Hoi As32

Weet je As..Ik vind eigenlijk dat je jezelf een schouderklopje moet geven..
Je bent uit je dal gekropen en heb wederom de sprong gemaakt om je open te stellen, en jezelf de kans te geven op nieuw geluk. Je bent opnieuw 'verliefd' geworden, iets wat je je nooit voor had kunnen stellen...Dat het niet geworden is wat je gehoopt had, ok..maar ergens diep in je hart, heb je die stem die je hoorde roepen genegeerd....Vanaf het moment dat hij vertelde dat hij niet dol was op kinderen, had er een rode vlag uit moeten gaan...
Die ging ook wel uit....maar je gevoel 'swept you away'....Na alles, wat je de afgelopen tijd doorgemaakt heb, is de roes waarin je terecht bent gekomen met deze man, onweerstaanbaar geweest voor je...Op zich niet erg, want wie niet waagd die niet wint, en als je een nieuwe kans wil wagen komen daar risico`s bij kijken. Maar ondanks het feit dat je wist dat hij niet van kinderen hield, heb je hem toegelaten in de hoop dat dat misschien zou veranderen, maar het veranderde niet..integendeel..
Laat je nu niet verblinden dat je kinderen de ware redenen zijn...
Dat zijn ze niet echt...Ik vind het rot om te zeggen, maar als hij werkelijk van jou had gehouden dan waren je kinderen helemaal geen probleem geweest....Jij bent onder andere omstandigheden en gevoel 'ingestapt' dan hij... Ik krijg een beetje het gevoel dat jij fungeerde als 'rebound', want toen je hem leerde kennen zat hij is de put, en toen het beter met hem ging, trok die aan zijn stutten....Dan valt hij in mijn ogen in de categorie 'nemer'...( zie mijn blogs)
Je hebt de kans genomen, maar het was mis...Maar zou je echt samen willen zijn met een man die niet van (jouw) kinderen houd? Denk je niet dat zoiets altijd tussen jullie in zou blijven staan? Denk je niet dat het uberhaupt een groot struikelblok was geweest voor hem, want hij had ook je ex, de vader van je kinderen, het hoofd moeten bieden als daar contact mee is vanwege de kinderen( weekends, vakantie`s). Om dat aan te kunnen is v?ɬ®?ɬ®l liefde voor nodig....en daar ontbrak het hem aan.
Hij zou dan alleen maar oog voor jou (lijf en sex) hebben, en je kinderen niet kunnen/willen geven wat ze eigenlijk verdienen....Hun nestje is al lekker warm dankzij jou, hij zou het n?ɬ?g warmer en knusser moeten/kunnen maken..en als dat er op voorhand al niet in zit, voegd het geen 'waarde' toe aan jouw gezin.....
Je moet jezelf niet verwijten dat je 'een stap' in de goede richting hebt genomen...na al je verdriet en ellende..
Dat MOET je ook doen...je MOET het risico nemen om je hart te openen en iemand binnen te laten....anders komt er niemand binnen..simpel..Je hebt een zware tijd achter de rug en bent overeind gekrabbeld en de moed bij elkaar geraapt om weer deel te nemen aan het leven...Het heeft je veel tranen en hartenpijn gekost, maar het ligt achter je! Je keek nu vooruit! Het was je eerste poging...en ook daarvan wist je dat het anders af kon lopen dan dat je gehoopt had...Maar moet je daarom zeggen: ik ben stom geweest, ik verdien dit, zie je nou wel dat ik niks voorstel,ik vertrouw niemand meer, zie je, er is niemand voor mij, het zijn allemaal leugenaars en bedriegers....en dan nog een flink portie minderwaardig denken over jezelf en je sta weer terug bij af, bij toen je ex wegging...waar je net een beetje overheen begon te komen, en dan nu dit weer....Is hij dat waard? Werkelijk?
Misschien moet je nog wel eerst vier, vijf keer een poging wagen voordat je kan zeggen:Zo, die man heeft voldoende kwaliteiten in zich om samen met ons een gezin te vormen....Als jij weet wat je wil, wat je nodig heb, wat je kinderen nodig hebben, wat je verlangens zijn, wat je verwachtingen zijn binnen een relatie, wat je kan en wil geven of nemen....Als je dat tot op zekere hoogte goed weet, dan moet je ook oog leren krijgen of een man die jij ontmoet, dat in zich heeft. Dat dat een weg is vol kuilen en gaten is, begrijp je natuurlijk wel, en je moet goed op je hoede zijn...Maar eens zal die voor je neus staan...En dan gaat alles als vanzelf....Daar gaat tijd overheen..ik weet het...Het kost tijd en geduld om iemand te leren kennen en te daten enz, enz....Maar je heb wel zelf het heft in handen! Hij moet een aanvulling zijn, geen invulling (zie mijn blogs) De invulling aan je leven en dat van je kinderen geef je al, je hebt niemand nodig die tegen je zegt wat je wel of niet mag of kan doen....Je zit niet te wachten op iemand die jou verbied iets te dragen of contact te hebben met mensen die jou plezier brengen in je leven....of wel soms?
Of na drie maanden lover, ineens veranderd in je pappie en je vertelt wat goed voor je is?
Die jouw vertelt dat jou enige recht, het aanrecht is, en je behandeld zoals je niet behandeld wilt worden...Hebbie al die tranen vergoten en ben je met schade en schande wijs geworden voor niks? Nee toch? Precies...Ok dan.....
Sluit je hart en heb het volste vertrouwen in jezelf! Verbreek ALLE contact, en laat hem mijlenver achter je...Hij IS het niet....Maak jezelf niet ?ɬ®?ɬ®n verwijt, gooi jezelf niet ?ɬ®?ɬ®n grammetje schuldgevoel op je nek, laat je zelfvetrouwen er niet onder lijden....
Je bent in de bloei van je leven...je hebt twee prachtkinderen...JIJ bent prachtig en geweldig in alles wat je doet of laat....Twijfel er nooit aan, dat daar nooit niet naar wordt omgekeken...Kop omhoog, schouders recht..en niet meer omkijken..VOORUIT kijken, das veel beter....Accepteer het zoals het is, en laat het los...zo snel mogelijk..
Ik weet dat het heel moeilijk is en dat je keihard moet zijn voor jezelf, maar het is the way out....
Als je mijn blogs lees dan zal je het een en ander wel duidelijk worden wat ik bedoel met gever,nemers enz...maar dat is natuurlijk geheel aan jou of je daar zin in heb:-)

Je bent al zo ver gekomen..laat je dat niet ontglippen..

Een warme groet FreeSpirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...