Gekozen voor mezelf

Lange tijd geleden schreef ik hier over mijn liefdesverdriet. En helaas, is het nu weer op een gebroken relatie uitgelopen. Gisteren heb ik mijn relatie verbroken met een man waar ik nog steeds heel van houdt. Maar die mij niet kon geven wat ik verwacht van relaties, liefde, omdat hij een psychisch probleem heeft.
Hij was bezig aan zichzelf te werken, zijn probleem onder ogen te komen, was in therapie. Ik heb veel geduld gehad omdat het steeds wat beter ging, en we samen toch progressie boekte. Maar toch werd ik eens in de zoveel tijd teleurgesteld. Heb veel geduld moeten hebben, mezelf vaak moeten cijferen, maar ik kon niet meer met zijn probleem omgaan. Het maakte me ongelukkig, de relatie, omdat het niet zo was en voelde zoals ik het graag had gewild.
Ik heb vaker op het punt gestaan ermee te stoppen, niet omdat ik niet genoeg van hem hield, maar omdat ik niet kreeg wat ik nodig had, omdat ik genoegen nam met te weinig.
Heb gehoopt en gedacht en gevoeld dat het beter zou worden. Dat ging het ook en werd het ook, maar er bleef een kloof tussen ons in staan.
Ik heb nu een keuze gemaakt, puur met mijn vertand. Mijn gevoel wilde bij hem zijn, het tijd geven, maar ik wist dat we zo niet vooruit konden. Dat hij eerst zijn problemen op moet ruimen, aan moet gaan, voordat hij een echte liefdevolle relatie kan hebben zoals ik dat graag zou zien.
Gisteren een hele slechte dag gehad.. De hele dag gejankt, me slecht gevoeld, en vandaag gaat het weer iets beter. Ik probeer de dingen te relativeren, postief te blijven denken.
De hoop is er nog dat het goed komt. Dat het misschien allemaal mogelijk is als hij zijn probleem heeft opgeruimd. Daar heeft hij nu alle tijd en ruimte voor. En misschien ook eindelijk het inzicht omdat hij mij nu kwijt is.

Het gaat met ups en downs. Als ik denk aan alle fijne, mooie, knusse momenten en dat ik die niet meer zal beleven samen met hem dan schreeuwt mijn hart. Ik wilde niet kiezen voor dit besluit, maar ik moest. Het maakte me te vaak ongelukkig.
Maar ik probeer ook alle dingen te zien die ik niet zal missen. De onzekerheid, het vechten voor mijn plekje, de teleurstellingen, de frustraties in mijzelf.

Klinkt raar, maar ik ben weer een traptrede hoger op de ladder gekomen. Ben ook best een beetje trots dat ik tegen alle liefde in die ik voelde, toch koos voor mijn eigenliefde. Ik heb mijn valkuil overwonnen, zo voelt het!
Nu maar even alles een plaatsje geven, rouwen, maar wel beetje bij beetje verder gaan met mijn leven en vooral weer gaan genieten!

Ik vind het fijn om hier zo nu en dan van me af te kunnen schrijven. Het heeft me ook de vorige keer veel geholpen.

Ikke78's blog
login of registreer om te reageren

Zon, 10/09/2006 - 18:48 — olijf

goed hoor lin

terecht dat je trots bent op jezelf.

Woe, 13/09/2006 - 10:20 — Freespirit (of verwijderd)

Hoi Lin

Hoi Meiske,

Hier mijn reactie zoals afgesproken ( heb `m gevonden )

Twijfel niet ?É¬©?É¬©n moment aan jezelf of je er wel goed aan hebt gedaan!!
Dat h?É¬©b je namelijk wel...Midlifecrises of niet, depressie of niet, de weg kwijt of niet...als zijn liefde voor jou ?É¬©cht ?É¬©cht 'fullfilling' zou zijn geweest had hij van al wat hij zegt of beweert g?É¬©?É¬©n last gehad. Dan had hij dronken geweest..straalbezopen eigenlijk...
Hij wist toch van tevoren welke kant dit met jou op zou gaan? Je bent toch een lange voorzichtige aanloopperiode met hem aangegaan? En nu 'weet' hij het ineens niet meer? Nu moet hij nadenken en in touch komen met zijn gevoel?
E?É¬©n woord heb ik daarvoor en dat klinkt heel akelig: OPZOUTEN
Je zit er toch niet op te wachten dat je hem weer even emotioneel kan gaan opvoeden?
Hem alle wegwijzers die levengroot voor zijn neus hangen nog even specifiek gaat aanwijzen? Hij is toch niet achterlijk? Ja..hij gedraagd zich als een achterlijke..In mijn optiek heeft hij lang genoeg de tijd gehad om te kunnen voelen in zijn hart of jij het bent voor hem, die tijd heb jij hem ruimschoots gegeven...
Nu is het voor hem tijd om eerlijk te zijn tegenover jou en niet voor de helft zoals hij nu doet. Hij verschuilt zich, hij loopt ervoor weg wat hij werkelijk voor je voelt, en nu de 'druk van bevestiging' van jou kant naar voren komt, verstopt hij zich achter '`k weet niet.., ik heb het moeilijk, ik heb tijd nodig..' Bullshit!
Nu zou hij onderhand h?É¬©?É¬©l goed moeten weten wat hij wil, en geloof me..dat w?É¬©?É¬©t hij. Hij durft het alleen niet volmondig te zeggen.
Je hebt er juist aangedaan om het 'te vertikken' om hem aan zijn handje mee te nemen...Je hebt goed geluisterd naar je gevoel, je diepere gevoel..want dat zegt; Ik w?É¬©?É¬©t het allemaal, ik w?É¬©?É¬©t waar de schoen wringt,
ik w?É¬©?É¬©t dat deze man mij n?É¬?et kan geven wat ik nodig heb.., hij heeft het niet in zich zitten..voor m?É¬?j...
Hij mist een heel belangrijk ingredient voor jou, wat dat is maakt niet uit, geef het maar een naam..hij m?É¬?st het.

