Sorry dat ik gisteren zo verkeerd ben begonnen.
Maar ik wil wel graag mijn verhaal hier kwijt
Het begon allemaal 2 jaar geleden, ik had een feestje van oud collegae daar heb ik aan een oud collega (wat ook nog een zeer goede vriendin was) mijn liefde verklaart daar ontstond een hele warme relatie uit.
Mijn huwelijk was al aan z’n einde (voor beiden) en dat van haar liep ook op z’n einde ,het heeft 1,5 jaar geduurd en tot het laatste moment leek dat heel goed te zijn, tot ze ineens zei dat ze niet meer verder wilde,tussen dit bericht en de woorden ik hou “ziels veel” van je zaten 10 dagen, maar er was beslist zei ze nog,en ze wou me beslist als vriend niet kwijt raken’
Toen kwam de echte klap pas, dat wat ik bedoelde met bot en gevoelloos (ijskoud) als of je oud vuil bent als of je niet hebt bestaan terwijl je tot de laatste dag emotioneel een hele goede band hebt gehad dat deed heel zeer en nog steeds als of die 1,5 jaar niets voorstellen.
In die laatste week voor het einde van onze relatie heeft ze me bij een afspraak wel laten zitten ,het excuus was dat een collega op haar werk bleef hangen hierdoor kon ze niet weg , 5 dagen later het zelfde en ook de zelfde collega diegene waar ze dus nu een relatie mee heeft
Dat is nu 7 maanden geleden ,maar het doet nog steeds pijn (want ik hou nog steeds van haar)
Wat voor waarde hebben al die mooie en lieve woorden nog.
Wat kan ik er aan doen om dit een plek te geven (ik weet vergeten doe je nooit maar er mee leven moet wel)
Ik wil dit alles achter me laten en verder leven, weer wat meer vertrouwen in de mens en in de toekomst te krijgen, want ik voel me erg gebruikt.
Kort geleden heb ik haar nog gesproken en dan krijg je ook nog te horen van haar dat dat ze er geen pijn van had gehad ze vond het allen begrotelijk voor mij, zo dat was nog ff een trap na !, toen heb ik maar besloten helemaal maar geen contact te houden maar dat was dan ook het einde van een 12 jarige vriendschap

M