Ik heb vaker liefdesverdriet gehad. Ik heb 1x een relatie van 5 jaar gehad, met dus heel veel ups en downs. Hij was gewoon echt niet goed voor me. Ik gaf steeds mezelf de schuld enzo. Hij maakte het steeds uit, ging vreemd, maar had altijd lieve woordjes. Ik was jong, dus ik trapte er altijd weer in. En toen ging het weer fout. 1x is het een jaar uit geweest, ik had zelfs al een nieuwe vriend, toen hij ineens weer zei hoeveel hij me miste enz. Ik weer terug met hangende pootjes. Nouja, dat ging steeds zo door. Voelde me elke keer klote, mijn ouders wilde me niet alleen laten, omdat ze dachten dat ik mezelf iets aan zou doen, wat ik btw nooit zou doen. Toen was ik 22 en al wat ouder en wijzer zoals ze wel eens zeggen. Hij speelde heel erg met mijn gevoelens en op een gegeven moment heb ik een knop omgezet en hield ik gewoon niet meer van hem. Toen ben ik weg gegaan en nooit meer achterom gekeken. Dat is nu zo'n 3 jaar geleden. Heb hem sindsdien niet meer gesproken of überhaupt aan hem gedacht. Ik ging dan af en toe met zijn zus om. Ze scheelde 14 jaar met mij, maar we hadden mega veel gemeen. En ze heeft 2 kinderen die ik ook zag als mijn eigen neefje en nichtje. Maar nu spreek ik haar steeds minder. Alleen via fb af en toe nog. Hij heeft me zo erg "mishandeld" en uitgeput dat ik het gewoon niet meer aankon na 5!!! jaar. Dat wil je niet. Na die 5 jaar ben je zo moe, laat het niet zo ver komen alsjeblieft.

Dan heb ik nog een relatie van 1,5 jaar gehad. Dat is sinds 18 maart uit. Hij was wel heel goed voor me. We pasten ontzettend goed bij elkaar. Hij was altijd lief, we hielden van dezelfde dingen enz. Maar de liefde vanaf zijn kant was op. Kan gebeuren. Ik heb me ongelooflijk klote gevoeld, maar het had me wel gemotiveerd om beter mijn best te doen voor een baan. Een paar weken later had ik er een, en ben daar nu heel veel mee bezig. Een baan, waar ik dus sinds december mee bezig was om te zoeken. Het ging uit en BAM ik had er een. Is ook een beetje een teken dat hij toch minder goed voor me was dan ik dacht. Dat besef ik nu steeds meer. Ik ben iemand die me heel erg op de relatie stort en eigenlijk is dat dan mijn prioriteit. Hij heeft dat gewoon laten gebeuren. Maar verder mis ik hem wel hoor. Hij is lief en leuk en heb ontzettend veel van hem gehouden. Maar het heeft geen zin om iemand te missen of van iemand te houden die niet van jou houdt. Ik heb dat heel vaak tegen mezelf gezegd en op een gegeven moment is die knop omgezet. Nu gaat het super goed. Tuurlijk mis ik hem nog heel erg en heb ik hem het liefst terug, maar dat gebeurt niet. En daar heb ik ook vrede mee.

Dat is in het kort hoe mijn "lange" relaties eruit zagen. Je kan ook mijn blogs lezen over hoe ik ermee omging na de laatste breuk.