Lin, de rest hebben we besproken zoals je weet...Hou je vast aan de dingen die scheef zaten, als ruggesteun betreft je keuze.
Gooi die twijfel van je af..zeker wanneer je terugdenkt en fantaseer hoe het had k?É¬?nnen zijn. Het grootste gedeelte van de antwoorden heb je al, en tijd zal de gaatjes vullen. Leg het niet bij jou neer, ook niet bij hem...jullie zijn samen geweest en gebracht voor zover jullie nodig hadden..Jullie wegen scheiden nu omdat jullie behoeftes t?É¬©veel verschillen...
Hij ondergaat de theorie..jij de praktijk...een niveau waar hij nog naartoe moet groeien.
Gun jezelf de tijd om hier rust en balans in te vinden..doe niks geforceert..laat de hoeveelheid tranen hierom die jij het waard vindt, om hierover te laten..niet meer niet minder. Laat 'hoop' je niet afbeulen meis...en gooi alle verwachtingen daarbij ook maar uit het raam, die twee samen kunnen je enorme dalen bezorgen als ze 'niet leveren'.. Je snap me wel

Als er wat is..je weet me te vinden

Een dikke knuffel van mij lieverd...en kop omhoog he...

FreeSpirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

Woe, 13/09/2006 - 11:47 — Ikke78

Bedankt wijze Free

Lieve Free,

Bedankt voor je uitgebreide, wijze, confronterende woorden.
Dit was jij nu schrijft heb ik ook zo gevoeld. Vaak ook gevraagd, of dat het niet gewoon was dat hij niet de ware in mij zag.... Maar meneer ontkende dat, het lag aan zijn probleem. Hij had allemaal topppers ontmoet in zijn leven, daar lag het niet aan. Niet aan de parnters, maar aan hem.
Wat je me straks al schreef, toppers zijn nog geen wares...
Hij is er inderdaad nog niet aan toe, en in ieder geval niet met mij. Als hij zo vol en gek van mij geweest was, had hij niet anders gekund als ervoor gaan. Als was het dan maar puur de angst om mijk kwijt te raken.

Zoals ik al schreef.. Ik hoop ergens nog dat hij het licht zal zien..... Al is het misschien wat naief, het is wel mogelijk. Weet ook dondersgoed dat er grote kans van niet in zit, maar de hoop zal me op de moeilijke momenten nog wat op de been houden.
Op bepaalde momenten voel en heb ik de hoop ook niet meer, weet ik dat het over en sluiten, en OPZOUTEN is. Maar op de hele pijnlijke momenten, dan ben ik me er van bewust, dat ik de hoop eventjes om hulp vraag.
Dat zal allemaal zakken en zakken met de tijd!!!! Totdat ik de keiharde waarheid aan kan dat het voorgoed over en sluiten is en dat onze relatie was.
Pfieuw..... moeilijk om te schrijven....

Thanks voor je luisterend oor, en de mogelijkheid om tegen je aan te babbelen. Waardeer ik enorm. Je bent een onwijs fijn mens. Mag best eens gezegd worden!

lfs

Woe, 13/09/2006 - 11:53 — Ikke78

ps

En inderdaad, ik zit er inderdaad niet op te wachten om hem emotioneel op te voeden.. Het was geen gelijkwaardige relatie. Ik was meer zijn psych, moeder, die hem de wegwijzers zo nu en dan vertelden En dat terwijl hij 12 jaren meer levenservaring heeft dan ikke.
Ik heb ze ook zelf moeten ondervinden, met vallen en opstaan, heb veel moeten leren van mijn tegenslagen en teleurstellingen.
Blijkbaar leeft hij inderdaad alleen in theorie, en ik in de praktijk. Dat had toch never nooit niet gepast. Hoe klote het ook is!

Wie is online

Enquête

Ikke78's Buddies