Nu, iets meer dan 2 maanden geleden, begin december maakte mijn toenmalige vriendin het na ruim 12 jaar uit. Een "korte" inleiding:...

Na een relatie van ruim 12 jaar heeft mijn vriendin (26) mij(31) laten weten dat ze geen gevoelens meer voor mij heeft en dat het beter zou zijn om uit elkaar te gaan.
Mijn ouders en ik hebben haar uit een vervelende thuis situatie getrokken en haar helpen worden tot wat ze nu is (goede baan en nagenoeg alles wat haar hartje wensde). Mijn ouders hebben haar dan ook altijd als hun eigen dochter beschouwd en haar alles gegeven wat ze nodig had (niet alleen materieeel).

Sinds 4 jaar wonen wij samen en hebben vorig jaar zelfs een huis gekocht. Deze 4 jaar zijn niet de beste periode geweest in onze relatie. Zelf had ik problemen met het niet lekker in mijn vel zitten en niet echt weten wat ik wilde, reorganisaties en verlies van goede collega's maakte alles er niet makkelijker op. Hierdoor was ik niet de persoon die zij in het begin van onze relatie kende. Het praten ging niet lekker meer en zij kreeg van mij het gevoel dat ik niet meer van haar hield, wat overigens helemaal niet het geval was.

We hoopten beiden dat de koop van een huis een nieuwe start voor ons beiden zou betekenen, helaas was het huis niet helemaal wat we hoopten dat het zou zijn en de nieuwe start bleef uit. Na verloop van tijd voelde ze zich ook niet prettig meer in het huis.

Drie maanden geleden kreeg ik dus van haar te horen dat ze vond dat we uit elkaar gegroeid waren en dat ze geen gevoelens meer voor mij had, ook dat ze zichzelf bij mij "minder" voelde en het gevoel had dat ik me voor haar schaamde. Ze wilde weer alleen en gelukkig zijn. Op dat moment had ik het idee dat ze in een "dip" zat en dat het wel weer goed zou komen als ik haar maar de tijd zou geven. Ze verliet vaak het huis met de woorden: "Ik moet nadenken of ik word gek in dit huis". Elke keer dat ze dat deed eindigde ze weer bij mijn beste vriend thuis; een jongen die ik al ruim 16 jaar zeer kende (dacht ik) en waarmee we samen veel dingen deden. Zelf zag ik in dit gedrag geen kwaad, ik dacht laat haar daar maar tot rust komen. Zelfs wanneer ze overnachtte zocht ik er niks achter, want: He, hij is mijn beste vriend...
Het begon allemaal wat verdachter te worden op het moment dat ik merkte dat ze extreem veel met hem aan het sms'en en bellen was. Normaal gesproken mocht ik alles lezen maar nu werd ineens alles angstvallig gewist. Al die tijd heb ik gedacht dat hij probeerde om het tussen ons weer goed te krijgen.

Tot 2 januari j.l. Ze bleef wederom bij mijn "vriend" slapen met de smoes geen zin te hebben om door de kou naar ons eigen huis te gaan. Eenmaal alleen thuis gekomen ben ik zoals ik al vaker had gedaan wat spullen en kasten gaan doorzoeken en vond uiteindelijk een brief waarin ze hem schreef wat ze voor hem voelde en hoe ze zich voelde over de dingen die tussen hun gebeurd waren. Meteen heb ik mijn "vriend" gebeld en gevraagd naar uitleg. Zowel hij als zij ontkenden dat er wat was gebeurd en dat het slechts een fantasie van haar was, wel vertelde ze dat ze al bijna 3 jaar (!) gevoelens voor hem had

De week nadat ik de brief gevonden had is heel snel gegaan, halverwege de week bekende mijn "vriend" dat er inderdaad wat gebeurd was. Vreemd genoeg voelde ik op dat moment nog geen kwaadheid tegenover hem en heb zelfs nog enkele malen met hem gesproken. Hij vertelde me dat hij al 2 maanden op de hoogte was van de gevoelens van haar voor hem (en toch vertelde hij me niks). Na het laatste gesprek met hem zijn bij mij de puzzelstukjes op de juiste plaats gevallen en kwam de kwaadheid opzetten. Vervolgens heb ik hem laten weten dat voor mij onze vriendschap over is en dat ik ook niks meer met hem te maken wil hebben. Hij blijft echter volhouden dat hij vrienden wil blijven (zij ook) en dat we elkaar moeten helpen om uit de problemen te komen. Dit zie ik totaal niet zitten, vrienden doen elkaar zulke dingen niet aan, vrienden bedriegen elkaar niet, vrienden kunnen elkaar vertrouwen.

Mijn (ex)vriendin is momenteel dus helemaal gek van hem, omdat ze het zo goed met elkaar kunnen vinden, met elkaar kunnen lachen, praten etc. Hij voelt (volgens haar en zijn zeggen) echter niet meer voor haar dan als zijnde een "zusje", ondanks wat er tussen hun gebeurd is. Hij zegt wel dat het niet had mogen gebeuren en dat hij er zich rot over voelt maar als er geen gevoelens waren dan was dit toch nooit gebeurd? Zeker niet enkele malen ?!?
Hoe zal dit nu aflopen??? Door voor hem te kiezen zet ze een heleboel aan de kant, zowel personen alswel dingen die wij in 12 jaar hebben opgebouwd. Vreemd is dat ze enigszins "aardig en vriendelijk" tegen me blijft doen, iets wat ik niet helemaal begrijp.

Vanaf begin januari logeerde ik bij mijn ouders en bleef zij doordeweeks in het huis en 's weekends bij mijn "vriend". Tot een week geleden: ik besloot gewoon weer ik het huis te gaan wonen omdat al mijn spullen er stonden en ik niet wilde dat mijn "vriend" er langs kwam. Toen ze dit vernam heeft ze haar kleren gepakt en is naar hem gegaan.

Wat ik ook vreemd is, is dat ze zo veranderd is; ze is momenteel heel uitbundig en los, iets wat ze nooit is geweest, het gaat volledig tegen haar normale gedrag in. Mensen in haar omgeving herkennen haar niet meer. Ook haar liefde voor haar katten (haar katten waren haar kindjes) lijkt te moeten wijken voor haar nieuwe "ik". Ze laat ze nu gewoon alleen en geeft ze nagenoeg geen aandacht meer, iets waar ik het zelf best wel moeilijk mee heb, de beestjes weten van niks en zijn ook wat van slag lijkt me.

Momenteel lijk ik over de grootste schok heen te zijn en voel me dagelijks iets beter. Collega's zien ook dat het beter met me gaat. In tegenstelling tot mijn ex. (we werken in hetzelfde bedrijf)Men zegt dat ze er slecht uitziet. Wanneer we elkaar spreken kijkt ze me niet aan maar kijkt naar beneden of wendt haar hoofd af.

Wat ik me afvraag is wat er zal gebeuren? zal ze eens gaan beseffen waar ze mee bezig is en wat ze veroorzaakt heeft. Zou er een schuldgevoel of misschien wel spijt om de hoek komen kijken???

Voor diegenen die het tot zover heeft gelezen: Bedankt voor de aandacht!

Wesley