Samen verwerken zou dat beter zijn?
Je blijft dan toch hoop koesteren dat het goed komt, dat er nog een optie is.

Je verdriet opstapelen, is je verdriet verwerken. En hoop hebben dat je nog een teken van leven krijgt, tja, dat is inderdaad iets dat niet zo evident is. Je zelf doen laten geloven dat het echt over is. Pas dan kan je het écht verwerken, volgens mij.

Als je het samen probeert te verwerken, dan gebeurt dat niet op het zelfde tempo. En misschien verwerkt de één het wel en de andere blijft hoop koesteren.

Moeilijk.

Bedankt voor uw mening,
Nico

Inderdaad, contact stopzetten is inderdaad opgeven. Maar dat gaat gepaard met het feit dat je het écht afsluit.
En volgens mij doe je dat nooit als er contact blijft bestaan. Tenzij je allebei bewust kiest voor het stopzetten van de relatie.

Je moet je inderdaad focusen op andere zaken. Je moet bezig zijn met je eigen leven. Maar er is natuurlijk een leegte die niet zo gemakkelijk opgevuld geraakt.

Wat ik bedoel met de emoties opstapelen is dat je het nergens kwijt kan als je met je ex geen contact meer hebt. Wat niemand lijkt te begrijpen wat je bedoelt
Terwijl, zoals hierboven reeds geopperd, je het met je ex kan bespreken dat je het kan ventiliteren.

Maar dat houd je tegen in je verwerking. Dat geloof ik ook. Je mag geen energie steken in iets dat nutteloos is.
Zeker als jij niet de persoon bent die "de touwtjes in handen" heeft.

groeten,
Nico

Als je nu wil of niet door het contact meteen te behouden ga me aan mekaar trekken en duwen, je weer op den duur niet meer waar je aan toe bent. In mijn ervaring heeft het me gekker gemaakt dan toen we totaal geen contact meer hadden.

Ik denk dat je het gemakkelijker kan loslaten als je geen contact hebt. Maar dat de emotionele schok die je doormaakt wel groter is als je geen contact meer hebt.

Dus wat heb je het liefst hé, direct een harde klop. Of lang(er) een hele hoop kloppen...

Hey veetje

De vraag rijst bij mij op...
Zou het door wel contact te hebben gehouden anders zijn afgelopen?
Of stond je er waarschijnlijk nog net zo voor dan nu?
Maar dan misschien zonder nog iets van eigenwaarde en moest je toch ook vanaf nu het contact verbreken?
Of denk je werkelijk dat je hem vast had kunnen houden door het contact te houden?
Ik denk nl dat 3 weken best snel is om een ander te hebben...
Ik vind het erg voor jou dat je het gevoel hebt dat jij er iets aan had kunnen doen..want meestal is dat niet zo...it's takes two to tango...

Sterkte hoor!

Beste Hetlevenismooi,

Jammer om te moeten zien dat je al ongeveer 2 jaar met ldvd zit.
Ik hoop dat het beter is dan in het begin.

Mijn ervaring met geen contact meer is het volgende:

Elke keer je contact hebt, dan krijg je hoop. Dan ben je er mee bezig. En dan stop je energie in iets dat in feite niet zinvol is.

Het moment dat er contact is, dan heb je een goed geval. Even. Tot er pijnlijke zaken te horen zijn. Of tot het afscheid. Wetend dat het misshien de laatste keer is.

Je mag dan opnieuw beginnen met verwerken.

Zoals ik al zei: Als je geen contact meer hebt, dan is de klap groter. Maar je kan dan wel beginnen verwerken. En dan zakt dat gevoel.
Als je elke keer opnieuw contact hebt, dan rijt je die wonde terug open. En dien je vaak opnieuw te herbeginnen.

En herbeginnen is het woord die ik gebruik. Want in feite wil er de nadruk opleggen dat je in feite niet herbegint.
Maar dat je pas begint als je los laat. Vaak is dat pas als de andere het contact verbreekt of een andere geliefde heeft. Maar ondertussen verwerken zij de situatie(leegte bijvoorbeeld) door met u contact op te nemen als ze het misschien effen moeilijk hebben.
Niet doen, je moet hier egoïstisch zijn.

Vaak wordt gezegd dat loslaten de andere het pas beseft wat die mist. En niet als die het rustig kan loslaten door nog op u te blijven rekenen.
Het voordeel is als je loslaat dat je de andere misschien nog doet twijfelen, en dat je ook doorgaat.
Het is volgens mij de beste manier.

succes en sterkte!