Als eerste wil ik je zeggen je bent geen suffe griet die jongen is niet eerlijk tegen je geweest en ook al ging het allemaal erg snel je hebt er veel gevoelens in gestopt. Dat je steeds aan hem moet denken dat kan ik op een bepaalde manier wel begrijpen ik denk na 6 maanden ook nog steeds overdreven vaak, dag en nacht aan hem. Maar je moet vooral proberen aan jezelf te denken, je doet je hiermee alleen maar pijn probeer zo hard het ook is los te laten. Bij mij helpt het om aan zijn slechte eigenschappen te denken en aan onze ruzies, als ik hem soms echt mis en niet meer kan schrijf ik het op, soms verstuur ik het naar hem, ik denk niet dat het hem interesseert maar het lucht bij mij enorm op. Ik hoop dat je er iets aan hebt, Sterkte !

Hey You,

Nee, dit is helemaal niet raar, verliefdheid kan zo heftig zijn...Het is onbeschrijfelijk en is niet (helaas) niet altijd rationeel. Herken het allemaal, ben heel lang met iemand omgegaan maar was niet echt verliefd (10 maanden) toen 4 extreem verliefd, terwijl de situatie, rationeel gezien, niet echt een mooie toekomst zou voorspellen. Blind van verliefdheid, jezelf kwijt zijn, het niet kunnen plaatsen enz. enz. Wat ik je wil zeggen, denk niet dat het goed is dat je er zo lang last van hebt. Maar wel dat het erbij kan horen.

Take care, en mocht je er over willen praten of mijn ervaring of verwerking horen, laat maar een berichtje achter

Hier hetzelfde; ik werd ook altijd alleen maar verliefd op mensen die ik al goed kende. Het groeide langzaam en mijn relaties ontwikkelden zich meestal uit goede vriendschappen - heel prettig, vind ik. Maar soms loopt het anders. Ik ben ook tot over mijn oren verliefd geworden op iemand waar ik een heel positief beeld van heb, maar die ik welbeschouwd amper ken. Ik denk dat het inderdaad normaal is, en iets waar je gerust van kunt genieten (iets anders kun je er toch niet aan doen), maar het houdt wel automatisch het risico in om gekwetst te worden. Het vergroot ook de kans dat een mens domme dingen doet, daar kun je nog voor proberen op te passen (al is het kenmerkende aan die verliefdheid nou juist dat oppassen niet zo wil lukken).

Wat in ieder geval niet telt als 'domme dingen doen' is oprecht reageren op hoe iemand met je omgaat. Voel je niet gegeneerd omdat je jezelf hebt laten kennen! Ik heb verschillende keren het gevoel gehad dat ik mezelf een beetje voor schut had gezet, nadat ik vrolijk mezelf was geweest in een relatie, terwijl dan later bleek dat de ander minder voor me bleek te voelen dan ik dacht (of de situatie iets anders was dan ik gedacht had). Dat voelt een beetje hetzelfde als heel enthousiast terugzwaaien naar iemand die zijn hand opsteekt, terwijl dan blijkt dat hij iemand groet die achter je loopt... dezelfde lulligheid, maar dan veel groter en erger. Maar hoe lullig is het nou helemaal om terug te zwaaien naar iemand die zwaait? Dat is gewoon iets aardigs om te doen; en zeker in gevallen waarin iemand je alle reden geeft om aan te nemen dat de situatie 'zus' is, is het niet jouw verantwoordelijkheid als de situatie 'zo' blijkt te zijn. Jij bent oprecht geweest, en hebt je passend gedragen bij de omstandigheden zoals jij die kende. Daar hoef je je nooit voor te schamen.

Je hoeft niet te denken dat je je hebt gedragen als een idioot, en je bent al helemaal niet goedkoop. Als iemand je euh... 'neemt' (<- overdrachtelijk, in emotionele zin), zonder datgene aan commitment en oprechtheid terug te geven wat hij heeft beloofd, dan ben jij daar niet goedkoper van geworden, net zo min als iemand die een kunstwerk uit een museum rooft, dat kunstwerk minder waard maakt. De verantwoordelijkheid voor zulk gedrag ligt bij hem.

Dat wil allemaal niet zeggen dat je boos moet zijn of hem een eikel moet vinden (al mag dat best). Het betekent volgens mij alleen dat je het niet op je eigen schouders hoeft te halen. Gebeurd is gebeurd, jij bent je leuke verliefde zelf geweest -niks mis mee- en jou valt niets te verwijten. Jij hoeft je alleen maar te concentreren op helen.

Overigens, dat je steeds nog aan hem denkt en ermee opstaat en mee naar bed gaat; dat moet een rotgevoel zijn. Ik vraag me af of het nu, na negen maanden, nog net zo fel pijn doet als in het begin, of dat het gevoel intussen zachter is geworden.

Als het nou inderdaad minder pijn doet, maar je maakt je vooral zorgen over het obsessieve ervan, dan helpt het misschien om jezelf niet kwalijk te nemen dat je eraan denkt. Het is nou eenmaal zo, het is niet per se erg. Registreer zonder waardeoordeel dat er een gedachte aan hem in je opkomt, en laat die gedachte gewoon vanzelf voorbijgaan. Ga lekker door met de dingen die je leuk en interessant vindt, accepteer dat er soms een gedachte aan hem tussendoor fietst. Richt je aandacht dan gewoon weer op waar je mee bezig was, enzovoort en zo verder. Dan heb je ten eerste al minder last van de gedachtes die langsdrijven, en ten tweede blijken ze dan vaak al rap minder te worden.

Nou ja, zo werkt het voor mij. Ik moet mijn tot drama gedoemde pats-boem-verliefdheid op de achtergrond zien te krijgen, als ik dit jaar mijn studie nog wil afronden. Concentratievermogen is mijn werkkapitaal, maar het komt me niet aanwaaien. Misschien heb je iets aan mijn tip.

Groetjes,

Chryso

Door te beseffen dat hij je gewoon super bot gedumpt heeft dat je je daarom zo voelt.
Je betrekt ZIJN onkunde (om er op een respectvole manier een einde aan te maken) op jezelf, alsof jij dat wel zou verdienen enz..terwijl je dat juist bij hem moet laten. Tuurlijk een einde is nooit leuk, maar het gaat om de manier waarop, toch?
En over hem moet denken wat je nu over jezelf denkt.
Dat komt waarschijnlijk ook door je onzekerheid dat je dat doet.
Maar geloof me je ziet het verkeerd om, betrek ZIJN onkunde niet opjezelf en op je eigenwaarde en hoe jou leven is. Jammer dat zon ukkel je zoveel tijd weer kost.
Maar wat je zegt dat je nu dingen over jezelf hebt ondekt is inderdaad goed om daar iets mee te doen, zodat je de volgende keer als je weer zo iemand tegen komt een stuk sterker staat en jezelf niet meer te min vind!!
Sterkte.