ik zit hier al een tijdje, maar heb nog nooit mijn verhaal gedaan omdat ik toch wel wat steun kon halen uit de verhalen van anderen, maar zou nu toch wel is graag wat horen op mijn verhaal!
mijn relatie is nu bijna 6 maanden uit. We waren 1.5 jaar heel close, veel bij elkaar, en hadden onze hele toekomst samen al uitgestippeld! we zijn toen ook gaan samenwonen, maar vanaf dat moment ging het mis! hij heeft het na 1.5 week samenwonen uitgemaakt, omdat hij niet gelukkig was in deze situatie! hij kon me niet zeggen wat er scheelde, hij had een gevoel dat niet klopte en dat was voor hem blijkbaar genoeg. Toen zat ik daar dus net verhuist, en kon weer vertrekken! uiteindelijk ben ik 2 maanden later verhuist, in die tussentijd heeft hij nooit willen praten over iets, en toen ik verhuiste heb ik eigenlijk niks gehoord van hem!
Maar als hij zin had in sex ofzo kon hij wel ineens contact opnemen en dan wou hij graag langskomen, dit is een paar x gebeurt totdat ik het niet meer trok, want ik voel gewoon nog heel veel voor die jongen!
Uiteindelijk toen hij weer een x langskwam en ik vertelde dat ik er echt onder leed, zei hij dat we ermee moesten kappen en dat het de laatste x was geweest! volgende dag kreeg ik ineens te horen dat hij een ander heeft! hij heeft dus na die 'laatste' x besloten in een andere relatie te stappen (wat dus al langer speelde, maar waar hij nog neit zeker over was ofzo)!
dit is nu 2 maanden geleden dat ik hoorde dat hij een ander heeft, en zit er nog steeds zo mee! VOoral omdat hij me 3 weken terug ineens weer contact opnam en vertelde dat hij toch niet heel gelukkig was nu en wou dat we weer terug konden naar een jaar terug enzo, en dat hij misschien nooit over me heen kan komen, etc, etc......... sinds ik hoorde dat hij een andere relatie heeft heb ik bewust voor mezelf het contact verbroken, omdat ik mezelf er zoveel pijn mee doe constant! maar na zijn belletje van 3 weken terug vind ik het zo moeilijk niks te laten horen van mezelf! hij zou na dat belletje op vakantie gaan en had belooft als hij terug was contact op te nemen, maar dat heeft hij nog steeds niet gedaan.... en vind het nu zo moeilijk om zelf niks te laten horen van me!
Ik hou gewoon nog zoveel van hem, en snap gewoon nog steeds niet waarom het nou uit is, want voor mijn gevoel zat alles nog hartstikke goed, we waren per slot van rekening net gaan samenwonen! dus het kwam eecht rauw op mijn dak vallen, en heb me altijd voorgehouden dat het wel goed zou komen tussen ons! En ik ben er nog steeds van overtuigd dat als we allebei weer een beetje op de rails zijn dat het goed kan komen tussen ons, want we hadden echt iets moois samen! maar het gaat nu telkens zo dat hij af en toe \iets heel verwarrends laat horen (zelfs nu hij een ander heeft), waar ik dan weer een flinke trap van krijg, en het voor mij steeds moeilijker wordt geen contact te zoeken enzo! en als ik dan wel contact op zoek raakt hij geirriteerd en moet ik verder met mijn eigen leven, zo is het nu al een aantal keer gegaan! maar na dat belletje van 3 weken terug , weet ik gewoon niet meer wat ik moet doen??
moet ik het afwachten van zijn kant?
moet ik zelf contact opnemen met iets luchtigs of moet ik weer me hele hart uitstorten??
ik ben gewoon weer de hele draad kwijt! het is nu al 6 maanden uit en ben voor mijn gevoel nog geen steek verder, wordt elke ochtend weer wakker met een rotgevoel dat ik weer een dag alleen door moet brengen en er is geen moment dat ik niet aan hem denk! ik zoek heel veel afleiding en er is eigenlijk geen moment dat ik alleen ben, maar voor me gevoel ben ik zoooo alleen en helpt het allemaal geen steek!
het enige wat ik wil is die jongen terug, en vooral nu ik weet dat hij toch ook niet helemaal happy in deze situatie is! maar ik weet gewoon niet meer wat ik eraan moet doen, aangezien ik de 1e 4 maanden al mijn energie heb gestoken in hem terug te winnen voor me en het enige wat ik daarmee bereikt heb is dat we geen contact meer hebben en hij lekker een ander heeft!

ik vroeg me gewoon af hoe anderen dit zien, en of jullie misschien een idee hebben wat ik nog kan doen?? of wat ik moet doen om voor me gevoel iets verder te gaan in de verwerking, want voor me gevoel ben ik nog geen steek verder dan 6 maanden terug :S