Het is alweer een tijdje geleden dat ik heb getypt, December als ik het goed heb en als ik nu de blogs terug lees,,,,had ik maar geluisterd was ik maar sterk geweest.
ff kort en klein uitleggen de relatie tussen mijn ex man en zijn drekbakkie liep stuk waardoor hij weer contact met mij zocht, en domme ik dacht dat als ik maar met hem zou praten het miss ooit goed zou komen "voordat de grote hamvraag komt "WIL JE HEM TERUG??" Ja,,,,Ja ik wil hem terug als ik het verdriet van me dochtertje zie en zie wat we allemaal hadden dan wil ik hem zo graag terug omdat iets in me zegt dat ondanks alles wat hij heeft geflikt het goed kan komen. maar goed hij wou praten en we hebben veel gepraat leuke gesprekken gehad, maar hij wou op 24 dec niet meer praten, omdat hij nog te veel met zijn drekbakkie in zijn hoofd zat, 24 dec was onze verlovingsdag en domme ik heb hem zelfs nog tips gegeven over hoe hij moet doen kun je na gaan op onze verlovingsdag ik hem advies geven over een andere vrouw....dom dom dom ik weet het.
weken ging het af en aan goed tussen ons "hij kwam echter niet langs om onze dochter op te halen voor de omgangsregeling want hij had geen geld" maar goed de ene keer ging het super goed de andere keer wou hij NOOOIT meer terug komen, Dan stuurde hij weer ik mis je liever heb altijd van je gehouden maar het lag aan mij,,,en daarna was het weer een foutje van hem om dat te sturen. toen heeft hij een keer met spul op de terug weg gezeten want hij wou naar huis komen,,,,en is op de helft weer terug omgedraaid want zijn "gevoel" zei dat het niet moest en het ook weer een fout was "ipv dat hij toch langskwam voor zijn dochter deed hij niet" en nu sinds een paar weken is het bocht echt slecht tussen het contact, alles wat hem tegenzit is mijn schuld zelfs 100 kilometer verderop is het alles mijn schuld. en nu weet hij 100% zeker dat hij nooit meer terug wilt komen want zijn gevoel "wat overduidelijk in de war is" Voor mij nooit meer terug zal komen,,,en ja ik had het verwacht maar het doet wel pijn,,,wetende dat wat hij mij en onze dochter heeft geflikt en ik hem alsnog een kans wou geven,,,doet hij nu net alsof ik ons gezin en huwelijk kapot heb gemaakt...ik wil sterk zijn wil schreeuwen na weet je wat Blijf dan maar weg maar ik kan het niet,,,ik wil hem terug maar mijn lichaam hart en ziel zeggen hij komt niet meer terug "maar dat stemmetje zegt en blijft zeggen O Jawel die komt zeker nog wel een x terug" Wat moet ik toch doen hoe moet ik dit toch aanpakken ik heb geen contact meer met hem behalve dan voor onze dochter maar dan alsnog krijg ik te horen dat ik onze dochter tegen hem gebruik om hem te willen breken kwetsen of een rot gevoel wil geven als ik over haar verdriet praat.....wat moet ik toch met die man? want ik word gek van mezelf
@its me
maar goed de ene keer ging het super goed de andere keer wou hij NOOOIT meer terug komen, Dan stuurde hij weer ik mis je liever heb altijd van je gehouden maar het lag aan mij,,,en daarna was het weer een foutje van hem om dat te sturen.
Klinkt heel bekend! Twijfel is echt een vervelend iets en als iemand daar constant vanuit gaat maakt hij het niet alleen voor zichzelf lastig maar nog veel lastiger voor ons.
Ik zit ook in de ''wel - niet'' fase met mijn ex al ben ik waarschijnlijk een stuk jonger.
Heb nu wel besloten om het echt af te kappen me shit op te halen en weg te wezen voor altijd.
Het is moeilijk om zoiets te besluiten maar als jij het niet doet krijg je steeds weer HEEEL veel pijn en dan een beetje geluk en weer opnieuw.
Die vele pijn is het niet waard voor dat kleine beetje geluk iemand die zoiets doet verdient het niet om steeds die kans te krijgen.
Ik wou dat ik zijn Shit uit
Ik wou dat ik zijn Shit uit huis kon gooien en kon zeggen "Jou verlies niet de mijne en je komt er ooit nog wel achter wat je hebt gedaan!" maar omdat ik met onze dochter zit zal ik nooit alle banden kunnen breken ik zal altijd met hem geconfronteerd worden, zelfs toen hij nog met zijn rebound "ouwe taart" relatie zat dat zei vrolijk mee kwam om onze dochter op te halen, ik weet dat ik het los moet laten en de rest buiten onze dochter om af moet kappen maar ik kan het niet, omdat ik gewoon zie dat we ooit terug bij elkaar komen, het is geen valse hoop want ik weet dat hij niet terug komt maar het is iets wat binnen in me dat zegt, vind het moeilijk los te laten terwijl ik alle recht heb om alles los te laten,
en zoveel jonger ben je denk ik niet haha ik ben 25 maar vind het wel heel erg fijn om een mannelijke visie te krijgen