Hallo allemaal, ik (36) ben hier nieuw. Bedankt voor de mogelijkheid om mijn verhaal te delen. Zou graag mijn verhaal met jullie delen omdat ik het van mij af wil schrijven, en omdat ik graag jullie mening wil horen.

Juni 2017 leerde ik een vrouw (27) kennen via Tinder. Het app contact was heel leuk en ging de hele dag door. We besloten na 10 dagen elkaar te bellen en ineens waren 2 wildvreemden 1,5 uur met elkaar aan het bellen. Voelde heel vertrouwd. Daarna nog door geappt en weer 1,5 gebeld, toen afgesproken. 1e Date drankjes gedaan en weer uren gepraat...uiteindelijk met haar naar huis gegaan en in bed beland. Was wat snel voor mij persoonlijk, ben daar niet zo van. Ze vroeg mij of het eenmalig was en ik zei nee, en dus begon een relatie. Aangezien ik MS heb, besloot ik haar na de eerste date te bellen en te vertellen dat ik ziek ben. Zodat ze wist waar ze aan toe was. Ze besloot met mij door te gaan. Daarna ging het een en ander vrij snel, ze wilde na een maand dat ik haar ouders ging ontmoeten, ik gaf aan dat ik dat wat rap vond en probeerde wat af te remmen, toch forceerde zij dat door met mij naar een festival te gaan waar haar ouders ook waren (wist ik pas toen
we hun daar tegen kwamen, denk sterk dat zij dit zo afgesproken had met hen). Daarna werd ik heel snel in de familie opgenomen, ik kwam op verjaardagen van moeder, zus en zelfs op het huwelijk van haar andere zus en hielp ook tijdens de voorbereiding daarvan. Ik was zelfs meerdere keren in het ziekenhuis bij haar levensbedreigend zieke opa.
Zij had een lastige woonsituatie, noodgedwongen in een duur huur-afbraakpand met veel gezeik met huisbaas omdat verwarming en watervoroziening niet deugde enzo. Daarnaast problemen op het werk omdat zij al tijdens het werk van 2 andere zieke collegas moest overnemen. Daarnaast vertelde zij mij vrij snel dat zij misbruikt was in haar jeugd en vertelde dat zij vond dat haar moeder borderliner was en woedeaanvallen had, met name in haar jeugd. Ze beweerde dat ze het misbruik (zij was toen 13) al een plaats had gegeven door gesprekken met psychologen in het verleden. Doch durfde ze recent pas de "dader" eindelijk iets in zijn gezicht te zeggen, dus had ik mijn twijfels over de "verwerking" Ze was claimend: wilde veel/vaak afspreken en vond ons appcontact te weinig.En ze vond dat ik haar te weinig vertelde dat ik gek op haar was. Daar hadden we discussies over, geen ruzie.
Uiteindelijk wilde zij heel graag weg uit haar woonsituatie (begreep ik goed), en kwam samenwonen ter sprake (na 4 maanden). We kregen voor het eerst ruzie omdat ik aangaf dat ik daar rustig over na wilde denken, en zij voelde zich daardoor blijkbaar afgewezen en probeerde mij te manipuleren door te zeggen dat ze dan ergens anders ging wonen, en minimaal 2 jaar omdat ze al zoveel verhuisd was de laatste jaren. En ze zag zichelf niet 2 jaar lang op en neer rijden naar mij (circa 40 km afstand). Heb daarop met haar ouders gepraat die wat uitleg hebben gegeven over haar lastige jeugd. Helaas ontstond er toch weer een ruzie omdat zij door bleef drammen en mij niet gerespecteerd voelde om de keuze in rust te maken. Zij maakte het daarop uit, nadat haar moeder(borderline ) zich ook ermee ging bemoeien en ik dus ook strijd had met mams. Ik miste haar daarna enorm en schreef een gedicht waarin ik schreef hoeveel ze voor mij betekende en dat ik van haar hield. Daarna was het weer enkele weken goed. Helaas had zij er altijd een handje van om via whatsapp discussies en ruzies te voeren, ondanks dat ik haar al meerdere malen had gevraagd dit niet te doen omdat ik daar echt boos om kan