Ik mis hem nog steeds.
Maar elke dag wordt ik sterker... mijn verstand en gevoel komen bijna tot een, maar wordt nog overladen door heftige emoties.. maar steeds meer gaat mijn verstand luider spreken!

Ik moet er op dit moment niet aan denken om hem te spreken of het zien, het voelt alsof ik revalideer... en langzaam babystapjes maak.. en contact met hem maakt mij tot een invalide... en dat wil ik niet. Dus we gaan gewn door....met niet hebben van contact. Ik vraag me dan het volgende af, stel ik benader hem dan krijg je 3 opties:
1) hij reageert terug met : hoe gaat het met jou??? pfffff heb ik geen zin in , helemaal opnieuw beginnen
2) hij negeert mij: dan begint de mobielobsessie weer,.... wachtkamerverhaal.... geen zin in, geen energie voor
3) hij krijgt kapsones en reageert: waarom bel/sms je mij??? KIJK !!! en daar sta ik dus niet meer op te wachten... ik gun hem dat gwn niet meer !!!! veer in zn reet!!

Kortom: contact zoeken schiet voor mijzelf niet op!!!

Ik ben vrij traditioneel.... ik geloof dat als een man voor een vrouw wil gaan, volledig voor haar wil gaan dan is er geen ruimte voor twijfel.... Het feit dat hij zich al op een datingsite begeeft zegt dat hij ook enigszins de weg kwijt is. Weer van de ene relatie in het ander duiken... pffff.... ik moet er niet aan denken, maar tja mannen zijn daar anders in.
Hij heeft mij nog steeds niet benaderd...gaat dat waarschijnlijk ook niet doen, want hij weet wat ik wil en hij kan mij dat (op dit moment) niet geven. Maar om hem wel te belonen met sex en contact dat weiger ik te doen. Nu hoop ik dat hij mij echt gaat missen..... want voorheen hadden we nog gwn contact en hadden we sex... tja, het was wel uit maar niet echt... zo rare fase.... en die fase heb ik nu doorbroken omdat ik meer wil... en niet minder...
Maar het blijft moelijk...... hij zit nog volledig in mijn systeem, maar het wordt wel minder.