ik vind het erg voor je, maar weet niet voor niks bestaan er gezegden en spreekwoorden; na regen komt zonnenschijn.

Het is heel erg, heel pijnlijk en de dingen die je doet zijn niet gek.
Ik heb ook nog steeds verdriet erover elke dag. Alleen ik ben blij dat ik toch een vriendschap eruit gesleept heb.
Soms kan het wel.

Weet dat elke verliefdheid slijt.
En weet dat elk trauma op de achtergrond verdwijt.

nu weer een gezegd; komt tijd, komt raad.

In jou geval met zoveel ellende en dat ze een nieuwe vriend heeft.
Blijf lekker uit dr buurt, vermijdt plekken waar je met dr kwam.

Dit gaat heel erg stom klinken, maar geniet ervan dat je verdriet om haar kan hebben, dit betekent dat je het een plek aan het geven bent en dat zij veel voor jou betekent heeft, later ben je hier blij om, door dit verdriet wordt je straks alleen maar sterker, en wees blij met je analystische vermogen, je bent alles aan het relativeren, en zolang jij er moeite mee hebt om iets van haar te horen of te spreken, doe dit dan lekker niet, het is jouw leven nu! Jij moet er wat van maken en ja (misschien helaas) zonder haar, en waarschijnlijk ga je tegen een hoop dingen anders kijken, maar wees er trots op, je neemt straks alleen genoegen met de dingen die voor jou alleen goed zijn, echt de positiviteit komt eraan! Geloof in jezelf.

En geloof me die relatie heeft ook voor haar echt veel betekent alleen zal ze dit voorlopig niet toegeven, het klinkt allemaal erg herkenbaar. Ik sprak er van het weekend nog over met een vriendin van mijn ex, die had verteld dat ze het moeilijk vond dat ik geen contact meer wilde, en hoe nu verder met gezamelijke vrienden etc. Waarop ik reageerde dat het mij allemaal niet meer zo boeit dat ik alleen geen individueel contact met haar wil hebben (zelfde reden als jij nog) omdat ik mijn leven niet meer wil delen met haar en geen zin heb in haar dan wel nagatief dan positieve reactie, en zij een keuze toen heeft gemaakt waarin ik geen kans of inspraak heb gekregen en dat de situatie nu andersom ligt, I'm in control!

De tijd is gekomen dat ik de controle heb over mijn leven, en daar moet jij ook voor zorgen! Schrijf van je af, zoek nieuwe mensen op, oude bekenden, ga de dingen doen die jij leuk vind, geniet weer van je leven, maar neem ook de tijd voor je verdriet die je nodig hebt, het komt er anders toch op een later moment uit.

Accepteer wie je bent, wat je doet, en je passies.

Ik heb hetzelfde gevoel bij de nieuwe vriend van mijn ex, maar ja weet je dat is haar keuze, als zij zich prettig voelen bij hun simpele leventje, dan moet ze dat vooral doen, maar dan wel zonder mij!

Ik ben benieuwd of er ooit nog een terugval komt bij haar maar ik reken er niet op, en eik wil het niet meer weten ook, teveel gebeurd en veranderd en ik weet dat ik nu echt niet meer bij haar pas.

Misschien dat ik een beetje veel over mezelf schrijf maar dan zie je iig hoe het bij mij is gegaan, ik denk dat wel werkt namelijk je ervaringen delen.
Succes met alles en zet hem op, en blijf schrijven!! Is een goede medicatie.

