Gisteren na lange tijd weer een echt gesprek met mijn ex gehad. Ik had hem tijden geleden gevraagd erover na te denken om ons nog een kans te geven. Hij was enorm druk en ik heb er verder niet actief naar gevraagd. Wel heb ik hem verteld dat ik wilde dat hij er goed over na zou denken en niet alleen een ja of een nee zou antwoorden.
Sindskort is hij minder druk en heb ik hem dus gevraagd weer eens wat af te spreken. In tussentijd hebben we alleen oppervlakkig contact gehad. Ik heb hem gisteravond verteld wat ik dacht dat er mis was met ons beiden en ook dat ik vertrouwen heb op een eventuele toekomst. Ik geloof dat je met hard werken ook een relatie die heel diep in een dip zit weer goed kan krijgen. Hij, die altijd al zijn beslissingen op ratio baseert, maakte nu een gevoelsbeslissing. Terwijl ik hem de hele avond ook heb proberen uit te leggen (en hij was het daar grotendeels mee eens) dat zijn gevoel nou juist hetgene is wat 'niet goed' functioneert (even plat gezet). Hij is iemand die ten koste van alle emoties en gevoelens ontwijkt. Het antwoord wat ik dus uiteindelijk kreeg was, kort gezegd: mijn gevoel zegt nee, maar als ik met mezelf bezig ga en jij gelijkt blijkt te hebben, dan kan dat anders worden. Ik had gehoopt op een afsluiting, iets waardoor ik mezelf kon vertellen dat ik verder moet. Maar dit antwoord maakt dat weer zo moeilijk. Maar ik moet toch verder. Ik moet het van me af zetten. Ik kan en wil niet eeuwig blijven hopen, ik wil verder.