worden. Ook hierin respecteerde zij mij niet en bleef daarmee doorgaan, en zo ontstond er weer een ruzie en was er geen contact. Hierdoor ging zij uiteindelijk niet mee op de geplande kerstvakantie naar het buitenland met mijn familie. Aldaar miste ik haar enorm en belde haar met kerstavond in de hoop het goed te maken, trof echter een ijskoude vrouw, en ondanks een uur bellen kwam ik er niet doorheen. Ze wilde de relatie stoppen. Alles lag aan mij. Enkele dagen daarna belde ik haar vader, waar ik goed contact mee had tot zover, in de hoop haar te bereiken, maar ook haar vader was heel kortaf. Kreeg het idee dat zij mij negatief had neergezet binnen de familie. Uiteindelijk belde ik haar weer op oudjaarsdag en probeerde haar over te halen om oud en nieuw samen te vieren, nadat zij via whatsapp al meerdere keren had aangegeven dit niet te willen. Toch appte ze mij uiteindelijk dat zij alleen thuis was en dat ik mocht komen, maar dat ik geen verwachtingen mocht hebben. Aldaar hebben we een mooie jaarswisseling gehad en best goed gepraat, 3 uur lang, en daarna passioneel gevreeen. Enkele dagen later was ik weer bij haar en probeerde het gesprek voort te zetten, in de hoop dat zij ook haar aandeel in de ruzies kon erkennen, maar zij werd daarop al direct geaggiteerd en sindsdien was weer afstandelijk en ijskoud. Ineens was afspreken moeizaam omdat zij met allerlei vriendinnen ging afspreken, wat zij voorheen nooit deed omdat ze bij mij wilde zijn. Toen ik uiteindelijk daar iets van wilde zeggen reageerde ze " oh, doe ik weer allemaal niet goed, nou nu is het echt voorgoed voorbij!" Ik probeerde nog te bellen, maar zij bleef ijskoud en zij dat ik haar hierna met rust moest gaan laten. Toen besloot ik de knoop door te hakken en vertelde dat ik de volgende dag langs zou komen om mijn huissleutel terug te krijgen, wat zij eerst niet wilde, maar ik zei dat ze geen keus had. Half januari heb ik haar spullen die zij aan mij kado had gedaan terug gegeven en mijn sleutel opgehaald, en haar een lieve afscheidsbrief geschreven, waarin ik schreef dat ik van haar hield en dat het enige wat tussen ons in stond angst was. Want het was zo duidelijk dat zij zich zo snel aan mij vastklampte uit angst om verlaten te worden en dat zij zich afgewezen voelde als ik niet deed wat zij wilde (samenwonen, ouders ontmoeten, frequentie van afspreken etc). Naar mijn mening heeft zij meer trekken van haar moeder dan dat zij toe wil geven, en heeft ze haar verleden helemaal niet verwerkt, maar zij ontkende bij hoog en laag. Nee, ik was degene met angst. Eind januari was het laatste contact via whatsapp, waarin ze zei dat het " misselijkmakend was wat ik deed, na alles wat zij voor mij gedaan had" .
Heb daarop 1 maand bewust geen contact meer gezocht om de zaak te laten berusten, en was voornemens haar een brief te schrijven, toen ik op haar Facebook keek en ontsteltenis zag dat zij trots op haar pagina een statusupdate had geplaatst dat zij in relatie was met een nieuwe gozer. Dit was dus 3 weken na ons laatste contact! De breakup was al enorm pijnlijk, maar dit ging door merg en been. Heel duidelijk een rebound, en waarschijnlijk express zo gepost om mij een trap na te geven. Het gekke is dat de eerste 4 maanden echt leuk waren en dat zij ineens heel anders werd nadat ik roet in het eten gooide wat betrteft samenwonen. Vind het daarom heel lastig te bepalen wat te doen, omdat ik wel geloof dat zij echt gek op mij was en van mij hield. Twijfel heel erg om alsnog de brief te schrijven. Maar ja, ik hou nog echt veel van haar ondanks alles.

Bedankt voor het lezen, Groet Jelysy