Lang gelden dat ik hier nog was, en heb het weer eens nodig.
dacht dat mijn ex zou verdwijnen door minder en minder aan hem te denken... maar niets is minder waar. Na vier maanden en tot op vandaag was het van 16/1 geleden dat ik hem nog gezien had , lukte het me niet. Op die zondag zijn we samen met ieders moto nog een ritje gaan maken. Zo fijn, gestopt in een bos en op schoot bij hem geknuffeld .... (Hij heeft al wel vier maanden een ander!)
Vrijdag ervoor had ik via fb aan 't zoeken geweest naar oude liefdes en op zondag avond kreeg ik bericht ," ja , dat ben ik en geloof me of niet ik heb vrijdag achter jou gezocht maar schreef je naam fout mss"
wow het begon al te kriebelen.
en 's avonds staat deze persoon op mijn stoep na 28 jaar, het voelde zo goed, zo vertrouwd , het klikte , ....
dagen gingen voorbij , met ontmoetingen, smsjes, telefoons... en ja sex....
Tot op vandaag dat ik hem al drie dagen probeer vast te krijgen om eens te bellen, om te praten, had al zoveel te vertellen en telkens kwam hij met een smoes af. daarnet op msn : "ik zit met mijn eigen in de knoop , het is momenteel teveel. " dat was het dan , de hoop zonk weer in mijn schoenen.
Tweede probleem, mijn ex vriend is de trampoline komen brengen, was nog van mij, en het laatste wat er stond zodat ik eindelijk verder kan met mijn leven.
trampline samen uitgeladen, gezet, ging vlotjes wij werken kei goed samen. cappuccino gedronken , gebabbeld, en ..... weer in bed beland, (hij is nog steeds met die ander) onze gevoelens voor elkaar willen maar niet afsterven, het afscheid deed weer verschrikkelijk veel pijn. Stom mss van ons maar .....
Het lukt ons niet om elkaar los te laten, en ik zou het niet mogen toe laten omdat het tussen hem en mijn kids van zeven jaar niet goed gaat, is de voornaamste reden van uit elkaar te gaan.
ben dus weer eens teleurgesteld in mijn eigen, voel me rot, voel me slecht, weet niet meer wat ik moet doen.

rosko