Dank je voor jouw reactie Stef! Je geeft aan dat het sterk van me is dat ik het contact heb verbroken. Aan de ene kant is dit zo maar aan de andere kant heb ik ook het gevoel dat ik haar laat vallen en dat terwijl ze zoveel problemen, met zichzelf, heeft. Erg dubbel dus. Het concentreren op mijn eigen groei heb ik de afgelopen 6 weken zeker gedaan en weet van mezelf dat ik zeker gegroeid ben en mezelf weer terug heb gevonden. Kan prima alleen zijn maar wil mijn ex gewoon niet kwijt en heb de (valse) hoop dat ze tot inzicht gaat komen. Hoop dat ik dit gevoel op de (lange) duur kwijt raak maar op dit moment wil ik dat niet. Bewuste keuze dus. Ze is zo'n bijzondere vrouw en ieder gevecht waard, ook het gevecht van geen contact meer hebben.

Ben benieuwd in welke fase jij nu dan zit Stef? Heb jij nog wel contact met jouw ex? Kan me goed inleven in jouw verhaal. Voel de pijn die jij in jouw woorden legt. Als je partner dit soort angsten heeft is het trekken aan een dood paard. Een gevecht wat je niet kan winnen al doe je nog zo je best. Eerst zal je (ex) partner met deze angsten kunnen dealen om een eventuele relatie aan te gaan. Het probleem is dan ook nog vaak dat als ze zulke angsten hebben dat ze snel vluchtgedrag vertonen om maar niet geconfronteerd te willen worden met deze angsten wat de situatie alleen maar verergert.

Ook heel veel sterkte Stef maar hoop wel dat je jouw verhaal wat uitgebreider verteld, het heeft me aangegrepen.

hallo darkcloudje, dank je voor jouw antwoord. Kan me goed voorstellen dat je hier kapot aan gaat. Heb net voor dat moment ingegrepen denk ik. Ik zou werkelijk alles voor haar doen (en heb gedaan) maar het hielp allemaal niet dus geen contact dan maar meer. Weet dat ik haar hierdoor definitief kwijt ben maar zolang zij geen beslissing kan maken is het ook geen leven.
Mijn hart is gebroken en is nog steeds erg zwaar en moeilijk. Twijfel wel 100x per dag of ik dan toch maar geen contact op moet nemen..