Gun jezelf de terugvallen.
Terugvallen kunnen dips zijn maar ook weer terugvallen in ongewenst gedrag.
Die terugvallen gaan onvermijdelijk komen, en daar is helemaal niets mis mee. Als je tegen terugvallen gaat vechten, is dat juist de garantie dat ze terug blijven komen en ook niet zachter en minder worden.
Als je terugvallen daarentegen juist weet te accepteren als leermomenten (‘Okay, het is gebeurd, volgende keer beter’ of ‘die dip mag er zijn’) zijn het juist ‘vooruitvallen’ en ben je weer een stap verder gekomen in je herstel.
Juist het verzet tegen terugvallen maakt dat ze pijnlijk én hardnekkig blijven. Het accepteren ervan maakt dat ze minder vaak en minder omvangrijk worden.
Loslaten is het zien van terugvallen als een stap in je emotionele herstel.

Heel veel sterkte en succes in dit pijnlijke proces… het is nou eenmaal een rouwverwerking.
6 jaar is niet niks he!