Ik wil wat schrijven, geen idee waar te beginnen.
Morgen een jaar "vrij"gezel. Voelt nog steeds niet als een bevrijding.
Sinds lange tijd weer een gevoel van diep verdriet.
Een verdriet om wat niet meer is.
De band die ik voelde met hem die niet meer is.
Geloof ook niet dat ik die ooit nog ga voelen.
Jaren met de illusie geleefd dat het nooit kapot kon.
En nu de overtuiging dat wat ik voelde absoluut niet wederzijds was.
En daarbij ook de conclusie getrokken dat ik blijkbaar gewoon niet leuk genoeg ben.
Realistisch gezien weet ik dat het waanzin is, het zit alleen zo diep.
En bevestiging is overal te vinden, doe ik m'n ego ook eens een plezier.
Zie je wel, weer alleen, weer stil, weer geen reactie. Kopje thee doen? Geen antwoord.
Binnenkort weer een wijntje? Stil. Huisje kijken? Geen reactie.
Hoe kan dit dan niet aan mij liggen??
AUW! En damn, wat mis ik dat, dat diepe gevoel, die band met iemand hebben.
Wil ik het onmogelijke? Hangt mijn geluk nog steeds van anderen af?
Durf ik niet voor mezelf te kiezen? Ben ik gevoelig in het kwadraat?
En als het antwoord ja is, wat dan? Links af? Rechtdoor? Rechts dan? Geen idee, ik weet het even niet meer.
Een super weekend voor de boeg. Met 2 meiden naar Parijs, wereldkampioenschappen Arabieren (paarden). En toch, alles voelt even verrot. Anders. Vergankelijk.
Ik hoop dat ik er morgen een streep onder kan zetten.
@Anja
Hey,
Met een streep eronder zetten, mag ik hopen dat je bedoelt onder de pijn en het afgelopen jaar?
Bij mij is het inmiddels iets over 13 maanden en ik herken wel een beetje de desillusie en lege gevoel. De 'wetenschap' (?) dat het niet meer goed gaat komen, terwijl je dat misschien toch heel lang stiekem hebt gehad, en dat ging voor mij gepaard met een groot leeg en ontluisterend gevoel. En ik voelde me zooo onwijs alleen. Om eerlijk te zijn voel ik dat nog steeds, en mis ik haar nog steeds.
Dat je niet leuk genoeg zou zijn is inderdaad onzin, maar idioot genoeg voel ik dat nu H (mijn blog) voor haar vriend heeft gekozen ook. Ik sprak dat gisteren nog met veel verdriet uit, blijkbaar ben ik toch niet leuk genoeg voor haar, want anders was ze wel bij hem weggegaan. Allemaal bullshit, natuurlijk, maar het is zo makkelijk om het op jezelf te betrekken, als je geen bevestiging krijgt, die we als mens wel nodig hebben. Zeker als je al zoveel shit hebt meegemaakt.
In mijn opinie kun je je als mens nooit zo gelukkig en compleet voelen als met een ander met wie je alles kunt delen en dat grote gevoel hebt. Dus volgens mij bedoelen mensen heel iets anders met 'je laat je geluk afhangen van een ander'. Ik heb mensen en situatie gekend die wel vroegen om zo'n uitleg, maar die vertoonden heel ander gedrag als dat zeg jij en ik doen. Ik zeg dan altijd maar enigszins sarcastisch: ja, maar ik heb alleen maar ongeluk, dus waarom zou ik dat in vredesnaam van jou laten afhangen. Hoorde ik eens in een film en het snoert iemand op zijn minst de mond.
Veel sterkte dit weekend. Niet echt een stad om te zijn als je je zo voelt, maar misschien doet het je tegen alle verwachting in juist wel goed. Ik hoop het.
@HugoBos
Ik wil inderdaad een streep zetten onder afgelopen jaar. Hoewel ik mezelf ook dikwijls nog wil uitgummen.
Gewoon om het feit, zoals je zegt:
Het is zo makkelijk om het op jezelf te betrekken, als je geen bevestiging krijgt, die we als mens wel nodig hebben. Zeker als je al zoveel shit hebt meegemaakt. En als je maar vaak genoeg geen bevestiging krijgt, of de bevestiging dat een ander je niet leuk genoeg vindt, wordt het ergens een geloof.
Ik voel me ook dikwijls heel alleen, mis mijn ex niet meer, een maatje des te meer.
Vriendinnen zijn leuk, vriendinnen zijn geweldig. Eén nadeel, op een gegeven moment hebben ze een vriendje. Zijn ze knetterverliefd. Begrijpelijk en herkenbaar maar ook pijnlijk.
Goed, ik ga de verjaardag van mijn "scheiding" afsluiten met het inpakken van mijn koffer.
Vier dagen alleen maar paarden, paarden en nog eens paarden.
Dank je wel voor je bericht.
Liefs Anja