Weer even een update.
Begin van de week de keus gemaakt geen contact meer met hem te hebben. Dit omdat het mij erg veel pijn deed elke keer contact met hem te hebben en te weten dat hij nu gelukkig is met iemand anders.
het was moeilijk, ik kan wel zeggen op sommige momenten echt moeilijk om weerstand te bieden niet op zijn telefoontjes of berichtjes te reageren. Ondanks dat ik tegen hem gezegd had geen contact te willen voorlopig, bleef hij elke dag een aantal keer contact zoeken. Hij wil me niet kwijt en respecteert niet dat ik nu rust wil, dat ik nu geen contact wil, voor mezelf, om mezelf weer te worden en de pijn niet meer te voelen.
ik merk dat dit met vallen en opstaan gaat en ik weet ook dat dit ook niet binnen een week helemaal goed is. Toch merk ik wel dat het gevoel voor hem aan het afnemen is. Toen ben ik gaan nadenken. Is het hem die ik mis of is het iemand die ik mis. Ik ben er nog niet helemaal uit maar ik weet wel dat ik het mis om dingen met iemand te delen, te knuffelen, te lachen enz. Nu nog achter zien te komen of mijn gevoelens voor hem echt verliefdheid is of zijn het gevoelens van vertrouwdheid, geborgenheid en misschien ook wel iets van verliefdheid omdat we hetzelfde op hetzelfde tijdstip doormaakte. Het is allemaal nog verwarrend maar ook hier zal ik duidelijkheid in krijgen. Het ging dus best de goede kant uit met mij.
Tot vandaag. Ik kom thuis en hij staat voor mijn deur. Hij wil met me praten. Snapt niet waarom ik niet reageer. Hij kan niet zonder me, wil me niet kwijt. Op alles wat ik zeg heeft hij een weerwoord. Het is toch goed om nog contact te hebben, we hebben zo'n goede band, zo'n band nog nooit met iemand gevoeld. Mijn vraag wat hij dan bij haar doet, ontwijkt hij.
Ik heb hem gevraagd mij tijd te geven en te gaan. uiteindelijk heb ik hem dan toch zover gekregen dat hij is gegaan. Alleen denk ik niet dat hij mij met rust laat. Hij was emotioneel toen hij ging en gaf aan me snel weer te spreken.
Wat heeft hij, een bord voor zijn kop of wat.
Denkt hij dat het voor mij zo makkelijk is. Dat ik het fijn vind dat alles nu een puinhoop is, dat ik het zo leuk vind te horen en te zien dat hij een vriendin heeft.
Ik blijf bij mijn keus. Het doet nu zoveel pijn hem weer gezien te hebben en het is weer een chaos in mijn hoofd. Het lijkt net of alles waar ik deze week aan gewerkt heb in een keer is weggevaagd.
Ik blijf volhouden en doorgaan. Niet altijd makkelijk en zeker na vandaag niet