geraak onmogelijk over EX heen

Ik was er op mijn 17 van overtuigd nooit een lief te zullen hebben, tot ik plots Timothy tegenkwam. Het was een vriend van vrienden en ik viel als een blok voor hem. Na een paar weken op nieuwjaar hebben we de stap gezet. We zijn samen geweest voor bijna 6j. Het waren geen makkelijke jaren al zeg ik het zelf. Hij had moeite met het zoeken van een job ik studeerde en geraakte in een depressie. We zijn daar allemaal doorgekomen en samengebleven. Nu 2j geleden maakte hij het plots uit na een stomme ruzie, hij wat in een sleur, kon zichzelf niet zijn vond dat ik onredelijke eisen stelde,.... een hele boterham. Ik kon zelf niet begrijpen waar dit plots vandaan kwam, we maakten volop plannen en grapten zelfs al over kinderen. Geen vuiltje aan de lucht. Wel waren er een aantal zaken die me wat begonnen ergeren , zaken die verandert waren sinds ik hem had leren kennen; zo was hij van niet-roker plots ene roker, hij was minder sportief dan hij beweerde en was de laatste jaren dan ook wel wat kilo's bijgekomen, nam het niet altijd zo nauw qua hygiene. Had hem dat dan voorzichtig willen aanhalen en hij ging er ook allemaal op letten maar vaak moest ik echt bijna als een berispende moeder iets zeggen voor het doordrong.

Dit kon hij dus niet aan. Nadien maanden later kwam ik hem op een feestje terug tegen. Na vele blikken uit te wisselen stapte hij terug op mij af en zei dat ik tot enkele weken nog in zijn gedachte zat. Hij had ondertussen een nieuwe vriendin (een oud medestudent, die hij altijd meer als one of the guys had gezien dan een potentiele vriendin). Hij zei dat hij me eigenlijk TE graag zag maar ook zichzelf wou blijven en omdat hij bereid was zichzelf aan te passen aan wat ik wou, had hij het gevoel zichzelf te verliezen en dit gaf hem angst en een gevoel gevangen te zitten . Hij gaf ook aan indien we elkaar nu waren tegengekomen het wel had kunnen lukken. Hij nodigde mij daarna uit bij hem op het app(dit gaf me ene heel raar gevoel er na een jaar terug te komen), daar dronken we nog iets , hij nam me vast ewn zei dat het fantastische jaren waren geweest. Hij ging naar bed, ik was licht aangeschoten en greep de kans om naast hem te komen liggen. Hij heeft me niet uit het bed gejast maar nam me halverwege de nacht vast en zei; ik hou van je E....(Heeeeel verwarrend!!!)
Nu een paar dagen later heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en hem een brief geschreven om samen terug een kans te grijpen en dat dit niet voor niets is gebeurd. OOOh kreeg ik me daar ene zoedende telefoon terug, dat ik compleet gek was te denken dat het terug ok zou komen, dat hij zat was en ik misbruik had genomen van de situatie. Dat hij nog nooit zo gelukkig was als nu met J. Ik was zeer diep geraakt dor dit telefoontje maar nu 2j later ben ik nog steeds verliefd op hem omdat ik weet hoe het ineen zit. en ik weet waarom hij voor haar kiest, zij is meer vrijgevochten en kan gerust een paar dagen zonder haar lief terwijl ik het liefst zovele mogelijk samen wou delen..deze meid is veiliger, moet hij minder voor voelen. Hij komt uit ene gescheiden gezin en hij heeft altijd de schrik gehad ooit zelf zo te eindigen dus dan liever uiteen gaan met iemand die hij minder graag ziet zeker dan iemand om wie hij echt geeft.

Ik kom mijn ex schoonmoeder en zijn zus geregeld tegen en het voelt zo raar om hen gewoon ene glimlach toe te werpen en door te stappen alsof er niets is gebeurd. Zijn ma heeft me nog bijna 2j nadien in haar facebook gehouden alsof ook zij geen afscheid kon nemen zelfs toen hij al samen was met J.
Mijn ouders zien mijn ex soms en dan vraagt hij altijd naar mij. Mijn pa zei onlangs tegen hem enfin ondanks dat het niet met onze dochter is willen we wel dat je gelukkig wordt. Zijn reactie hierop was, goh geluk ik bekijk het ni zo we zien wel wat de dag brengt..toch niet meteen aan het overlopen van liefdesgeluk precies :s allemaal van die verwarrende signalen.

