Jaa dit is een lieve site voor lieve mensen dat erg fijn
Dankje vlindertje voor je lieve berichtje het zelfde voor jou!

Het verheugt mij dat je jezelf zo gauw thuis voelt op dit forum.

Ondanks dat je zojuist zelf de bodem van je verdriet had bereikt weet je “in no time” vrijwel iedereen op te fleuren met je warme charisma.
Ik vind je een openhartig, oprecht en vooral lief mens, kortom een verrijking.

Ook nadat je “over je eigen verdriet heen bent” hoop ik dat je nog een tijdje onze “Florence Nightingale” zal blijven. Je bent van onschatbare waarde voor “ons dorp”.

Bedankt voor al je lieve, opbeurende berichtjes.

Liefs van Quasimodo.

The greatest happiness in life is the conviction that we are loved- loved for ourselves, or rather, loved in spite of ourselves. (Victor Hugo).

Dag allemaal,
ik ben vandaag lid geworden en lees de laatste uur paar al jullie verhalen. Ik heb voor het eerst in de afgelopen drie jaar gehuild van opluchting (echt als een kind). Al jullie verhalen zijn zo herkenbaar. Ik dacht dat er echt iets mis met me was. Dat ik de enige op de wereld was die zoveel pijn heeft. Ik ben iemand die erg moeilijk praat over mijn gevoelens (en dat voor een vrouw:)) en problemen. Niet dat de mensen om me heen onbetrouwbaar. Ze zijn juist erg lief. Maar iedere x als ik een poging deed om erover te praten over de verschrikkelijke dingen die hij me heeft aangedaan dan waren de reacties standaard: Je moet hem vergeten. Hij heeft geen respect voor je etc etc.. Wat mensen niet begrijpen is dat deze opmerkingen me juist heel erg verdrietig maken. Ik wil gewoon mn verhaal kwijt ik vind het al zo moeilijk om het met iemand te delen. Ik wil gewoon dat er alleen wordt geluisterd. Niets meer. Ik weet dat mensen het goed bedoelen maar die dingen die men tegen me zegt heb ik al duizend keer tegen mezelf gezegd. Als het al aankwam dan was het van zeer korte duur. Voor het eerst verheug ik me om mijn verhalen hier te delen. Misschien dat dit me helpt bij mijn verwerkingsproces.
Liefs