Dat is een prangende vraag die je vaak ziet terugkomen als een relatie stukgelopen is; "heeft het voor hem/haar wel iets betekend?". Maar - hoe kan het voor jouw ex nou niks betekend hebben als jullie twaalf jaar bij elkaar geweest zijn? Weinig mensen zullen masochistisch genoeg zijn om twaalf jaar lang bij iemand te blijven waar ze niet om geven, niet van houden. Het door ldvd vertroebelde brein is snel geneigd te denken dat dat misschien uit praktische overwegingen zal zijn; het is wel makkelijk, veilig, weet ik veel wat niet allemaal nog voor een onzin. Maar dat is dus onzin. Niemand blijft uit praktische overwegingen zo lang bij iemand. Puur het feit dat ze al iemand anders heeft, geeft al aan dat dat volstrekt overbodig zou zijn. Ik denk dat je met zekerheid mag stellen dat het voor haar ook heus zoveel betekend heeft.

Wat eveneens een vast terugkerend ding is, volgens mij, is dat de manier van omgaan met een relatiebreuk per persoon heel erg kan verschillen. Het jammere van deze site is misschien, dat zich hier vooral degenen bevinden die dezelfde manier van omgaan ermee hebben: verdriet voelen, het willen delen, misschien raad zoeken - in ieder geval de confrontatie met het verdriet en ook acceptatie daarvan. Maar hoeveel zijn er niet die om wat voor reden dan ook vinden dat ze bijvoorbeeld flink moeten doen? Net moeten doen alsof het ze niets doet? Ik ga er een paar noemen:

- Zelfbescherming. Zolang iedereen in je omgeving denkt dat het prima met je gaat, word je minder vaak geconfronteerd met dingen die met je ex te maken hebben en wordt het je makkelijker gemaakt om die ex een steeds minder groot onderdeel van je leven te laten uitmaken.
- Angst voor oordelen. Mensen (ver)oordelen graag anderen, soms ongenuanceerd ook nog. De angst voor wat anderen 'wel niet denken' als je een relatie hebt uitgemaakt maar je vervolgens als een zielig musje gedraagt, kan een factor zijn. Dus: net doen alsof alles prima is.
- Rationeel/analytische wijsheid. Het is uit, dat is een gegeven, daar is niks aan te doen, de relatie is een gepasseerd station nu, we moeten verder. Je koopt niks voor in het verleden blijven hangen, dus daar niet meer naar kijken, maar blik op de toekomst.
- Afleiding. Zolang de geest is afgeleid, is er minder ruimte voor alle pijn en verdriet die op je afkomt. Dus storten mensen zich soms op hun werk, hobby of op een ander persoon. Dat gaat alleen werken als je dat niet doet terwijl je nog wel steeds je ex actueel in je hoofd houdt, dus die moet wat verdrukt worden.
- Geslotenheid. Sommige mensen zijn gewoon gesloten boeken, je weet niet wat er in ze omgaat omdat ze dat niet snel of makkelijk laten merken. Tijdens de relatie was je een intimus van je ex met wie heel veel, zo niet alles, gedeeld kon worden, maar op het moment dat het uitgaat, verandert het karakter daarvan en verdwijnt van een gesloten persoon de eventueel gewonnen openheid weer. Jij bent immers ook de laatste persoon om dat mee te delen, want jij bent de oorzaak van het verdriet.
- Politiek. Een soort strategie uitzetten om de ex iets 'mee te geven', bijvoorbeeld te laten voelen hoe het is als je helemaal uit het leven van je ex verdwijnt; dan moet hij/zij je wel gaan missen en weet diegene wat hij/zij kwijt is. Of het nemen van een andere geliefde, daaruit gaat ook vast die confronterende werking. In het verlengde daarvan soms wraakacties.

Nouja, zo kun je nog wel even doorgaan. Kern van de zaak is dat jij niet weet wat er in de ander omgaat en je met ldvd doordrongen brein geneigd is naar irrationele en onwaarschijnlijke oorzaken te zoeken. Maar hou goed voor ogen dat dat de verraderlijkheid van ldvd is. Dezelfde verraderlijkheid die ervoor kan zorgen dat zelfs in de meest obvious situatie, waarin echt geen hoop meer is op een hereniging met de ex, je brein je wel met een boel hoop kan voeden.