Ik ben op mewelf gaan wonen maar ik heb zo'n angst nooit meer iemand tegen te komen en hoewel ik die angst heb wil ik niemand anders dan hem. Ik ben ondertussen 26j en ja ik weet dat is nog jong maar ik zit echt met die angst alleen en kinderloos te blijven net zoals ik me voelde op 17j. Die jaren samen met hem waren zo mooi. Ik ben egen uitgaanstype en daar komt bij dat ik ene aangeboren aandoening heb dat altijd eerst een hele uitleg en aanvaarding vraagt

xxx

Ma, 05/05/2014 - 19:47 — waterman

Lieve Elvira

Volgens mij moet je jezelf een vraag stellen. Serieus..... Denk je serieus dat hij nog bij je terugkomt? Denk je dat het nog niet uit is? Ik vraag niet wat je hoopt, wat je het liefst zou willen, ik vraag om de rationele afweging..... Denk je werkelijk dat hij eigenlijk voor jou zal kiezen? Niet of je WILT dat hij voor jou kiest, maar of hij feitelijk voor jou kiest. En je hoeft mij geen antwoord te geven, maar jezelf

Nu, na 2 jaar, zijn daar nog maar twee antwoorden op mogelijk: JA of NEE. Niets meer er tussenin........ JA of NEE. En is het antwoord JA, dan moet je met hem gaan praten. Hem vertellen wat je ervan denkt, en wat jouw analyse van de zaak is. Met de grote kans dat hij dat niet met je eens is, maar dan ben je niet verder van huis dan nu. Want nu is het ook al uit. Of het antwoord is NEE, en dan is ook duidelijk wat je moet doen. Dit achter je laten, en je eigen leven weer vorm geven.

Maar deze situatie, dat je hoopt op iets en je vastklampt aan iets wat in geen velden of wegen echt te bekennen is, dat kost je alleen maar tijd. Kostbare tijd. Dat moet je niet willen. Je moet voor de duidelijkheid gaan. Hoe hard die soms ook is.............

Sterkte!!! Knuffels terug!!!
Waterman

Din, 06/05/2014 - 21:19 — Elvira

Hey Goh ik weet zelf ook al

Hey

Goh ik weet zelf ook al heel lang het antwoord op die vraag maar ondanks kan ik hem niet bannen uit m'n hart. ik hou nog steeds van die kerel en ik weet hij ook van mij maar zijn verleden heeft hem getekend.
Stoem e uit mekaar gana omdat je mekaar TE graag ziet en je veel voor de ander over hebt, zoveel zelfs dat je jezelf wil wegcijferen maar uiteindelijk is de eigen persoonlijkheid sterker en los je het op door wat je graag ziet van je af te duwen Het is zoals ik zei, had nooit gedacht ooit een lief te hebben. Ben hem dan ook zo dankbaar voor die 6j dat ik me zeer geliefd en bijzonder heb gevoeld. Kmis dit allemaal zo erg alsook hem om diezelfde gevoelens aan terug te geven.

Ben ni echt een persoontje om alleen door het leven te gaan, ben daarvoor teveel een gevoelsmens

xxx

Woe, 07/05/2014 - 06:36 — petals (of verwijderd)

ik lees twee dingen in jouw

ik lees twee dingen in jouw verhaal die me wel opvallen.
Ten eerste dat je had gedacht nooit een lief te hebben. Waarom denk je dat? Denk je dat nu nog steeds, diep vanbinnen? Hoe is je zelfvertrouwen, vind je jezelf mooi, liefde waard, iemand waar mannen in geïnteresseerd zijn? Ik denk dat hier ook wel een sleutel ligt tot het blijven vastklampen aan deze ex. Want als je diep vanbinnen nog steeds die gedachte hebt, dan denk je vast ook niet echt van goh er dienen zich binnenkort anderen aan waar het misschien toch beter mee werkt. Positief naar de toekomst kijken en ook denken er zijn meer leuke mannen die geschikt voor me zijn, dat zou al heel erg helpen. Nu blijf je in een dankbaarheid en gedachten aan de mooie dingen uit je vorige relatie vastzitten terwijl het al lang uit is. Ik zou je echt aanraden om realistisch naar de toekomst te gaan kijken, naar jezelf en wat deze gedachten in jou veroorzaakt.

