden zag ik zijn auto staan.
Thuis gekomen wilde ik eigenlijk een sms sturen, op whatsapp heeft ze mij geblokt, toch heb ik niet verstuurd.
ik ben allerlei scenario's aan het bedenken die ik zou kunnen doen, maar die hebben met mijn boosheid te maken, hoe gemeen kan je worden behandeld en die zegt dat ze van mij houdt.
ik weet nu echt niet wat ik moet doen