Ten tweede de gedachte dat hij door zijn verleden getekend is. Ik heb dat al zo vaak bij vrouwen naar voren zien komen, herken het van mezelf in eerdere relaties ook, die romantiserende gedachte bijna. Ik geloof best dat iemand in zijn verleden ook dingen heeft meegemaakt maar ook dit kan dienen als een 'excuus' om er maar langer in te blijven vasthangen, je redeneert dan: hij hield echt ook wel van mij, alleen door zijn verleden kon het niet, het was zo mooi, we zagen elkaar gewoon te graag... en geeft het daarmee eigenlijk bijna een reden buiten hemzelf om. Ik geloof best wel dat hij zijn verleden heeft, en ook dat hij je graag zag, maar het is toch echt HIJ zelf die weg is, HIJ zelf die keuzes maakt, HIJ zelf die niet meer bij jou wil zijn. En HIJ zelf die dan met eventuele issues uit het verleden aan de bak zal moeten. Dat is de realiteit. En hoe hij dat verder doet, tja. Er zijn ook mannen die die dingen niet hebben. En die kun jij ook tegenkomen. Maar niet als je blijft denken aan je ex die al lang en breed verder is met zijn leven.

Woe, 07/05/2014 - 08:14 — Elvira

Hey Goh ik heb met mezelf een

Hey

Goh ik heb met mezelf een beetje een haat-liefde verhouding. Deze tijd na de breuk is het wel verergerd. Ik kan er soms echt staan maar soms lijkt ook alles ineen te storten over iets heel kleins. Ik ben geen babe, wil dat ook ni zijn, maar veel koppen die omdraaien in het voorbij lopen zie k niet Goh ik vermoed dat die huidaandoening voor de andere partij makkelijker te accepteren is dan voor mezelf en dat houdt me nog teveel tegen om de echte ik te tonen. Vrienden omschrijven me wel eens grappend als mysterieus, ik herken dat ook wel van mezelf. Ik ben altijd heel voorzichtig en zal nooit teveel over mezelf vertellen of tonen en daar worden mensen soms zenuwachtig van, niet weten waar ze je nu hebben

Goh, hij heeft het zelf toegeven dat hij me te graag zag en dit niet kon volhouden. Hij wou mij proberen geven wat me gelukkig maakte maar wou zich niet teveel aanpassen en gaf voor zichzelf toe dat hij zeneige ook moest beschermen. Dus gaf hij de kans om iemand tegen te komen die daar wel in kon lukken. Dus het is niet echt een verromantisering van de situatie, toen we samen waren heeft hij ook meermaals zijn angst en woede geuit ivm de scheiding en dat hij schrik had om ook zo te eindigen. Hij kon ook geen ruzie maken, hij werd wel kwaad bij een onenigheid maar liep dan weg, ging de deur uit voor een paar uur, kwam terug en we legden het bij. Wat een heel simpele manier van ruziemaken lijkt maar eigenlijk was dit niet gezond, we hadden gewoon eens een paar keer fikse ruzie moeten maken, frustraties beter uiten.

Ochjah veel als dit, en als we zus of zo
Het feit blijft dat mijn hart telkens een sprong maakt als ik hem zie of iemand iets over hem te melden heeft. Zie die jongen doodgraag en het is wel zoals ze zeggen je eerste liefde is iets wat je blijft meedragen. Heb nadien nog wel geprobeerd met een gast maar dat is toch doodgebloeidl, we konden ons allebei niet smijten dus... dus ik weet het zit er wel in hoor maar het is voor mij alleen moeilijker dan toen ik 17 was. Gewoon op cafe vriend van een vriend, nu lijken sociale contacten allemaal vluchtiger en moet iedereen eerst half zat zijn voor ze je durven aanspreken, niet iedereen natuurlijk maar het valt me wel op.

Wie is online

Enquête